Το γκρι βλαπτει σοβαρα την ψυχικη σας υγεια.

Δινος κολυμβητης

Ανεκαθεν ημουν λατρης της κυριολεξιας,οι μεταφορες δεν υπηρξαν ποτε του γουστου μου.Για να γραψεις την αληθεια ομως,πρεπει πρωτα να την κοιταξεις στα ματια.Δεν εχω αρκετη δυναμη,οχι τωρα,οχι γιαυτο.Θα γραψω δειλα σημερα.
Δινος κολυμβητης.
Δινος με 'ι' απο τη λεξη δινη.
Δινος κολυμβητης
Αυτος που κολυμπαει σε νερα που καταπινουν.Η εστω,αυτος που προσπαθει..
Ποια η διαφορα μιας κουταλιας νερου και ενος ωκεανου οταν και στα δυο πνηγεσαι;
Εχω αρχισει να αντιλαμβανομαι την σχετικοτητα των παντων.Σημασια δεν εχει το νερο,σημασια εχει οτι πνηγομαι σε αυτο.
Ειναι ολα θεμα επιβιωσης ή ισως και επιβεβαιωσης
Νομιζα οτι ημουν καλυτερος,απο αυτο.Ηθελα να ειμαι καλυτερος.Καπως με ειχα πεισει.
Η νυχτα μου χει βγαλει εναν εαυτο που δεν ηξερα οτι εχω,και η μερα,τελευταια, μονο να μου παιρνει ξερει.Αυτη η εκδοχη μου εχει παρασιτησει στο κεφαλι μου,βδομαδες.Τα χερια μου εχουν γινει μαχαιρια,η γλωσσα μου εχει γινει μαχαιρι και οι σκεψεις μου ειναι τοσο κοφτερες που με τρυπανε απο μεσα.Τοσος θυμος,τοση ενταση,τοσος εγωισμος,τοση ανταγωνιστηκοτητα,τοσα παθη,τοση αδυναμια.Ολα στις φλεβες μου.Εχουν γινει η τροφη μου,η τιμωρια μου.Κρινε με.Δικασε με.Σκοτωσε με.Ποτε σκοτεινιασα ετσι;Τι προσπαθεις να μου να αποδειξεις διαολε;Ποσο θνητος ειμαι;Ποσο αδυναμος;Για σενα ηρθες ή για μενα;Για ποιον κρατας τη θηλια;Για μενα;Για σενα;
Γιατι θελω τοσο πολυ να τη φορεσω;
Λενε στα παιχνιδια με τον διαολο παντα χανεις.Ποσο μεγαλη ιδεα εχω για μενα;Πως γινεται να πιστεψα εστω για λιγο,οτι με μενα θα παει διαφορετικα.Ειμαι αλλος ενας ε;Σκοτωσε την διαφορα μου πρωτα,πονεσε με,κανε με να το χασω,ποσο ευφυες το σχεδιο σου..
Ποσο αφελης υπηρξα παλι.
Ποιος απο τους εαυτους μου ειναι ο αξωνας μου;
Γυρνας γυρω απο μενα;Η εγω τριγυρναω στις τροχες σου.Λιγο να χαιδεψεις τον κυκλο και γινεται φαυλος.Μια μικρη ελκτικη δυναμη και η τροχια γινεται δινη.Και μετα τη δινη επερχεται συγκρουση.
Ξερω πως παει,ειναι σαν μαυρη τρυπα,σε καταπινει.
Καθε βραδυ γδυνομαι με αυτη τη σκεψη, αφηνω τις λεπιδες μου στο συρταρι και πεφτω στο κρεβατι ελπιζοντας οτι θα σε βρω στα σεντονια.Καθε πρωι ξυπναω,φοραω τα μαχαιρια μου και βγαινω να σκοτωσω.Πρεπει να βγαλω το παρασιτο απο την ριζα.Αλλα η ριζα εχει φτασει βαθια στα σωθηκα μου.
Ξερω τι πρεπει να κανω,απο την αρχη ηξερα.
Τωρα ειναι αργα.
Τωρα θα βαλω φωτια στην πολη και θα καω μαζι της,
και θα καεις και εσυ.
Καντο αργα,και βασανιστικα
Δεν εχω ποθησει περισσοτερο την καταστροφη μου