DİREN

Güzel Şeyler Oluyor

Gözlerimi hafifce aralamama sebep olan beni seyreden bir çift gözdü. annem yatağımın ucunda oturuyordu. Uykulu sesimle

- Günaydın annecim dedim

- Rüzgarla aranda ne var? Diye bağırdı

Gözlerim kocaman açıldı

- O ne demek

- Rüzgarla aranda ne var dedim dedi daha yüksek bir sesle

- Birşey yok. Anne neden bağırıyorsun

- Neden yürekli bir şekilde sevgilim diyemediğin birinin evlilik teklifini kabul ettin

- Anne söyleyecektim

- Gerek kalmadı böyle birşey mümkün değil çünkü

- Buna sen karar veremezsin

- Ne demek sen karar veremezsin.

- Bu benim hayatım her şeye tamam ama kiminle evleneceğime sen karar veremezsin

- Haddini bilerek konuş Süheyla bal gibide karar verebilirim. Senin herşeyden önce Bi soyadın var ona göre birini bulmalıydın Rüzgar değil

- Anne benim herşeyden önce Bi kalbim var onu seviyorum

- Bir aya unutursun diyip masanın üzerindeki telefonumu alıp odadan çıktı kapıyıda kilitledi. Kapıyı yumruklamaya başladım

- Bana bunu yapamazsın Anne bu sefer yapamazsın. Ya hayatında bir kere sadede bir kere başkalarının ne düşündüğünü önemse sadece bir kere ne hissettiğimi sor ben o adamı seviyorum. Gülümse ya bir kere gülümse özlem Karadağ sadece bir kere gülümse.

Cümlem biter bitmez kapım açıldı

- Gerçektenmi Süheyla

- Gerçekten anne artık Süheyla olmak istemiyorum. Bu adam bana kalbim olduğunu hatırlattı.

- Senin hedeflerin var daha çok küçüksün

- Beni doğurduğun yaştayım, Rana olsaydı hiç biriniz bişey diyemezdiniz Esra teyzem o mutlu olsun diye kabul ederdi

- Ranayla kıyaslama kendini Göz göre göre kendine bunu yapmana izin veremem

- Bi kerede kendim için yaşayayım anne lütfen Bi kerede kendim için yaşayayım Rüzgar iyi biri benide seviyor bunu yapma bana

- Biraz dinlen Süheyla

Dedi ve odamdan çıkıp kapıyı kilitledi. Beni pes ettiremezdi. Ama telefonumu alması Rüzgara haber veremeyecektim. Anneme karşı çok ağır konuştuğumun farkındaydım ama dilime engel olamıyordum bazen dilimi koparmak istiyordum. Çünkü genelde kırılmamak için kırıyordum. Annemin hükmü akşam babam eve gelene kadardı. Ama tahmin ettiğim gibi olmadı akşam babam eve gelmedi. Kapının önünde ağlamaktan yorgun düşüp uyumuşum tıkırtılarla uyandım. Kapı açılmamıştı ve daha hiç bişey yemediğim için midemden gelebileceğini düşündüm ama hala sesin kaynağını anlayamamıştım. Sonra balkon kapısının önünde Bi karartı gördüm. Gelen Rüzgardı. Kapıyı açar açmaz içeri girip bana sarıldı. Bana sarılmasıyla benim ağlamam bir oldu. Bir dakika kadar birbirimize sarılı bir şekilde ağladık Rüzgarda ağladı, sonra başımı avuçlarının arasına alıp yavaşça öptü sonra kendini geri çekip.

- Şşş tamam sakin ol yanındayım ağlama

- Ama sende ağlıyorsun

- Hayır gözüme birşey kaçtı, Rüzgar hiç ağlarmı?

En sevdiğimiz sanatçının şarkısında geçiyordu bu cümle. Rüzgarın ufak detayları hatırlaması beni çok mutlu ediyordu.

- Çok üzüldüm bugün