Kiralık Gelin

Karanlık

Önceki bölüm geç geldiği için bunu çabuk yayınlayım dedim. Multi Masal'ın kotu  :)

Sanırım buraya kadardı artık tüm umudumu tüm hayallerimi kaybetmiş bir şekilde karanlıkta durmadan koşuyordum. Artık benim ne bir intikamım ne bir okulum ne bir evim ne de bir... Ne de bir sevgilim vardı.. Hepsi büyük bir yalandan ibaretti.

2 saat önce

"Evet sırtımda ki doğum lekem genetik annemden kalma."

Bana iyice baktı baktı..

"Seni ilk gördüğümde de benzetmiştim. Nermin'in kızısın sen. Nermin Soydan."

Ailemi öldürdüğüne göre beni de öldürmeliydi değil mi? Hem Rüzgar da öyle dememiş miydi?

Rüzgar'a tam eve gidelim işareti yapacakken olmadık anlarda çalan o pislik telefon çaldı.

"İzninizle acil."

Koridora soğru çıktı ve beni öldürmek isteyen adamla beni baş başa bıraktı.

"Ben Nermin diye birini tanımıyorum Almanya'da yaşıyorduk size yalan borcum yok!"

Bir anda gömleğini çıkarmaya başladı. Amacı neydi bu adamın sapık mıydı?

"Korkma sana bir şey göstereceğim o kadar."

Sırtını bana döndü ve benimle aynı yerde aynı büyüklükte olan doğum lekesini gösterdi.

"Babamdan ailemize kalma bir iz bu. Benim kardeşim Nermin de de vardı. Sen de de var ve annemden kalma iz dedin. Sen benim yiğenim Masal olabilirsin ve ben dayın.."

Başımı sallayıp duruyordum. Bu imkansızdı ailemi öldüren adam.. Hem benim anne tarafım büyük bir kazada  ölmüştü yani annem öyle demişti.

"Bu imkansız, şimdi elimi yıkamam lazım izninizle Kenan Bey."

Rüzgar'ın yanına gidip eve gidecektik tabi ki bu saçmalıktı hemen koridora çıktım ve Rüzgar'ı aramaya başladım.

Koridorun sonunda  gölgesini gördüm ve yavaş adımlarla yanına gittim. Yavaş gidiyordum çünkü Kenan denen yalancı lavoboya gitmediğimi topuk seslerimden duyabilirdi.

Sonunda Rüzgar'a yaklaşmama 10 adım kalmıştı ki hala telefonda konuştuğunu gördüm.

- Sanırım Kenan, Masal'ın yiğeni olduğunu öğrendi.

Ne diyordu bu!

-Ne biliyim ben ya. Doğum lekesi mi ne varmış genetik. Bide zaten benzetmişti kardeşine.

Ne yani.. Hayır hayır bu bir şaka falandır niye böyle bişey olsun ki?

-Merak etme Kenan pisliğini öldüreceğim. Hatta belki ölümü yiğeninin elinden olur."

Gözümden akan yaşlara aldırmadan koşarak dış kapıya çıktım. Topuk sesimi duymuş olan Rüzgar ise ne duyduğumu bilmeden peşimden geliyordu.

Soğuk Rüzgar yüzüme doğrunsertçe esdikçe hayatın bana yaşattığı tüm acıları yüzüme vuruyordu adeta.

Hafiften acıtıyordu bu. Soğuğun yüzümde sıcak göz yaşlarımla birleşmesi acıtıyordu... Gerçeklerle karşılaşmak onlarla yüzleşmek.. Lanet olsun ki çok acıtıyordu.. Bu bir saatte öğrendiğim şey. Tüm hayatım boyunca doğru bildiğim yanlış...

Villamızın daha doğrusu yalancı piskomanyaksadistin villasının kapısını hızla çaldım. Elimi yumruk yapıp kapıyı yumrukluyordum. Sonunda kapıyı kızıl saçlarıyla Gizem açtı. Acaba o da mı biliyordu. Bu oyunda Rüzgar'a eşlik mi etmişti.. Belki dr hiç birşeydrn habersizlerdi Hakanla..

Rüzgar'ın hemen gelebilme olasılığın karşı aklımdaki soruları ve Gizem'in sorgulayıcı gözlerini geride bırakarak merdivenleri çita hızında çıktım.

Tüm bu yaşadıklarım.. Üstelik bir saat içinde çok ağırdı. Rüzgar'a hiç kimseye güvenmediğim kadar çok güvenmiştim. İlklerimdi o benim.. Güvendiğim dağlara kar yağmıştı.

Rüzgarın gelme tedirginliğine kapılarak kötü kız olduğum zaman aldığım siyah sizleri yırtık kotu üstüne siyah tshirt ve siyah botları giyip üstüme siyah ceketi geçirdim. Sanırım kötü kız olmaya devam edecektim. Rüzgar hala gelmemişti herhalde Kenan B... her neyse onunla konuşuyordu.

Daha da vakit kaybetmeden odadan çıktım ve kimseye görünmeyen villasının terk ettim.

Sanırım buraya kadardı artık tüm umudumu tüm hayallerimi kaybetmiş bir şekilde karanlıkta durmadan koşuyordum. Artık benim ne bir intikamım ne bir okulum ne bir evim ne de bir... Ne de bir sevgilim vardı.. Hepsi büyük bir yalandan ibaretti.