Kiralık Gelin

Delilik

Kiralık Gelin ailesi olarak baya büyüdük :) hepinize tekrar teşekkür ederim kardeşlerim. İyi kötü yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen yorum atın hiç fikirlerinizi eleştirilerinizi yazmıyorsunuz.  İyi okumalar
Bölüm şarkısı: multi de var :D masal da var

Çoğu zaman kendimi bir boşlukta hissettiğim olmuştur. Fakat şu an hissettiğim boşluğun tarifi imkansızdı.  Söyleyecek o kadar çok kelime, söz ve cümlem vardı ki ama bunları söyleyemiyor yutuyor ve boğazımda düğümlenip nefes almamı zorlaştırıyordu. Beni yavaş yavaş öldürüyordu…

Annem yaşıyordu ve şu an ellerimin bağlı olduğu krem sandalyede, yerde öylece yatan anneme bakıp gözyaşlarımın kucağıma düşmesini hissediyordum. Bu şey öyle garipti ki. Annemin yaşadığına sevinememek kadar kötü bir şey var mıydı acaba Dünya’da? Annemi, babamı o gün yerde kanlar içinde görmüştüm. Gömüldüklerini de...

Ama ben annemin gömülme sahnesine bakmaya dayanamamıştım ki!  O gün evde nabzı atmıyordu ama belki hastanede acil müdahaleyle kurtulmuştu. Evet zaten kurtulmuştu yoksa şu an yerde karşımda öylece yatan kadın kim olabilirdi? Annemin bir ikizi olmadığına göre, bu kadın gerçekten benim annemdi. Allah’ım annem yaşıyordu. İyi de Cenk’e ben de senin annenim demişti… Annem Cenk’in üvey annesi miydi?

“Cenk!”

Burada ne olup ne bitiyor hemen öğrenmem gerekiyordu. Cenk’in bana anlatacağı çok şey vardı. Üstelik annem yerden kalkmıyordu. Eğer annemi daha yeni bulmama rağmen onu kaybedersem, üstelik o akli dengesi yerinde olmayan deli yüzünden annemi kaybedersem gerçekten katil olurdum.

“Benim sert sevgilim uyanmış mı?”

Bu çocuk gerçekten deliydi. Bana neden sevgilim diyordu. Batu’nun dediği gibi Cenk’in eski sevgilisine çok mu benziyordum? Niye ben ki zaten! Ama annem için Cenk’in suyuna gitmem gerekliydi.

“Bak Cenk… O yerde yatan kadın benim… Benim annem! Lütfen onu yerden kaldırır mısın?”

Cenk bana resmen trene bakarmış gibi bakıyordu. Ağzı yavaşça ‘O’ şeklini alırken bu haline içten içe gülüyor dıştan gülmemek için dudağımı ısırıyordum.  Ağzını sonunda eski haline döndürdü, yanıma yaklaşıp önümde eğildi. Yüzüme uzunca baktı ve annemin yüzüne bakıp tekrardan bana döndü.

“Sen gerçekten O’ sun! Sen Masal Soydan’sın…”

Bunu zaten bilmiyor muydu? Yani adımı ve soyadımı biliyordu niye şaşırmıştı ki? Hafifçe kafamı onaylarcasına salladım ve gülümsedim. Hadi artık çöz beni!

“Sen bu kadının kızısın! Babamın liseden beri yıllardır aşık olduğu bu iğrenç kadının kızısın! Nermin Soydan’ın ve Ali Soydan’ın biricik güzeller güzeli kızı. Annenin babamla evlenmesinin tek sebebi!”

Söylediği şeylere anlam veremiyordum bu sefer trene bakan bendim sanki. Cenk’e trene bakar gibi bakıyordum ve ağzımı ‘O’ şeklinden çıkarmaya çalışıyordum. Annem gerçekten Cenk’in babasıyla evlenmişti. Üstelik benim yüzümden mi? Ama neden?

“Sen ne saçmalıyorsun?”

“Anlamıyorsun, hiçbir şey bilmiyorsun. Babam Ahmet Karahanlı… Bu ismi duymuşsundur herhalde?”

Cenk, Ahmet Karahanlı’nın oğlu muydu? Babamı öldüren annemin öldüğünü sandıran adamın oğlu muydu? Hayatımızı mahveden o kötü kalpli adamın oğluydu… İşin kötüsü ise annemin bu adamla evlenmesiydi!

“Annem babamın katiliyle, kendini yaralayan bu adamla niye evlendi?”

Cenk histerik bir kahkaha atarak ayağa kalktı ve sinirli bir şekilde salonun ortasında ki cam sehpayı yere indirdi.