FAZLA

-1-

Gecenin karanlığıyla buluştuğu sırada yine onun ayak sesleri yankılanıyordu boş sokaklarda.Nefesini zorlayarak biraz daha koştu ıssız yoldaki sokak lambalarından yola yansıyan ışığın altında gölgesini arkasında bırakarak.Etrafı sessiz ve korkutucu bir hava çevrelemişti.Ama böyle kavramlar onu korkutacak en son şeydi.Biraz daha koştu daralan nefesine inat.

Son zamanlarda sık sık nefesi daralıyor,kalbi sıkışıyordu.Başlarda bunu önemsememişti ama bu geceki koşusu bunların ciddi bir hal aldığını kanıtlar gibiydi.Daha fazla dayanamayacağını anladığında yavaşladı ve önüne hafifçe eğilip ellerini dizlerinin üstüne koydu.

Evden çıkalı yaklaşık 15 dakika olmuştu.Belki de kendini bu günlerde çok zorladığından böyleydi diye düşünerek belki de içinde olan koşu aşkını bırakmamak için iç rahatlatıcı cümleler kuruyordu kafasında fakat bu kadar sık olmaması gerektiğini adı kadar iyi biliyordu.Neyse ki artık yavaş yürümeye başlayıp içinde inatla koşacağı yönündeki düşüncelerinden kurtulmuştu.

Etrafı bitkin gözlerle incelerken nihayet gözleri birkaç kişiyi bulmuştu.Genelde ıssız olan bu sokaklar nihayet bu gece birilerini ağırlıyordu.Gözlerini uzaktan gelen çifte çevirdiğinde onlar yaklaştıkça kızın yüzündeki ifadeden yeni kavga etmiş oldukları çok rahat anlaşılıyordu.Bir ara gözlerini soğuk ,donuk bakışlar yakaladı.Kızın gözlerinde adını koyamadığı bir şey vardı.Bu belki üzüntü,korku ya da şaşkınlık belki de umutsuzluk veya çaresizlikti.Ama tüm bu duyguları anlatacak türdendi.Kafasını önüne eğdi ve kızın garip bakışlarından kaçındı.Yanından geçtiklerini anladığında arkaya dönüp bir daha baktı.Karanlıkta tam belli olmasa da yanındaki sevgilisi abisi ya da her kimse onun sırtının sağ üst köşesinde tişörtünün açık bıraktığı kadar görebildiği bir dövmesi vardı.Ne olduğunu tam olarak kestiremedi ve gözlerini yanındaki kıza çevirdi.Neyse ki düşündüğü gibi bir daha dönüp bakmamışlardı.

Önüne dönecekken onu ele geçiren şiddetli öksürüğe lanet okudu.Bir de hastalıkla mı uğraşacaktı şimdi? İlgilenmesi gereken önemli bir koşusu vardı.Bunu kazanmayı her şeyden çok istiyordu.Bunları düşünerek yolda yine yavaş adımlarla etraftaki insanları dikkatlice süzerek yürüdü.Eve yaklaştığını belirten bir durak gördüğünde gülümsedi.Gün geçtikçe daha erken karşılıyordu beyazlı grili durak onu.Dışarı çıktığında en az bir buçuk saatini koşmaya ve arada dinlenme molalarına veren biri için yarım saat üstelik dinlenme süresi koşma süresinden fazla olan bir yarım saat onun için ciddi derecede az bir süreydi.Bunu belki de annesine söylemeliydi.Ama ya koşmaya ara vermesini isterse? İşte bunun olmaması için kendini tutacaktı en azından büyük koşu yarışına kadar.

Eve girdiğinde odasına ağır adımlarla çıktı.Annesi acil bir ameliyat için gitmiş olmalıydı.Yoksa genelde salonda dergi veya kitap okuyor olurdu.Odasına açılan kapıyı açtıktan sonra duvara yaslanıp elini göğsüne koydu ve derin derin nefes alıp vermeye başladı.Bu aralar fazla koşmuştu belki de bundan dolayı çabuk yoruluyordu.

Tişörtünü uçlarından tutup kaldırdı ve çıkardığı tişörtünü sandalyenin üstüne attı.Onu katlamak için bile enerji bulamadı kendinde.Eşofmanını da çıkardıktan sonra küçük kedi desenli pijamalarını giydi.Küçük adımlarla yatağa doğru yürüdü.Yatağa girdikten sonra gözlerini kapattı. Hayatında çok önemli yeri olan aylardır çalıştığı büyük koşuya sadece bir gün kalmıştı.Ama yarın kendini fazla yormayacak sadece küçük egzersizler yapacaktı.Artık vücudunun dinlenmesi gerekti.Bunları düşünerek uykunun kendisini ele geçirmesine izin verdi.