Hoseok yatağından sıçrayarak uyandığı zaman küfür etmeye başladı. Bu nasıl bir kabustu böyle? Yatağından kalkıp sabahlığını giydiğinde yatağında uyuyan omegaya baktığında boynunda ki mührü gördü. Acaba gördüğü rüya değil de gelecek miydi? Hızlı adımlarla odasından çıkmış Yoongi' nin odasına girmişti. Yoongi pencereden dışarıya bakıyordu. Açık olan pencereden içeri süzülen kar taneleri narin cildine düşüyor, saçları hafif bir meltemle kıpırdıyordu.
"Junhoe ile gitmene izin veremem." dediği an, Yoongi sıçrayarak arkasına döndü.
"Ne?" diyebildi sadece.
"Junhoe ile gitmene izin veremem. Vermiyorum." dediği zaman Yoongi kahkaha attı.
"Alfa sen iyi misin? Junhoe' da kim?" şaşkınlıkla sorduğunda Hoseok kaşlarını çattı.
"Hekim." diyebildi kısık bir sesle. Yoongi başını sağa- sola sallayıp derin bir nefes aldı.
"Omeganın yanına gitsene Alfa." Yoongi' nin sesi sanki ruhunu kaybetmiş birini andırıyordu.
"Ben özür dilerim." diyebildi sadece.
"Niçin özür diliyorsun? Beni yalnız bıraktığın için mi? Mührümüzü zorla kırıp ölümle burun buruna gelmemi sağladığın için mi. Teessüf ederim beni yalnız bırak. " demiş cevap beklemeden arkasını dönmüştü. Hoseok sadece ona bakıyordu.
Kafasının içi zonkluyordu, kurdu sanki sonsuz bir uykuya yatmıştı büyük bir yasla. Neler oluyordu işin aslı bir bilgisi yoktu. Junhoe neredeydi? Mühürlerini beraber isteyerek kırmamışlar mıydı? Cevabını bulamadığı sorularla odasına çoktan varmıştı. Daehwi şiş karnıyla yatakta oturmuş ona bakıyordu. Hoseok odaya girdiğinde yüzünü buruşturdu. Gözleri saniyesinde dolmuştu.
"Neden onun yanına gittin." dedi sadece. Hoseok cevap vermeden yatağın içine girdi ve yorganı üstüne çekip gözlerini kapattı. Gördüğü rüyalar genellikle bir saat içinde hafızasından siliniyordu. Ve o da hayatını geri yaşıyordu.
Bu sefer bir ölüm olmamıştı ama çok da huzurlu bir hayatı olmadı. Changkyun ve diğer çocukları pek iyi geçinmiyordu. Ama ikizler abilerine yine de saygı duyuyordular çünkü zorundaylılardı. İlk çocuktu ve babasından sonra taht ona kalacaktı. Saray ve yönetim.
O öldükten sonra bile kimseye kalmayacaktı bu saray. Daehwi ve Yoongi hiç karşı karşıya gelmiyor, koridorda birbirlerini gördükleri anda yollarını değiştiriyordular. Yıllar içinde Yoongi daha az konuşmaya başlamıştı. Changkyun ise büyükbabası Kyungsoo ve amcası Junmyeon' un bulduğu formül ile savaş eğitimi alıyordu. Gönüllü alfalardan kan alınıyor ve bu kan çeşitli bitki özleri ile birleştirip savaşa gitmek isteyen omegalara veriliyordu. Böylelikle bir omega alfa kadar güçlü olabiliyordu.
Bu rüya böyle bitti. Ölen olmadı ama mutlu olan da olmadı. Huzurla ölen de olmadı. Eksik kaldı bazı cümleleri, duygular, serzenişler.
Eksik kaldı bazı yaslar. Ninelerin ağıtları süsledi her gece düşlerini.
Ninelerin ağıtlarını duydular yüreklerinin sesi olarak.
Sabırları yetmedi sonsuzluğun dilini anlamaya. Son olmaya başladıklarında ise bu sefer onlar ağıt yakmaya başladı. Çünkü hazır değillerdi son olmaya. Daha yeni uyanmış gibi hissediyordular lakin zaman bir kumdu ve rüzgar onun sürükleyicisiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tomorrow We Fight|Sope
Fantasia"Çok güzelsin." Dedi Alfa omegasına bakmadan. "Hemde çok. " dedi. Omega sessizce yanında duruyor, başı dik, omuzları geride. Gururlu bir şekilde yanında dikiliyordu, mavi gözleri yaşlı. "Ama bu beni sevmen için bir neden değil. " dedi. Alfa gözler...
