Love A Stranger

3|onbeş gün

.
.
.
.
.
.

.
Yorucu bir iş gününün ardından Jimin evine gitmek için elinde olan son işi bitirmeye çalışıyordu. Iki arkadaşı da yaklaşık üç saat önce gitmişti ve şimdi kafede patronuyla birlikte yanlızdı.

Ama neyse ki SeokJin ile birlikte çalışmak o kadar da korkunç değildi. SeokJin bir alfaydı ve bir eşi olduğunu hiç görmemişti Jimin. Alfa bütün zamanını genelde burada geçirmeyi tercih ederdi. Sıkı ve düzenli çalışırdı. Çalışanlarını da buna göre seçerdi.

Jimin iki senedir burada çalışıyordu. Aslında çalıştığı en iyi yer burasıydı. Hem para açısından hem de alfanın ona karşı davranışları olsun burada çalışmak onu huzurlu hissettiriyordu.

"Jimin mesain bitti. Eğer bekleyeceksen beraber çıkabiliriz. Saat çok geç oldu" Jimin patronunun seslenmesi ile derin düşüncelerinden kopmuştu. Kafasını yaptığı işten kaldırarak ona gülümseyen bedene bakmıştı.

"Sorun değil efendim. Evim yakın tek başıma gidebilirim."

"Emin misin? Bu saatler bir omega için çok tehlikeli olabilir." Alfa endişeli gibi gözüküyor. Bu endişe omega olan mutlu ediyordu fakat buna izin veremezdi.

"Sizi uğraştırmak istemem. İlk defa tek gitmiyorum." Dedi ve önünde ki tatlıları hızla dizip işini bitirdi.

Alfa ile yaptığı kısa bir vedalaşmadan sonra eşyalarını toplayıp kafeden çıkmıştı.

Hava soğuktu. Üzerinde bulunan beyaz gömlek ise onu daha fazla üşütüyordu. Jimin kollarını kendine sarmış ve hızlı adımlar atarak ilerlemeye başlamıştı.

"Bekle Jimin."

Arkasından duyduğu tanıdık ses ile ayakları olduğu yerde durmuştu. Ama kendisi durmak istemiyordu. Şu an onunla yüzleşmek için hazır hissetmiyordu. Tam tekrardan hareket edeceği sırada küçük omuzlarının üzerinde bir ağırlık hissetmişti.

Onun kokusu....

Onun kokusu şimdi ciğerlerini yakıyor ve onu güçsüz düşünüyordu.

"Sana eşlik etmeme izin ver."

Jimin her ne kadar kabul etmek istemese de ona ihtiyacı olduğunu hissediyordu. Bu yüzden sesszice onu onaylamış ve üstüne bırakılan ceketi giyinmişti.

Ikiside yol boyunca sessizdi. Jimin yorgun olduğu için konuşmak istemiyordu. Alfa ise ne demesi gerektiğini bilmiyordu.

Özür mü dilemeliydi? Yada tamamıyle boş vermesi mi gerekiyordu? Cevabını bile bilmiyordu. Alfanın tek isteği Jimin'i kırmamaktı ve bunun için de ondan özür dilemesi gerekiyordu.

Jimin evinin önüne geldiğinde durdu ve alfaya döndü.

"Bana eşlik ettiğin için teşekkür ederim. Ama buna cidden gerek yoktu Jungkook." Dedi ve üzerinde ki ceketi çıkarıp Jungkook'a uzattı.

"Önemli değil." Diye fısıldadı Jungkook dudak altından. Jimin arkasını dönüp gideceği sırada kolunu tutup onu durdurmuştu.

"Sabah dediğimde ciddi değildim Jimin. Eğer kalbini kırdım ise özür dilerim. Bazen ne demem gerektiğini bilemiyorum. "

Alfanın bu çıkışı Jimin'i oldukça şaşırtmıştı. Neden bir açıklama gereği duymuştu ki?

"Seninle arkadaş olmak istemiyorum. Ama sen de sevgili olmamızı istemiyorken ben ilişkimiz hakkında kesin konuşamam değil mi?"

Jimin bir cevap verememişti. Alfa haklıydı. Sevgili olmayı kendi istememişti. Alfa açık açık ondan hoşlandığını söylemişti. Jimin de kendi içinde ona karşı boş olmadığını biliyordu . Ama şimdilik birlikte olamazlardı.