Samuel

13

Levi Smit

''Try to be a rainbow in someone else's cloud.''

Het was anders dan anders deze avond. Niet, omdat ik eindelijk iets meer begreep van wiskunde of, omdat ik voor het eerst lasagne heb gegeten. Nee, het was omdat ik momenteel niet in mijn eigen bed lag, maar in die van Samuel.

Mijn hart sloeg een slag over toen de jongen mij vroeg of ik wilde blijven slapen. Naast Samuel heb ik ooit alleen bij Sander geslapen, maar ik was daar zo vaak dat het een soort tweede huis was voor me waardoor dat niet helemaal meetelde. Ik sliep namelijk nooit ergens anders, maar toen Samuel het aanbood kon ik geen nee tegen hem zeggen.

Ik bleef maar al te graag bij hem.

Eerder vandaag hebben Samuel en ik meer dan de helft van mijn wiskundeboek gestudeerd en ik moet zeggen, dat ik na jaren wiskundelessen te hebben gehad van Hoepelman, nu eens eindelijk hoop had. En dat allemaal dankzij Samuel. Nadat we klaar waren, was het precies tijd voor het avondeten waarbij zijn moeder mij maar al te graag aan tafel had. We hebben urenlang aan tafel lopen kletsen, lachen en elkaar zelfs al lopen plagen. Het was in tijden dat ik me ergens zo erg thuis heb gevoeld. Het werd op een gegeven moment zo laat dat Samuel en ik naar zijn kamer zijn gegaan om ons klaar te maken voor bed. Toen we hier eenmaal lagen, spraken we over van alles totdat de kleine jongen in slaap viel.

Dat was dus ook waarom ik op dit moment naast Samuel lag terwijl ik luisterde naar zijn kalmerend gesynchroniseerde ademhaling. Hij had zijn hoofd tegen het kussen aan genesteld en zijn armen waren om de kussen heen geslagen. Zelfs in zijn slaap was de jongen met de kuiltjes in de wangen aan het glimlachen, zijn haren waren warrig over zijn hoofd en zijn lichte huid straalde erop los. Het zicht zag er comfortabel en rustgevend uit. De maanlicht die vanuit zijn raam op zijn gezichtje scheen, maakte het nog eens honderd keer mooier. Samuel straalde niet alleen van binnenuit, maar ook van buiten.

Ik daarentegen kon niet slapen: ieder gedachte sprong in mijn hoofd, ieder beweging van Samuel leidde me af en het feit dat ik naast deze jongen lag hielp me niet om in slaap te vallen. Het enigste waar ik me op kon focussen was hoe Samuel zo lief aan het slapen was en hoe deze jongen zo dichtbij me lag. 

Was het verkeerd dat ik hem gewoon vast wilde houden in mijn armen?

Het was niet alleen doordat we nu naast elkaar lagen dat ik niet kon slapen, maar het was alles in één. Dit was een van de weinige gelegenheden dat ik mijn tijd met Samuel kon waarderen. Het was meer dan een genoegen dat ik hem heb mogen leren kennen en nu waren we in een korte tijd hechter dan ooit met elkaar. En nu lag ik naast hem en wilde ik niets liever het van de daken afschreeuwen hoe geluk ik me wel niet voelde met hem naast mijn zijde.

Het voelt allemaal zo nieuw, gek en eigenlijk ook best eng, want ik heb dit nooit met iemand meegemaakt. De gevoelens, de gedachtes en al mijn beinvloedde acties. Het was allemaal zo onzeker, maar één ding wist ik zeker: de gevoelens die ik kreeg voor Samuel, was het beste gevoel op aarde.

Na uren gestaard te hebben naar Samuel, besluit ik om wat te drinken te halen in de hoop dat het me kan helpen om erna te gaan slapen. Maar voor ik opsta, kan ik het niet laten om met mijn vingers voorzichtig door zijn haren te gaan. Ik duw de bruine plukken met een aantal strelen naar achteren als ik zachtjes een kus op zijn voorhoofd achterlaat. De tintelingen spelen over mijn lippen door de warmte van zijn huid, wat me van binnen direct doet stralen. Het voelde meer dan geweldig om hem aan te raken: ik weet niet wat het was, maar hij bracht me in een extase. Mijn lippen krullen op in een glimlach terwijl ik naar de jongen staar.

Wat is hij toch de mooiste man op aarde, net een engel. Eerlijk is eerlijk.

Zonder al te veel gerommel of geluiden te maken, klim ik uit het bed en loop ik voorzichtig uit de kamer. Ik maak mijn weg naar Samuel zijn keuken, die ik me nog herinner doordat ik hier inmiddels twee keer heb mogen eten. Zachtjes hum ik een liedje dat ik eerder op de radio hoorde vandaag en dans een beetje mee met de ritme terwijl ik wat melk uit de koelkast pak.

''Jij bent vrolijk voor iemand die om drie uur 's nachts in de keuken staat'' Hoor ik een stem achter me waardoor ik opschrik en de pak melk bijna uit mijn handen laat vallen.

''Wow! Oh.. Sorry, heb ik je wakker gemaakt?'' Vraag ik als ik Samuel zijn moeder voor me zie staan, de schuld kruipt me in de schoenen en een blos komt op mijn wangen terecht als ik merk dat ze me heeft zien zingen en dansen.

''Nee lieverd! Maak je maar geen zorgen.. Ik was al wakker, kom hier!'' Ze wrijft zorgzaam over mijn arm als ze de melk van me overneemt en het voor me in een glas giet voordat ze me de glas overhandigd met een moederlijke glimlach. ''Je zingt niet slecht zeg!'' Lacht ze zacht met een knipoog.

Het gaf me een warm gevoel dat ze zich zo opstelde als moeder. Samuel mag van geluk spreken met een vrouw als deze.

Haar groene ogen bekijken me op een lieve manier terwijl haar bruine haren nu in een staart gebonden zijn, zelfs in het donker heeft ze dezelfde twinkelingen die Samuel in zijn ogen heeft. Ze glimlacht naar me waardoor dezelfde warme sfeer gloeit nog steeds over haar heen net als de eerste keer dat ik haar ontmoette.

''Waarom.. Ben je zo aardig tegen me? Al vanaf het eerste moment, terwijl je me nog niet kende, heette je me zelfs meer dan welkom..'' Leg ik dan uit, hopend dat ik een antwoord kon krijgen op deze vraag gezien het me al een tijdje dwars zat.

''Waarom?'' Vraagt ze dan, een beetje van haar stuk gebracht, wat begrijpelijk is omdat niet iedereen dit zomaar zou vragen. ''Omdat.. Omdat ik mezelf herken in je Levi..'' Beantwoord ze dan.

''Hoe bedoel je? Je herkent je in mij?'' Vraag ik haar verward.

''Ik.. Heb niet altijd even een gemakkelijke jeugd gehad en die blik in je ogen.. Die blik vertelde het me direct. Hoe je kijkt iedere keer dat ik een klein gebaar geef, je mist de liefde van je ouders en dat is juist iets wat ieder kind op jouw leeftijd nodig heeft'' Vertelt ze me.

Het verbaast me hoe ze daar door een simpele blik achter is gekomen. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest vinden, want aan de ene kant verraste het me enorm, maar aan de andere kant vond ik het zo bedachtzaam en fijn van haar dat ze dit voot me deed.

Ik verdiende dit niet.

''Dankjewel.. Echt.. Ik weet niet hoe ik je kan bedanken, maar ik waardeer wat je voor me doet. Ik heb dit in een lange tijd niet gevoeld'' Geef ik toe en drink mijn glas melk leeg.

''Geen probleem lieverd.. Nou, ga maar lekker terug naar bed! Samuel vertelde me over het proefwerk waar jullie voor moeten leren. Je hebt de rust nu hard nodig..'' Glimlacht ze en bekijkt me met haar groene ogen.

Dezelfde groene ogen als Samuel heeft.

Met een glimlach wens ik haar een fijne nacht en maak aanstalten om weer terug naar bed te gaan, maar zijn moeder onderbreekt me nog een laatste keer.

''Levi?'' Hoor ik achter me waardoor ik nog een laatste keer omdraai.

''Ja?'' Vraag ik dan.

''En een andere reden is, omdat mijn zoon écht gek op je is..''