Fall Inlove Again

FIA29- Torn

"Thanks goodness! Buti naman at sinagot mo na ang tawag ko. You made me sick worried to you, sweetie." nag-aala niyang pagalit nasabi sa akin.

Pinikit ko ang aking mata at huminga ng malalim, "Sorry, sweetie. I'm busy this past few days dahil sa kapatid ko." Lie. Nang malaman kong ibinenta ako ng magulang ko sa aking kaibigan ay tiniis kong huwag sagutin ang phone ko kahit naka-on ito.

It's been fucking hell five days since that fucking revelation. Buong limang araw ay nagkuling ako sa aking kwarto at kapatid ko lang ang pinapasok ko. My sister doesn't know anything what happened to our father. Itinago nila ang sikreto sa aking kapatid. Naiitindihan ko naman bakit hindi nila sinabi sa kapatid ko dahil sa kanyang sitwasyon bawal siyang mastress. Noong nasa Cagayan ako ay muntik na siyang nakunan because of the absences ok Kennedy.

"What's with the deep sigh sweetie? Is there something wrong?" he asked again and again.

Sa pag-aalala niya sa kanyang boses hindi mapigilan ng aking puso na madurog. Paano ko sasabihin sa kanya?! Paano na kami?! Ilang araw na lang ang nalalabi ay ikakasal na ako sa iba.

"I just miss you, sweetie." Malambing kong usalnsa kanya.

I heard him chuckled, "Are you free, today?" he asked on the other line.

I smiled kahit hindi niya nakita, "Gusto ko kaso nasa Cagayan ka naman."

He laughed, "I'm on my way to your house."

Napatayo ako sa aking kama ng marinig ko ang sabi niya. Gulat na gulat ako hindi ko alam kung paano ko ilababas ang masayang emosyon ko na ilang araw ko ng hindi maramdaman.

I nibbled my bottom lip, "How did you know my house address?" nagtataka kong tanong sa kanya.

Pinagmasdan ko ang aking itsura sa aking dresser mirror. Gulong-gulo ang aking buhok kulang na lang bahayan na ng ibon. Maputla ang aking mukha. Halatang hindi ako nakatulog ng ilang araw.

I heard him tsked on the other line and I could imagine his rolling eyes at me, "I have my ways." He simoly replied.

"Meet me in Pavilion Mall." Sabi ko.

Binuksan ko ang aking cabinet at nagtingin ng magandang susuotin. It's been 1 ½weeks since tge last time I saw him. Namiss ko siya ng sobra!

Inipit ko ang aking cellphon sa pagitan ng aking tainga at balikat, "Why? Kung pwede naman na sunduin kita." Nahihimigan ko ang naasar niyang boses.

"Just do it. Beside ikaw naman ang maghahatid sa akin pauwi." Usal ko sa kanya. I don't know kung maganda ba ang ihatid niya ako baka mamaya malaman niyang ikakasal na ako. I can't afford to hurt him. If my feelings for him is fragile oaano pa kaya sa kanya.

He let out a heavy sigh, "Fine, on my way. Hintayin na lang kita doon." Aniya, "I love you sweetie. I'm damn misses you so much."

"I love you so much. I'll be there in 30? I guess 30?." Sabi ko sa kanya.

I heard him groan in irritation, "Please make it 15."

I chuckled a little, "15 is not enough for me make it 25?"

"Why 25 minutes kung pwedeng gawin mo naman ng 17 minutes. Ang tagal mo naman na non."

I rolled my eyes, "Syempre gusto ko magpaganda bago tayo magkita. Hell ang tagal na natin hindi nagkita. I want look presentable and beautiful to your eyes. " maarte kong sabi sa kanya.

Ilang sandali ay wala akong narinig na salita pero naririnig ko ang mahina niyang pagtawa. Napataas ang kilay ko sa aking narinig. May mali ba akong nasabi? May nasabi ba akong nakakatawa?

"Damn sweetie!, You're the most beautiful woman that I've ever seen. You'll always be beautiful in my eyes." Malambing niyang sabi.

I feel my cheeks heating up, and I know they're just about the color of fresh red hotty tomatoes. My heart was beating so fast in my chest I thought it was going to explode. He never fails me to make me wobbled in his butterfly words.

"But." Aniya ng ikinatigil ko sa malalim na pag-iisip.

"But? What?" nalilito kong tanong sa kanya.

"You're beautiful in my eyes when you are naked cuddling me under my bed." Nakakaloko niyang sabi.

My jaw dropped ng marinig ang ko ang binitawan niyang salita. I balled my fist, now I'm really pissed off. Pagagalitan ko na sana siya ng marinig ko ang mabilis niyang oagputol ng tawag. Damn! Austin levi Santos, you'll pay later.

I wore a tube blue dress. I put a light make-up and I bun my hair. Tinignan ko ang orasan saktong 25 minutes ako natapos. Huminga ako ng malalim, everything will gonna be fine Celestine. Huwag kang gagawa ngayon araw na ikakapangit ng araw mo.

Austin smiled at me and hugged me tightly almost I can't breathe. Nang maghiwalay kami sa mahigpit na yakap, our lips crushed. His kissed was warm and full of longing.

I missed him so much. The worries and the hatred slowly faded in my ththoughts. Being with him is the most safest zone. I love the way he folds me into his arms I felt a happy and secure because he was my safest zone I called home.

"Why are you here in Manila?' I asked him then took a bite of cake.

He shrugged, "There is a very important event I attended."

"What even? Full of girls?"

He chuckled, "Silly, I met someone important."

My brows drew a line, "A woman?"

She gave me a awkward smile, "Yes." Aniya at kinamot ang kanyang batok.

I raised my eyebrow in shocked, "What? Pinagpapalit mo na ba ako, Austin? I can't lose you!" I hysterically said.

He laughed, "Fuck! I won't let you lose too! I will do everything fucking everything para sa huli ikaw lang." aniya, "Kung mawawala ka man kamay ko, remember this, I will fucking chase you over and over again."

Panghahawakan ko iyang salita mo, Austin. Kase natatakot ako dahil ilang araw na lang ang nalalabi ko para makasama. I will do everything too para lang ikaw din ang huli ko. I vowed to myself you'll my last man I will love on this fucking world.

Auatin lips slowly formed a mockingly smile, "My sweetie is jealous." He said in creepy smirked, "Your too beautiful when you're getting jealous for unknown reason."

My cheeks heated, "Yes I'm fucking jealous because you are fucking mine." Pagaamin ko sa kanya.

He smiled that me pissed off more, "You don't have to alam mo naman patay na patay ako sa iyo."

I blushed and looked away to hide my smile, "Is she that important para ountahan mk siya dito sa Manila?" malungkot kung tinig.

He held my cheeks, our eyes locked. "She's important to me. She just like a little sister to me. Huwag kang mag-alala isa ka naman sa mga rason kung bakit ako bumalik ng maynila." Aniya.

I'm curious kung sino ang babaeng tinutukoy niyang importante sa kanya. Winaksi ko iting mabuti sa akin isipan dahil gusto kong isipjn muna ang masayang araw na kasama ko na ulit si Austin. Naglibot-libot lang kami sa loob ng pavillion at nanood ng sine. It's almost past 7 na niya ako naihatid ng bahay. I texted my sister kung nasa bahay ang magulang namin bago napagdesisyon kong magpahatid kay Austin.

Nanlalaki ang mata ko ng matanaw ko ang pamilyar na sasakyan na nakaparada sa tapat ng aming bahay. Mabilis kong tinaggal ang seatbelt sa akin. Nagtataka ka si Austin ng makita akong natataranta. Not now please!

"What's wrong, sweetie?" nag-aala niyang tanong sa akin.

Huminga aki ng malalim at nag-iisip ng magandang pakusot kay Austin, "Baba na ako. Wag kang magkakamaling bumaba. I love you." Natataranta kong pamamaalam sa kanya. Mabilis kong oinatakan ang kanyang labi at walang pasabing lumabas sa kanyang kotse.

Nang makarating ako sa aming gate ay ang palabas ni Trevor sa kanyang kotse. Pasimple akong tumingin sa kotse ni Austin na ngayo'y hindi pa nakakaalis. Gusto kong sigawan siyang umalis na dito!

Paglapit ni Trevor sa aking ay napasinghap ako sa gulat ng marinig ang pagtawag ni Austin sa akin. Napapikit ako ng mariin dahil hindi ko alam ang gagawin ko.

"Sweetie." Paulit niyang sabi ng malapit siya sa gawi namin.

Ang kabang dumadagundong sa aking dibdib ay mas tumiprile ang lundag nito sa kaba. Hindi ako nakagalaw sa aking kinatatayuan. Salitan akong tumingin sa dalawang lalaki na nakalibot sa akin. I'm not yet ready pero ang bilis naman nito para sa akin!.

Sa huli ay napukol ang tingin ko kay Austin, "Sweetie." I muttered nervously.

Tumingin si Austin sa lalaki na nasa aming harapan. Mabilis gumapang ang kamay ni Austin sa aking bewang. Hinapit niya ako papunta sa kanya, nauntog ako sa patipuno niyang dibdib. I want to flutter to his manly scent pero hindi iyon sapat para takbuhin ko ang problema ko ngayon.

"Sweetie, you forgot your pouch. " he said pero ang mata niya ay na kay Trevor. Gusto kong sapakin si Trevor dahil nakaukit sa kanyang labi ang mapang-asar na ngisi.

I swallowed the lump in my throat. I'm sweating nervously, "Thank you, sweetie." Nauutal kong pasasalamat sa kanya.

Gusto kong magpalamon sa luoa sa sobrang kabang nararamdaman ko. Naging tila musika sa aking tainga ang aking kaba. My legs felt extremely weak, like they could just give out in any moment.

Mabilis kong kinuha ang bag ko kay Austin kahit nanginginig ang aking kamay pinanatili ko itong kalmado. Humawak ako sa braso ni Austin sana hindi siya maghinala.

"Long time no see, Austin." Pormal na bati ni Trevor.

"It's nice to see you again, Trevor." Kahit alam kong magkakilala sila pero ramdam ko ang tensyon na namumuo sa kanilang dalawa.

"How are you, Austin? Especially your heart?" nagtataka ako kung anong tinutukoy ni Trevor kay Austin. Naguguluhan ako pero gusto kong malaman ang sagot niya.

Ang blankong expresyon ni Austin kay Trevor ay napalitan ng seryso at nakakatakot awra. It almost gives me terrifying chills. Napangiwi ako sa mahugpit na hawak ni Austin sa aking bewang tinignan ko siya pero parang hindi niya nakikita na kasama ako. Ang mata niyang mahal ko na panoorin ay nandilim ito.

"Fine. Thousand sure fine." Malamig niyang sagot.

Ngumisi lang si Trevor at sinuksok ang kanyang kamay sa kanyang bulsa, "Bungi told me that she was your girlfriend." He said full of sarcasm.

"Bungi?" mapagtanong niyang tanong.

I bit my lover lip, "Yun ang tawag niya sa akin. It was our old endearment. I called him Payatot." I explained

Austin nodded in satisfaction, "She is! And she was mine only mine." He said making sure he emphasized every words.

"That will not last long." Nakangising pabalik sabi ni Trevor.

Umigting ang panga ni Austin at taas pababa ang kanyang balikat. Ang madilim niyang mata ay ngayon nag-aalab sa apoy. Goodness! I want to kill this fucking Trevor. Simula ng malaman na ikakasal ako sa kanya ay tinuring ko ito ng kaaway. Kaaway dahil siya ang umagaw sa aking kasiyahan.

"How sure you are?" malamig na tanong ni Austin.

I simply massaged his arm just to calm him down. Natatakot ako baka magpatayan sila dito. Natatakot akong magkabukingan kami dito. Natatakot ako na baka ito ang hq naming araw. Natatakot ako na tuluyan na siyang iwanan ako.

Natatakot ako sa isasagot ni Trevor. Nagmamakaawa akong tumingin kay Trevor. He replied me a little smile. Kahit ganun ay hindi nabawasan ang takot at kaba ko.

"Because I sad so." He cooly said.

I hear Austin smirked, "Tsk! You're wrong because Celestine and I will ended up together. I will not let anyone stole her from me. Magkapatayan muna bago mapunta sa iba." He calmy stated.

Trevor shrugged, "Let's see kung saan hanggang kaya -" hindi ko na pinatapos si Trevor magsalita ng sumabat ako. Kung mag-uusap sila kulang na lang kaimutan nilang nandito ako sa harap nila. Baka mamaya niyang madulas at sabihin niya.

"Leave, Trevor please." I spat, "Go. Home. Trev."

Nakahinga ako ng maluwag ng sumunod si Trevor sa utos ko. Pinanood ko siyang pinaandar papalayo ang kanyang kotse. Nang hindi ko matanaw ang kanyang kotse ay dahan dahan kong tinanggal ang pagkakahawak ni Austin sa aking bewang.

Humarap ako sa kanya. I held chin chin at doon ko lang nakuha ang kanyang atensyon. He rested his face on my palm. Napangiti ako ng makitang nagpakalawa siya ng isang relief sigh.

"That guy is damn scum jerky one." He said.

"Sorry for trevor attitude. " sabi ko.

His brows furrowed, "Bakit ka nagosorry wala ka naman kasalanan." Aniya

"He's just pissed you off."

"He is, I don't know kung papano naging kaibigan iyon ni Marc despite on his attitude ." He said irritatedly while looking at me.

"Papano kayo nagkakilala?" I asked him curiously.

He let out a deep sighed, "High School Friend and my rival." He simply answered.

"Rival?"

"Basta I will explained soon." Sabi niya.

Ewan ko kung ako lang ba ang nakakahalata na may tinatago sa aking kakaiba si Austin o baka guniguni ko lang. Sana guniguni ko lang ito, Sana....

"You're such a fucking crazy insane, Celestine. Fuck all of the people around us! How dare tyem to kept a secret on us? Pamilya din tayo pero bakit ganun?!" Snangangalaitang galit na sigaw ni Antonette sa akin.

Sumugod siya sa bahay ng hindi niya sinasadyang marinig ang usapan ng kanyang magulang. Antonette is my closest one. Imbes na bigyan ako ng oaraan paano tumakas sa kasal na iyon ay mas inuna niyang ibuhos ang kanyang galit. Naiitindihan ko naman siya kaya hinayaan ko na lang siyang maglabas ng sama ng loob.

She looked at me with so much anger. Her anger reached it's peak. I sat beside her and rested my head to her shoulder, "I don't know what to do." Panimula ko, "Malaking halaga iyon pero kahit ganun hindi nanali si Papa sa kaso dahil walang sapat na ebidensya."

She hissed, "Nakapagdesisyon ka na ba?" yun na lang ang natanong niya.

I squeezed my eyes shut and bit my lower lip so hard I could taste blood inside my mouth. Tears were streaming down my face, "Hindi pa dahil pagod ang utak ko kung paano ko sososyulunann ang lahat ng ito." I whispered to her.

"I hope na nakapili ka ng magandang desisyon. Kung saan ka doon na din ako dahil alam ko naman kayang kaya mo iyon. Pero sana ang desisyon na gagawin mo alamin mo muna kung makakasakit ka ng ibang tao. I know you cant afford to hurt your love once." She said. "Making a decision is the most challenging thing especially when you are torn between the two. A small decision can make our life change I don't know kung saan aabot pero ang masasabi ko lang ay THINK THE RIGHT WAY BEFORE YOU'LL ENDED UP WITH SO MUCH REGRET." She finally said.

She's damn right! I'm torn between in two, between my family sake or my heart sake. Now myself is making me choose the right way for my own sake.