Fall Inlove Again

FIA20- CHASE

Nang makabalik ako sa wisyo ay mabilis kong naitulak si Kennedy. I didn't mean to push him hard causing him to sit on the tiles of the floor. Walang alinlangan akong kinuha ang gamit ko at tumakbo palabas ng restaurant. Iginala ko ang tingin ko sa labas nagbabakasakaling makita ko kahit anino niya pero wala. I felt my knees go weak and my head spinning.

Mayamaya pa, kumabas pababa ang mga luha sa aking pisngi. Isang hikbi ang kumalawa sa aking labi. Mahina akong umiiyak sa madilim sa lugar. Hindi ko siya mahanap kahit inilibot ko na ang kabuuan ng kalsada. Napaupo ako sa madilim na kalsada.

Sinubsob ko ang aking mukha sa aking tuhod. Hinayaan kong bumuhos ang luha ko at iiyak ang sakit. Umalis siya ng hindi naririnig ang rason kung bakut kami magkasama ni Kenn. Umalis siya at nang-iwan pa ng sakit sa puso ko.

"Shit! I'm sorry Celestine. Marc told me that you chased Austin." Rinig kong sabi ni Kennedy. Naramdaman ko ang pagtapik niya sa aking likod. Iniyak ko ang sakit na nararamdaman ko.

"Look at me Celestine." he commands me but his voice is making me press close my eyes more. Umiling ako dahil ayaw kong makita niyang sawi ako.

What happened to us? Why did you leave, Austin? My heart is aching for you. My heart and eyes cries for you.

Nang kumalma na ako at nahinto sa pag-iyak, dahan-dahan kong inangat ang ulo ko. Nakasalubong ko ang mata ni Kennedy na nagsasabi ng sorry. Pinunasan niya ang tuyo kong luha.

Nakatingin lang kami sa isa't isa. Hindi ako angsalita. I'm lost for words to describe this thousands of feelings. Diba dalat masaya ako dahil naamin ko na sa sarili ko na mahal kk na siya pero tang-ina nagkamali siya ng akala. Akala niya sj Kennedy ang pinili ko over him.

Paniguradong gakit iyon sa akin dahil sa nakita niya. Matapos niya akong mahalin saka pa ganito ang igaganti kong sakit sa kanya. Pareho kaming nasasaktan ngayon! Baka isipin niyang pinaasa ko siya! Hindi ko kakayanin makita siyang nasasaktan kung siya naman ang pinili ko! Kung siya naman na ang bumihag ng puso ko.

Tumayo ako kahit nanghihina ang tuhod ko. "Alis na ako, pupuntahannkk siya at sasabihin ko sa kanya kung anong nilalaman ng puso ko." Sabi ko sa kanya.

Hindi ko na nagawang magpaalam kay Kennedy basta dumaretsyo na ako sa kotse ko. Pagpasok ko sa kotse ko pinaghahampas ko ang steering wheel. Waalang humpay akong umiyak. Ang oangit ng araw ko! Kennedy kissed me to finally say goodbye in me-our past. But Austin saw us. Umalis siya at mas pinairal niya ang selos niya. Hindi ko maiipagkaila na selosa siya oadating sa akin gusto niya lang na sa kanya lang ako.

Pinakalma ko ang sarili ko. Mabilis kong inistart ang kotse ko. Pinaandar ko papunta sa kanyang bahay. Ilang minuto ay nakarating ako. Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas.

Huminga muna ako ng malalim.bago kumatok sa kanyang pintuan. Nakailang katok na ako pero waa paring nagbukas ng ojnto ng kanyang bahay.

Sumilip ako sa kabuuan ng kanyang bahay, madili at patay ang ilaw. Pumunta ako sa garage niya pero wala ang kanyang kotse. I bit my lower lip stopping from crying. Umupo ako sa harap ng kanyang pintuan. Naghintay ako ng ilang oras kaso walang Austin ang umuwi.

Halos madaling araw na ako nakauwi. Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa apartment ko. Pagpasok ko pa lang ay nakita ko si Mario na nakaupo sa sofa at nakatingin sa akin ng malungkot. Mabilis siyang pumunta sa pwesto ko at ikinulong sa kanyang bisig.

Umiiyak ako sa kanyang dibdib, Kailan ba mauubos ang pesteng luha na kimakalawa sa aking mata?

"Hssss, calm down Tine. Tell me what happen." May pagsusumao sa kanyang boses. Tumango ako at inalalayan niya akong maupo sa sofa. Sinandal ko ang ulo ko sa kanyang balikat habang nakapatong ang baba niya za ulo at ang kamay niya ang nasa aking balikat.