Fall Inlove Again

FIA3- Beg

Napag-usapan na kung kelan magaganap ang kasal ni Kennedy and Kath. Pinagarap ko ang makasal sa kanya pero it turns up side down. Iniwan kaming tatlo sa harap ng hapagkainan. I stood up at kinuha ang mga hugasan. Eto ang pangalawang bisita ng magulang ni Kennedy sa bahay dahil nung una inatake sa puso si tito dahil sa rason kung bakit hindi matutuloy ang kasal namin.

Ramdam ko ang titig ng dalawa sa kilos ko. Nang makuha ko ang hugasan ay nilagay ko sa lababo.

"Love..." hearing the sweet endearment made me despise him more. Its sound made my blood boild. I hate him and Kath. His undying love for me, that he broke my trust. He betray my trust. He broke my heart but still..... love him.

"Tulungan na kita." Iritado akong humarap sa kanya. Hinawi ang mga kamay na hahawak sa mga hugasan.

"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo!? Wala ba sa vocabulary mo ang sakitang "IWAS"!!" Singhal ko sa kanya.

Nangingilid ang luha niya sa kanyang bata. He bit his lower lip. My brows lifted, anong karapatan niyang umiyak sa harapan ko?! My heart started thumping fasted and stared at him. My heart wrenched for the both of us.

"Leave me alone. Can't you see I'm mad at you."
I never seen Kennedy miserable like this. Kulang sa tulog, hagard. This is not my Kennedy.

"Leave.... please." Pagtataboy ko sa kanya.

He continued crying in front of me. He mumbled words i can no longer comprehend because of his sobs.

"We were bith devastated because of your damn fault!!," napapaos kong sabi habang dinuduro ko ang dibdib niya.

"Love, ikaw lang gusto ko pakasalan. Ikaw ang mahal ko, ikaw ang buhay ko. I want to grow old with you. I want you to be my children's mother. Please let's fix this."

"I'm drunk that day. I'm excited to see you that day dahil miss na miss kita tapos mababalitaan ko na lang na hindi matutuloy ang uwi mo. I'm so mad at you. Yung galit ko binuhos ko na lang sa alak. And i saw Kath kinuwento ko yung problema ko then next thing i knew we did that. I'm sorry love. Please let's back together."

"Punyeta, sana inisip mo yan mo yan bago mo binuntis ang kapatid ko. Tang-ina Ken sinayang mo yung apat na taon. Ilang buwan na lang nandun na tayo sa pinapangarap natin tapos ano na wala na finish na!!."

I tried to bring my normal life. Nagpapasalamat ako kay Boss Mario dahil lahat ng oras ko ginulgol ko sa trabaho. Jusmiyo ang daming pinagawa pero keri. I deactivated all my social media accounts. Nagpalit ako ng number. Tanging boss ko lang ang nakakaalam ng aking numero.

Nung matapos na ang work ko. Nakita ko si Kath sa waiting area. Simula nung nalaman ko ang totoong revelation ay hindi ko na din siya pinapansin at hindi padin kami nagkakausap. Ang pagiging magkapatid namin ay nagkaroon ng gap. Balak ko sana siyang hindi pansinin dahil galit parin ako sa kanya pero hinarangan niya ako sa daan.

"What do you want?" Asar kong tanong sa kanya.

"Ate.."

"Kung hihingi ka ng pasalamat dahil nasira mo na kaming dalawa pwes walang salamat salamat doon."

Nilampasan ko siya at dumaretsyo sa aking sasakyan. Iniwan ko siya doon bahala siya sa buhay niya. Kahit ganon ang trato ko sa kanya may kirot na pagmamahal parin ako sa kanya. She's my bestfriend partners in crime.

Araw araw hindi tumigil kakakulit sa akin si Kennedy kahit nagrequest ako kay Boss na ibanned dito iyon. Ang tigas ng kokote.

Gabi na. Nakahilata ako sa aking kama. Nakatingin lang sa kisame. I want to know why people experience the cruelness of this world?
Mabait naman ako bakit buhay ko pa ang pinaglaruan? Nagmahal lang ako bakit ako sinaktan. Hundi lang isang tao kundi dalawa. Dalawang tao na mahalaga sa buhay ko.