Fall Inlove Again

FIA19- Anger and Pain

My eyes widen when I saw the caller. I immediately answering a phone call from my mom. I bit my lower lip, trying to control my excitement.

"Hello Ma, napatawag po kayo?" Bungad ko agad sa kanya.

Narinig ko ang mabigat niyang buntong hininga, "I know nandyan si Kennedy sa Cagayan. Your papa told me na nandyan ka din." Sabi niya sa kabilang linya, "Your nephew and your sister are in danger. Dinala nakin na siya sa ospital. Kritikal ang kondisyon nila because of Kathryn stress. Celestine I don't wanna lose your sister I'm begging you talk to Kennedy."pagmamakaawa niyang sabi. Pinikit kong mariin ang aking mata ng marinig ko ang hikbi ni mama sa kabilang linya. Parang pinipiga ang puso ko dahil sa sitwasyon namin ngayon.

"Please, nak kausapin mo siya I know Kennedy still into you. To be honest I'm mad at your sister for betraying you. But I'm more mad for myself, tinatanong ko ang sarili ko why I let my daughter keep admiring the boy who loves her sister. Matagal ko ng alam na may gusto ang japarid mo kay Kennedy. I admire you anak for give way to your sister. I let you to unwind. " Bumuntong hininga siya ulit at mas lumakas ang hikbi niya. Napakagat ako sa labi, "Nak kinasal nga sila pero bakit para sa akin parang tinatakasan niya ang responsibiludad niya bilang ama at asawa. Alam kong hindi magiging madali eto pero hindi naman masamang sumubok ka na kaysapin mo siya diba. Alam kkng galit ka pero please d this for the sake of yours sister and nephew."

Kumalabog ang puso ko saa sakit na pinagdadaanan ng mahal ko sa buhay. Tinaraydor man ako nila ako pero mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa kanila. Kahit anong pagtanim ko ng galit mas nanaig ang pagmamahal ko sa kanila. I hate myself for being soft to them. I hate myself dahil hindi ako marunong magtanim ng tinding galit sa kanila.

"Anak talk to him and go home, please. We need you...." Napatakip ako sa mukha ng rumagsa ang luha sa aking pisngi. Hinayaan kong paulit-ulit nagmakaawa si mama na kabilang linya. Kung nasa harap lang ako ng nanay ko at nakikuta ko siyang umiiyak ganito hindi ko kakayanin na makita siyang naghihirap sa sakit na nararamdaman niya.

Napalunok ako ng mahismasan ako ng konti, "I will mom..." sabi ko saka pinatay ang tawag.

I sighed and massaged my head. Tinuon ko ang atensyon ko sa labas nagiging kulay kahel na ang langit. Napangiti ako gusto ko laging nakikita ang paglubog ng araw. Panibagong araw na naman na kung saan kakaharapin ko ang malaking problema na daoat kong tatapusin sa laban. Laban ng pagmamahal ko sa kanila.

Bumalik ako sa loob ng opisina ni Austin. Nang makita ko siyang nakaupo sa sofa ay kaagad akong nagtungo sa kanya. Umupo ako sa tabi niya. Ang tingin niya ay nasa kisame. Tinaas ko ang hintuturo ko saka sinundot ang kanyang pisngi. Napatingin siya sa akin at napangiti ako ng malawak.

"Who were you talking to earlier?" bigla niyang tanong sa akin. Tinukod ko ang siko sa hamba ng couch at pinatong ko ang paa ko sa lap niya. Inayos ko ang huhok niya para makita ko ang ganda ng mata niya.

"My mom." Sagot ko sa kanya.

Ngumuso siya at tinaasan ako ng kilay, "Are you sure?" Tanong niya.

Nakangiting tumango ako sa kanya bilang sagot sa tanong niya. "Pwede bang lumiban bukas? May kailangan lang akong gawin na pinapagawa ni mama." Sabi ko sa kanya at sinandal ang ulo ko sa kanyang balikat. Kinuha ko ang daliri niya at pinaglalaruan ito.

Ang laki ng palad niya sa akin. Kayang kaya niya hawakan ang buong mukha ko sa sobrang laki ng palad niya.

Inilagay niya ang kanyang libreng kamay sa aking balikat para mas lalo aking mapasandal sa kanya. Sininghot ko ang pabango niyang kinaadikan ko. Mas siniksik ko ang mukha ko sa malapad niyang dibdib.