Fall Inlove Again

FIA31- Gone

Leaving someone you love is the hardest thing you will ever have to do. I left him because I have no choice but to face the reality. Maybe I'm not the one for her. Ang iwan ko siya ay isa sa mga pinakamasakit na desisyon na ginawa ko.

Without saying him any reason I left. I choose to hide my secret because I don't want to see the pain in his eyes. Tatanggapin ko ng sakit kung kamumuhian niya ako sa aking ginawa. I deserve to be loathed , despised and hated . I don't blame anyone for choosing this kind of path. I did this to myself and my family. It's my fault.

I left him because I have a reason. I choose my family chaos over my happiness. I love my family over my happiness. I don't care kung mabaliw ako sa papasukin kong kasal ang importante ay liftas ang pamilya ko.

Habang pinagmamasdan ko ang pagsayaw ng dahon sa hangin ay napapaisip din ako sa lagay ni Austin. Nanikip ang aking dibdib ng lumandas sa aking isipan ang malawak niyang ngiti. Kailan ko ba ulit iyon mapapanood? Kamusta na kaya siya? Kumain na ba iyon ng brunch dahil tanghali na iyon? Bumalik na ba siya sa Cagayan? Anong ginagawa niya? Lahat ng pag-aalalang tanong ay pumasok sa aking isipan.

I'm sure magwawala iyon na parang halimaw ahil ikakasal na ang taong mahal niya sa ibang tao. Iyon ang pinakamasakit kung kailan mo na hanap ang kasiyahan mo saka pa mawawala. He is my sweet haven and I'm his pain. Wala siyang ibang ginawa kundi mahalin ako pero anong ginawa ko susuklian ko ng isang bangungunot. Isang bangungunot na masakit takasan. Isang bangungungot kung saan paulit-ulit kang hinahabol.

I looked up into the sky praying for his Sake.

Gusto kong magpatangay sa ihip ng hangin. Gusto kong tangayin niya ang sakit na nararamdaman ko kaso mukha ata iyong imposible dahil tanging si Austin lang ang kayang magpaalis ng sakit na nararamdaman ko.

Nangingilid ang luha ko habang sumasabay sa agos ng hangin. The wind didn't help me to clear my mind. Mapakla ako napangiti ng makita si Trevor na may pag-aalala sa kanyang mukha. Bakit siya ganito after what happened. I hate him but I'm thankful at the same time. He saved my father from hell.

I looked away ng balak niyang pupunasan ang luhang nagbabadyang lumandas sa aking pisngi.

I don't care his sympathy nagmumukha lang akong kaawa-awa sa lahat.

I hear him let out a deep sigh. Naupo siya sa aking tabi. I want to be alone but I lost my voice. I wiped the tear that escaped my eye.

I shrugged off all the pain I'm feeling.

Namayani sandali ang katahimikan sa aming dalawa but he was the one who break the silence first, "I'm sorry if Im the reason why you're suffering this kind of mess."

I looked at him with disbelief, "Wala ka dapat ikahingi ng patawad dahil hindi mo naman kasalanan na bilhin ako sa magulang ko. To be honest I hate you for dragging me to your delusion but I thank you so much without you siguro nasa kulungan na ang tatay ko." I said.

He looked at me, "Since we were kids I love you so much but today I think I'm a bit late. Look at you you're crying because of me but also to Austin." He said,

I chuckled, "Since we were kids tinuring lang kita na parang kuya. Alam mo naman na wala akong kapatid na lalaki. Having you as a kuya masarap pala sa feeling. We laugh, we cry, we care for each other, we have everything but I never cross in that line. Sapat na hanggang kuya lang ang turing ko sa iyo." I explained.

He laughed, "I treated you like my own sister but I can't help to stop myself loving you. Mas ngingibabaw ang pagmamahal ko sa iyo in a romantic way."

"Pero-"

He suddenly cut me off, "I know wag mo ng ituloy dahil masakit dito." Sabi niya habang nakaturo sa kanyang dibdib.

I bit my lowerli. Mas gusto akong itanong sa kanya simula ng malaman ko na bilhin niya ako. Gulong-gulo ako pero gusto ko parin na mismo sa kanya manggaling. As a ex bestfriend I deserved to know what happened to him in italy.
"Can I ask you something as an old bestfriend?" tanong ko sa kanya. Bahagya itong nagtaka but he was able to maintain his composure. Tumango ito bilang sagot sa aking tanong.

I swallowed the lump in my throat and looked away, "Where did you get that tons of money?" I sked him as our eyes locked.

Nabigla ata siya aking tanong pero ngumisi lang ito, "Why are you interested?" he asked me back.

I shrugged, "Come on, hindi ganun kayo kayaman kaya nakakapagtaka ng may ganun kalaki kang halaga." I explained.

He looked away and sighed, "You're right wala kaming ganun kalaking pera but look at me now enjoying spending my money tò my desire." Aniya.

I crossed my arms across my chest, "Now, it's time to explained where the hell did get that money." I demand.

Hindi naman sa pangingielam ko dahil curios lang ako kung saan niya iyon nakuha. His parents is kinda well off. They have business but not as rich like Marc's family name. Sino bang hindi magtataka kung saan niya ang 105 million.

Gumastos siya ng million para bilhin lang ako! Gumastos siya ng million para isalba ang tatay ko! At ang tanong saan niya iyon nakuha?!

I tapped my foot on the ground patiently waiting to his answer.

"My family abandoned me." Panimula niya ng ikinagulat ko.

"What?" gulat kong tanong sa kanya ng tumayo ako.

He nodded, "My family abandoned just like you they also sold me." Nakakaloko niyang sabi.

How tita and tito did that to him? We are in the same both. For family sake we sacrificed. All this time huli ako sa balita kung anong nangyayari sa kanya. Ang tanga kong kabigan dahil hindi ko alam kung anong ganap sa kanyang buhay. Being left with someone important to you is pain in the ass.

"Don't tell me kasal ka na Trevor." Konklusyon ko sa kanya.

He smirked, "Yes!" he coolly answered.

My jaw dropped and i stomp my feet in annoyance.

Kasal na siya iba pero gusto niyang maikasal ako sa kanya. For fuck sake magiging mistress ako nkn at iyon ay isang pinakatanga niyang delusion sa kanyang buhay. I can't believe he bought me to marry him kung gayin naman ay ikakasal na ito sa ibang tao.

My jaw clenched down on my teeth as the cells in my body gone wild because of the anger that's building up inside me. My heart is pounding erratically and my breathing became heavy.

I grabbed his collar, pulling his up by it, and brought my face closer to his. Fuck this jerk!

"And why did you hell bought me to marry you?" I asked him.

I got more pissed when i saw him smirking, "Because I want you..." He put his arms in the air like he's surrendering already.

Padabog kong tinanggal ang pagkakahawak sa kanya. I massaged my temple in frustration. Kahit kailan wala akong makukuha na matinong sagot sa kanya at iyon ang isa sa mga ikinakainisan ko sa kanya.

This jerk is totally jerk.

I glared at him, "Don't give me that look feel ko sayang lang ang pera kong pinangbayad ko sa iyo." Aniya.

I rolled my eyes, "Sinabi mo pa!" I scoffed

He crossed his legs and cocked his head, "I'm married, payatot. I have tons of money because of my wife's money. Tignan mo nga kung saan napupunta ang eprang ginagastos ko. As I married her I realized every single penny malaki pala ang halaga non. I bought you not because I want you. I have a reason why I bought you." He said in a serious tone.

"Anong rason iyon?" naiinis kong sabi.

He pouted, "Soon malalaman mo din iyon." Aniya at tumayo na.

He put his hand in his pocket at iniwan akong gulong-gulo. Pero hindi pa siya nakakalayo ng tinawag niya ang aking pangalan para mapatingin ako sa kanya.

May demonyong ngiti sa kanyang kabi, "I just want to say our wedding will be held next week. Gusto ko don maexperince mo ang magkaroon ng engagement party bukas kaya inilipat ko sa ibang araw. I'm waiting to his signal to transform himself to mad ape." Sabi niya.

"Who's he?" nalikito kong tanong.

Instead na sagutin ang tanong ko ay pinagpatuloy niya ang kanyang paglalakad. Naiinis kong pinagsisipa ang bato dahil sa inis sa kanya. Kailan pa naging logical si Trevor. My mind is puzzling answer his logical game.

Feel ko mababaliw ako sa katangahan niya. Kasal na nga magpapakasal pa sa akin. Hindi ko alam na mahal na mahal niya ang pera niya! Kung sana ganun lang ay hinayaan niya kaming malubog sa utang pero hindi ko hahayaan ang tatay kong makulong. It's better to accept the reality than consequence.

I stared at my reflection. Natatakpan ng makeup ang mugto kong mata. Kanina bago nila ako ayusan ay binuhos ko lahat ang sakit na nararamdaman ko. I broke down but thanks to tye comfort my sister. Nagulat ako ng malaman niyang ikakasal ako kay Trevor. Nataranta ako ng makita siyang umiiyak. My sister emotions is sensitive kaya dapat hindi hinahayaan umiyak. Buti na lang biglang dumating si Kennedy para patahanin siya.

"Ate.." yun na lang ang nasabi niya bago umalis sa aking suite.

Nakasuot lang naman ako ng isang simpleng cocktail dress na kulay asul na hindi lalampas sa tuhod ang haba at ibinagay ko ito sa three inches white heels. I feel like I'm beautiful devastated gurl tonight.

Ito ang araw na hinihintay ang lahat ang ipalandakan sa buong mundo na pag-aari na ako ni Trevor.

Napatingin aķo sa aking likod ng may narinig akong umubo. Nakita ko ang aking ina na may malaking ngiti sa kanyang labi. But her eyes twinkled in pity and pain. I know hindi namin lahat na ginusto na mapunta ako sa ganitong sitwasyon.

She went near me, "My, my , my baby is beautiful indeed." She praised.

She wearing a black long tube gown with matching white blazer. She enveloped her arms on me. Her scent filled a familiar sweet missing piece. I missed my mom and my dad.

"Where's Papa?" I asked her."

She tapped my back, "Nasa labas nahihiya pumasok." Sabi niya ng humiwalay sa sa yakap.

I pouted, "Why? Hindi naman ako galit after what happened." I honestly stated to her.

Hindi konkayang magakit sa kanya dahil magal ko siya. Like what I did to Kathryn kahit sinaktan man nila ako I learned to forgive them. Hindi ko kaya na habang buhaybko sila kamuhian dahil sa simpleng pagkakamali nila, tao lang din sila na nagkakamali. I love them more than I love myself. They are my family, my first love, my everything.

"Anak habang hindi pa kayo ikakasal ni Trevor ay hayaan mo kaming humanao ng solusyon para takasan ang bagay na ito." Aniya habang hinahaplos ang aking buhok.


I bit my lowerlip, "Ma wala tayong ganun kalaking halaga para bayaran si Trevor." Sabi ko.

She sighed, "It's okay to try again." Sabi niya.

Kahit hirap na hirap na sila ay hahanao sila ng paraa para makatakas lang ako sa kahibangan ni Trevor. Alam kong hindi akk ang habol niya sa kasalang ito. Maybe he has a big dilemma on this state. Something fishy pero gusto kong malaman kung anong tinutukoy niya kahapon.

Everything about the party shout luxury and elegance. Hindi na ako magtataka kung si Trevor ang gumastos ng lahat. Engagement part niya ito kaya siya lang dapat ang gumastos. Pagbaba ko sa hagdan ay naabutan ko si Kennedy na may kausap sa kanyang cellphone.

Nang makita niya ako ay nataranta siyang binaba ang kanyang cellphon na ipinagtaka ko. Lumapit ako sa kanya. He look tensed but he managed to compose his posture.

"Where's Kathryn?" I asked him.

He smiled, "Kasama nila Mama." Sahot niya.

My brows furrowed, "Eh bakit nandito ka?" takang tanong ko.

Kinamot niya ang kanyang batok at palingalinga sa paligid kaya hindi ko na din mapigilan luminga. Mabilis niyang pinaharap ako ng pamansin sinundan ang kanyang tingin, "My hinihintay kase ako." Kabado niyang sagot.

"Bakit parang kinakabahan ka.?"

Peke siyang tumawa kahit anong labas niyang tawa, "Syempre ikakasal ka na ganun." Aniya.

I pouted at inis siyang iniwan. Pumunta ako sa lamesa kung saan kami nakaassign. Nang mahagio ng mata ki ang wine flute na may lamang liquor ay mabilis ko itong kinuha. Inilagok ko ito ng daretsyo. The liquor is not enough to ease tge pain I'm feeling.

Hindi ko pa nakikita si Trevor kahit nung dumating ako sa aking suite. Ewan ko kung saang lupalop siya ng pilipinas. Maganda sana kung wala siya sa dito sa pilipinas para magdiwang ako ng bongang-bonga.

I let out a deep, deep sigh. This night seem to be filled with agony and bitterness. This is my bitter nightmare in my whole life. I can't escaped this bitter chaos.

"What's with the long face, beautiful?" I turn my face beside me, he's wearing his evilly smirk. He sit beside me. He was wearing a long sleeved shirt under his black coat and black necktie with a black slacks and expensive shoe

"Hindi pa ba magsisimula? Nangangati na ako sa ayos ko." Sarkastiko kong sabi sa kanya. Gumawa ako ng excuse para hindi magtagal dito. Sa totoo lang nasusuka ako kung magtatagak ako dito habang kasama siya.

Alam kong bawal ako magreklamo pero hindi ko lang matiis na mainis tuwing malapit siya sa akin. Paano pa kaya kung mag-asawa na kami feel ko tatanda ako ng maaga sa kabaliwan niya.

"Im here para sunduin kita para magsimula na ang party." Prente niyang sabi.

Tumayo ako, "Then go para matapos na tong impyernong kasiyahan." Nauna akong naglakad pero napatili ako ng mabilis niyang hinablot ang aking braso. Napasandal ako sa kanyang dibdib.

"Yes its hell and I'm satan waiting my prey." Aniya.

I rolled my eyes in annoyance. Sabay kaming umakyat ng entablado. Feel ko laro laro lang itong ginagawa namin dahil wala sa itsura ni Trevor ang serysong awra.

Sa simpleng binitawan na salita ng aking ina ay hindi ko mapigilan magkaroon ng lakas loob na magtiwala kahit alam kong walang pag-asa.

Trevor handed me the mic and called everyone attention, "Good evening everyone. Thank you for coming in this wonderful event." I announced in cold tone. Napatingin sa akin lahat ang mga bisita. Most of all the invited in not familiar to me except my family members.

Napatingin ako sa gawi ng aking pamilya na may lungkot sa kanilang ngumiti ako para sabihin na ok lang kahit hindi. Nadapo ang tingin ko sa aking pinsan na si Antonette na ngayon ay napailing na lamang. I know that sign, hindi siya sang-ayon sa desisyon ko pero anong magagawa ko kung yun naman sa tingin ko ay tama.

I felt Trevor arm snaked on my waist. Gusto kong tanggalin ang kamay niya doon kaso nakakahiya dahil madaming nakatingin sa amin. Si Austin lang ang may karapatan na humawak sa aking bewang, that was his favorite spot on my body.

"Hindi ko na patatagalin ang party I want you all enjoy the rest of this night." I muttered.

Inabot ko kay Trevor ang mic at hinayaan siyang magsalita. Hindi na ako nagprotesta sa mga binibitawan niyang salita dahil wala akong karapatan magreklamo dahil isa lang naman ako item na binili niya.

One week from now I will be his .....

Nandito nga ako pero ang kalukuwa ko ay nasa ibang djmensyon ng mundo. I might be physically alive but im emotionally dead inside

Nang itinaas niya ang baso sa ere ay masigabong nagpalakpakan at naghiyawan ang mga bisita. Kahit ang masasayang tinig ay hindi nakatulong para pagandahin ang mood ko.

Iginala ko ang aking mata sa paligid hanggang sa makita ang pamilyar ma pigura. Nagtatalon ang puso ko ng makita siya oero mas nangingibabaw ang kaba sa aking puso. I looked into his eyes but what I received, a cold mad stare.

Austin was here and that was the biggest explosive pain I'm feeling. Namumuo ang luha sa gilid ng aking mata dahil sa tuwa at sakit. Nandito siya at nasaksihan niya ang matagal ko ng itinatago sa kanya.

I gasped when Trevor pulled me into his chest and kissed me. Pasimple ko siyang itinulak dahil sa kaba. Hinlikan niya ako sa harao ng mga bisita and worst sa mismong harapan ni Austin. I lose it as the tears kept streaming down my face.

Pagbalik ko ng tingin kay Austin ay mas lalolng nawasak ng tuluyan ang aking puso ng makita siyang pinupunasan ang kanyang mata dahil sanluha. My sweetie is crying not because of joy, he was crying because of pain. Sa pagkakataong ito ay tuluyan ko na nga siyang nasaktan.

I closed my eyes tightly. Hindi ko kayang makita siyang umiiyak sa sakit ng dahil sa ginawa kong desisyon. I feel so bad for hurting him, he didn' deserved to be hurt. His heart was so fragile like mine.

As I opened my eyes he's gone. My world shuttered into tiny little pieces at tanging si Austin lang ang makakabuo non. Pero ang buuin iyon ay isa sa mga napaka-imposibleng bagay na kahilingan ko. Dahil ng humakbang na siya patalikod ay kinamuhian niya na ako gaya ng inaasahan ko.

He was totally gone in my life, my world......