Fall Inlove Again

FIA28- Free

Biglang may kumatok sa aking pinto kaya itinitigil ko muna ang pagliligpit ng damit Binuksan ko bahagya ang pinto para makita ang kumatok sa aking pinto. Bumungad ang nakangiting napakatamis ng mag-asawa sa aking harapan.

Tumingin ako kay Kennedy na ngayon nakahawak magkamay sa aking kapatid. Tumango siya bigla bati kaya napatango din ako pabalik.

"Hey ate, nandyan na si Papa at handa na din ang dinner natin.." sabi niya.

Ngumiti ako, "Sige mauna na kayo igilid ko lang ang gamit ko." Sabi ko sa kanila. Pjnanood ko silang maglakad sa hallway ng bahay. Nanlambot ang puso ko kung paano alalayan ni Kennedy ang kapatid ko kahit sa simpleng lakad lamang nito.

Kinuha ko ang cellphone kong nakatuwangwang sa aking kama. Inihiga ko ang aking katawan sa malmbot kong kama. It's been months since the last time I muss this my favorite spot. Etong kama ko ang sandalan ko tuwing pagod at nasasaktan ako. Weird man nafavorite spot ko to pero I love it. Gunawa ito ng akung lolo regali niya sa akin nuong ikasamoung taon ko. Ang kamang ito ay kasing tibay ng self-esteem ko.

To: MyAustinSweetie
I miss you! Wishing you here cuddling with me L

Mabilis pa sa isang minuto ay nakatanggap ako ng mensahe sa kanya.

From: MyAustinSweetie
I miss you damn much! Your sweetie looks devastated without you.

To: MyAustinSweetie
Kawawa naman ang Sweetie ko

From: MyAustinSweetie
Sobra! Btw, did you alreadykeat dinner it past 6om in the evening.

Kagat ko ang ibabang kabi ko at mabilis nagtioa ng mensahe sa kanya.

To: MyAustinSweetie
Kakain pa lang nagtext lang ako sayo para sabihin na miss na kita.

From: MyAustinSweetie
Then eat! Mamaya na tayo mag-usao alam mo namang ayaw kong ginugutom ka.

Napangiti ako sa kanyang mensahe. Naimagine ko tuloy ang mukha niya habang sinasabi iyon. Oarang isang taon kaming hindi nagkasama sa ubod na pagkamiss ko sa kanya kahit kahapon lang naman ang huli naming magkasama. Hindi ko ineexpect na ganito pala ang oakiramdam ng malayo kay Austin. Nasanay na kase akong lagi siyang kasama.

Hindi naman owedeng iwanan namin ang resoonsibilidad namin sa isat isa dahil sa oagkamissnamin. We were both busy, I'm busy for my family while Austin is busy on his project.

To: MyAustinSweetie
Okay, sir! I love you. Take care yourself remember I'm not there to babysit you.

Hindi ko na siya hinintay magreply. Nagoalit ako ng damit bago bumababa. Pagkababa ko naabutan kong masaya silang nagkukwentuhan sa hapag. Si Mama ang unang nakakita sa akin kaya sinenyasan niya si Papa na nandito na ako. Gaya din ni Mama namayat si Papa. Ewan ko pero kinakabahan ako ng parang ewan.

May galak sa mukha ng aking ama ng makita ako. Tumayo siya sa kanyang kinauupuan at lumapit sa akin. Sinalubong niya ako ng mahigpit na yakap, "You know how I missed you, Pa." bulong ko sa kanya.

"Papa, missed you too." Malambing niya sabi at hinalikan ang tuktok ng aking noo.

"We have a visitor anak." Dagdag niya ng humiwalay siya sa yakap. Nangunot ang aking noo ng makita ang pamilyar na kurba ng lalaking nakatalikod sa akin. Ilang sandali ay tumayo ito at humarap sa akin. Nanlalaki ang aking mata ng makita ko ang lalaking nakangiti sa akin ng ubod ng laki.

Walang pasabi akong yumakap sa kanya. A familiar scent filled my nosetrils. Narinig ko ang hagikhik niya at pinulupot ang kamay niya sa aking bewang, "It's been awhile, Bungi." Matamis na bulong niya sa aking tainga.

"when did you get home here in the philippines?" tanong ko sa kanya ng humiwalay ako sa yakap.

Inakbayan niya ako at napasimangot ako ng ginulo niya ang buhok ko pabalang ko tong tinanggal, "Two days ago, beside namiss ko na ang simoy ng Phillippines kaya hindi na ako nagpatubling umuwi." He explained, "I missed you so much , Bungi."

Sumimangit ako, "Look! Hindi na ako bungi!" singhal ko sa kanya sabay turo sa aking kumpletong ngipin.

"Whatever, you will always be my Bungi." he said with his soft tone voice.

I rolled my eyes, "Tsk! And you will always be my Payatot." I said back to Trevor

Matagal na din yung naging huli naming. Kagraduation namin ng high school lumipad sila pa Italy. Trevor is my best friend and neighbor since we were a little kid. Noong, bata kami ay pareho kaming nabubully because I'm bungi and he was thin. Naging sandalan namin ang isat isa at naging tagapagtangol. Hindi ko alam kung ilang araw akong nagmukmok sa kwarto ko ng malaman kong aalis na siya. Bukod kay Antonette siya lang ang lalaking kaibigan ko na tinuring ko na din kapatid. He was the best buddy ever.

We lost our communication since tumuntong kami ng college. Busy kami sa isat isa. Wala na akong nagjng balita tungkol sa kanya. Nakakatmpo man pero naitindihan ko naman. Mahurao makipagsapalaran sa bagong ekonomiya. Laking Pinas siya kaya ginawa niya ang lahat para makisabay sa mga italyano at italyana.

"Yeah, I'm always be your payatot." He said then he ruffled my hair.

I really missed this man!

"Sa pagkamiss niyo nakalimutan niyo ng nilalamig na ang oagkain." Sabat ni Mama kaya napatawa kami.

I stared Trevor while we were earing. Madami siyang pabaong kwento sa hapag kaya napuno ng halakhakan ang bahay namin. Kinuwento niya ang buhay niya sa Italya. Namangha ako sa accent niya na akala moy hindi lumaki ng pilipinas.

"How's your life, Payatot in Cagayan after what happened the three of you." Aniya niya. Lahat sila nakatingin sa akin hinihintay ang sagot ko.

Ngumiti ako ng awkward kay Trevor ganun din sila Kath at Kennedy, "Okay lang naman." Sabi ko para matanggal man ang konting awkwardness, " sa Canyon Beach Resort ako nagtatrabaho doon."

"Under Cameron Business?" tanong niya tumango ako bilang sagot.

Kita ko ang pagliwanag ng mata niya sa sagot, "Si Marc na ang nagmamanaged diba ng Resorts and Hotels nila, diba?"

"Oo pero ang ibang business nila ay hawak ng Papa niya."

"I can't believe that guy na pinasok niya ang business world."

"You know him?" nakataas kilay kong tanong sa kanya.

He smiled, "Yeah, my former acquaintance." He replied.

Pinagpatuliy ko ang pagsubo ko. My eyes glued in Kare-Kare. Naalala ko tuloy si Austin hindi mahiig iyon sa mga pagkaing may nuts.

After the dinner I went straight to the back of our house. Our favorite tambayan ni Kathryn. Nakita kong bukas ang ilaw sa taas kaya umakyat ako. 15 years ago pinatayo nila Papa ang treehouse na ito. Binuksan ko ang pinto, ganun oarin walang pinagbago. Inilibot ko ang aking pangingin halatang kakalinis lang nito dahil sa sobrang ayos ng mga gamit.

Umupo ako sa malapit na sofa at kumuha ng libro sa shelf na malapit sa mini-dressser dito.Hindi ko alam kung ilang oras ang tunagak ng pagbabasa ko ng marinig ang mahinang katok sa pinto. Isinilid ko ang aking libro.

Binuksan ko ang pinto bumungad ang nakamuslang Trevor. Binuksan kong maluwag ang pinto saka siya pinatuloy. Umupo siya sa sofa malapit sa inupuan ko kanina.

"It's been years and your still beautiful, bungi." I blush to his compliment. Nuong bata kami ay mahilig niyang puriin ako kahit bungi ako dati.

"Thanks for the compliment." I simply thanks to him.

Isinnandal niya ang kanyang ulo sa hamba ng sofa. I can see his facial features improved a lot. Dati payat ito na nakasuot ng malaking salamin ngayon tignan mo naman ang sobrang pingbago niya. Ngayon may hubog at matikas na ang kanyang pangangatawan at nakasuot siya ng contact lens. Mamahalin at pormal na din ang suot niya. Sabay sa panahon ngayon marami na ding nagbago. Everything about him matured a lot.

"How's your heart?" he asked with sympathy.

I smiled, "Payatot nakamove on na ako doon saka magaling na din ito." Masayang sabi ko habang nakaturo sa aking dibdib.

His head lifted up his eyes widened for some reason and his eyebrows were lifted, "What do you mean? Magaling at nakamove on?" he asked with amusement .

i gave him a lopsided grin, "Let's say someone healed my broken heart and boom he was now my boyfriend." I said in a glee remembering how Austin stole my heart beat

"W-what do you have a boyfriend?" he stuttering in his gritted teeth.

My mouth curved into a smile and nod, "Yes! Kilala mo si Marc diba sigurado kilala mo na din iyon"

His light expression went to poker-faced. My forehead creased on his sudden mood. What's with the sudden shifted of mood? Narinig ko ang malakas na kalabog ng puso ko ewan ko kung bakit. Sa matagal na pagkilala namin sa isat isa hindi ko pa siya nasilayan na ganito ang kanyang awra.

"Who between those two assholes is your boyfriend?" he asked in a serious toned.

"Austin Levi Santos." I quickly answered, crossing my arms over my chest.

He mumbled something under his breath that I cant hear.

"Why did you ended up to Levi?" his voice was filled of godliness and seriousness.

I glanced up to the ceiling and smiled, "Because I love him."

I heard him laugh sarcastically kaya napatingin ako sa kanya, "That love will not last long." He said, smirking evilly.

My brows drew together, "What do you mean?" I asked, sounding confused.

"Let's say two weeks from now we were getting married." Kaswal niyang sabi.

Nabingi ako sa kanyang binitawan na salita. My heart wrenched with a mixture emotions.. Sa sinabi niyang iyon ay huminto ang mundo ko. Nanghihina ang buong kalamnnan ko. Hindi ko alam kung anong gagawin at sasabihin ko.

"Nagbibiro la lang dib? Trevor how come na ikakasal ako sayo?" tanong ko sa kanya. I clenced my fist as rage built up on me. I feel that my breath stops.

"Sadly to say, totoo ang sinasabi ko sa iyo."nakangiti niyang sabi sa akin saka lumapit sa akin. Inilagay niya ang ilang takas ng buhok ko sa akung kilay, "How sad! Hindi pa sinasabi sa iyo ng magulang mo."

"What did you just say?" mahina kong tanong sa kanya na puno ng galit at gulong-gulo.

"Binenta ka ng magulang mo sa akin." He proudly said.

Tinignan ko si Trevor kung siya ba ang dating Trevor na kilala ko. Pero hindi pala, ibang Trevoe na nasa harapan ko. Ibang ibang Trevor na nakikilala ko. Ang Trevor na nasa harapan ko ay puno ng determinasyon . Nagbago nga ang payatot na Trevor pati na din ang kanyang ugali.

Ganito pala ang isang tao ng higit limang taon mong hindi nakikita. Pagbalik nila parang naging born again sila. Panibagong buhay, panibagong ugali.

He was not my Payatot.

Gusto kong magmura ng napakalutong! I felt the tears streaming down to my cheeks. Tuluyan na ako napaupo sa sahig ng maubusan ako ng lakas. My mind clouded a lot questions.

Paano? Paano nagawa ng magulang ko sa akin. Paano tumuntong ng ganito ang lahat. Paano nilang hindi sabihin sa akin ang plano nila.

Bakit? Bakit binigay na lang nila ako ng walang pahintulot sa akin. Bakit ginawa nila akong saktan.

Nakatingin lang ako sa sahig hindi pinapansin ang presenya niya. His words still processing in my mind.

"Baby payatot my soon to be-" hindi na niya natapos ang kanyang sasabihin ng mayboamilyar na boses ang pumutol sa kanya.

"I'm sorry, anak." His voice sounded with negative feelings.

Naoatingin ako sa kanya na ngayong kasama niya ang aking ina. Their eyes filled with tears. Lumuhod sa aking harapan ang aking ina. I looked at them with disbelief.

Yayakapin na sana ako ng aking ina ng mabilis ko itong iwinaksi, "Bakit , ma?" paulit-ulit kong tanong sa kanya pero hikbi lang ang naisagot niya sa akin.

I looked at my Papa. The man I knew, the man who I love the most, the man who will always be my fav bit orite person is shedding in tears. I bit my lower lip to keep from crying out, and instantly tasted blood. Tears I couldn't control spilled over my lashes and streamed down my cheeks.

Dumapo ang tungin ko kay Trevor na ngayong malawak ang ngiti. Sa gwapo niyang mukha sa kabila nun ay may nakatagong kademonyohan.

"Iang ang utang ng magulang ko sa iyo?" mahina pero matapang kong tanong sa kanya.

"To be honest, your great father pinaratangan siyang kumuha ng 105 million sa kumpanyang kanyang tinatrabahuan. The company filed him a case. Kiala ko naman ang papa mo hindi niya iyon magagawa but sadly to say hindi niya iyon ginawa but there's enough evidence para sabihin na inosente siya. Your papa beg me to pay it . Thanks to me I have a plenty of money kaya pinautang ko ang magulang mo. I asked them na ikaw na alng ang maging bayad instead of money alam ko naman na walang ganung pera kayong halaga."

I clapped un amusement, "Great! Just great! My old friend bought me just for the sake of my family."

"Bingo." He said.

"I'm sorry, Celestine that I ever dragged you into this mess. Trevor is a good man alam kong hindi ka niya pababayaan." Pagsusumao niyang paumanhin

Marahas kong pinunasan ang luha sa aking pisngi, "Don't be sorry Papa. Alam kong hindi niyo sinasadyang papunta ako sa ganitong sitwasyon. I cant believe na pinaratangan ka nila kahit wala kang kasalanan! At ang mas hindi kapanipaniwala ay maikakasal ako sa taong hindi ko mahal!" I shouted to the top of my lungs. Hindi ko na kaya ang sakit na tumatagos sa kalamnan ko.

I want to escape from this reality. Naging mabuti naman akong anak pero bakit natapon ako sa ganitong sitwasyon!

"i tried everything anak pero hindi sapat ang pera ko sa ganung halaga." Humahagulgol na sabi ng aking Ama.

Natatakot ako para sa kalagayan ng aking Ama. Mukang malakas ang papa ko sa labas pero sa loob loob mahina ang kanyang puso. Two years ago pa ang naging operasyon niya. Being emotional is not good for him.

"Am I enough to be a payment to Trevor?" mapaklang tanong ko at tumango lang sila. Ang puso ko ay puno ng hinanakit. "Sa paraan ng ginawa niyo parang tinaggalan niyo na din ako ng freedom na kumontrol sa buhay ko. You know how much I love being free from reality. Once I accept this proposal, my remaining day of being free will end. Makukulong na ako sa hawla kung saan ang kumokontrol at nagmamay-ari sa akin ay ang matalik kong kaibigan noon."