〟好きだ!! 〞- 【ｈａｉｋｙｕｕ】

25.

Przeprosiny.

—Hinata Shoyo—
Trochę mu to czasu zajęło, nim do końca zebrał się w sobie i przyszedł do ciebie z podkulonym ogonem. Wbrew temu jak bardzo jego język plątał się od nadmiaru słów które ślina na język przyniosła, to udało ci się między wierszami uchwycić szczere przeprosiny, bo wcale nie chciałby utracić takiej dziewczyny jak ty. Cóż, ty zaś przeprosiłaś za to, że zostawiłaś go tamtego wieczoru.

—Kageyama Tobio—
Miał wielkie chęci by przeprosić, ale po tamtej akcji omijałaś go tak jak ja pisania rozdziałów, więc za każdym razem odpuszczał. Do momentu, aż nie dostał mocnego kopniaka od samego trenera który nie był zadowolony z jego zachowania, szczególnie wobec dziewczyny. No, może sam do ciebie nie podszedł, ale samodzielnie przyznał się do błędu, a ty mu wybaczyłaś.

—Sugawara Kōshi—
Zrobiłaś źle. Twoje zachowanie było wyjątkowo szczeniackie, bo kryłaś się z tym jak szóstoklasiści z fajkami. I zrobiłabyś wiele aby ci wybaczył – znaczy, są jakieś granice, bo da się jednak zbłaźnić bardziej. Padło ostatecznie na własnoręcznie robione czekoladki i modliłaś się, żeby się nie zatruł bo otrzymałabyś odwrotny efekt od zamierzonego. Ku twojemu zdziwieniu chłopak szybko przyjął przeprosiny, a przede wszystkim poprosił o więcej takich smakołyków.

—Tsukishima Kei—
Tu nie było na początku tak kolorowo, bo blondyn ewidentnie próbował pobić wasz rekord cichych dni. Był wyjątkowo zawzięty, tylko szkoda że nie przykładał takiej uwagi do waszego związku. Ale mniejsza z tym, bo postanowiłaś jako pierwsza wystawić dłoń i przeprosić, że zawracałaś mu głowę niczym. Co się okazało? Kei odsunął dumę na bok i także cię przeprosił. To było nieco niespodziewane, ale cieszmy się tym co mamy.

—Oikawa Tōru—
Nikt na kolejne dni nie zdawał się pamiętać o zaistniałej sytuacji, ale ciebie i Oikawę to dręczyło. Głupia sytuacja się zdarzyła, on to rozpoczął a ty się w to zagłębiłaś. Chyba cztery dni po tym to była dobra okazja by przeprosić, a akurat spotkałaś go na swojej drodze w pewien wolny dzień. I co dalej? Porozumieliście się, a na końcu poszliście coś zjeść.

—Iwaizumi Hajime—
Nie było łatwo z tym chłopem. Musiałaś mu na prawdę pokazać jak bardzo się starasz, że już coś udało ci się poprawić. Ale też nie mógł czekać aż do samego końca roku i wtedy z tobą porozmawiać, to by była przesada. Przy pierwszej okazji gdy zobaczył jak się polepszyło, podszedł i rozpoczął szczerą rozmowę po której się pogodziliście. Stał się nad wyraz twoją motywacją.

—Matsukawa Issei—
Był wytrącony z równowagi przez to co się między wami wydarzyło, i nie było mowy że obejdzie się bez przeprosin. Choć wymaganie ich od twoich rodziców było lekką przesadą, to jednak domagał się byś ty przejrzała na oczy. I czemu miałabyś tego nie zrobić? Oboje dobrze się uzupełnialiście i rozumieliście bez słów. Było wiele powodów dlaczego nie chcesz go stracić, więc wiadomo że przeprosiłaś.

—Hanamaki Takahiro—
Gdzieś z tyłu głowy miałaś wrażenie że chłopak zapomni o waszej sprzeczce i będzie zachowywał się jak zwykle, a to przeszło twoje oczekiwania. Przyszedł oraz przeprosił, a twoje przekupiony słodyczami rodzeństwo nakłaniało cię, byś wybaczyła i dała to w niepamięć. Gdy przegoniłaś dzieciarnię, przyszła pora na rozmowę, która wyszła wam na dobre.

—Kuroo Tetsurō—
Któż by się spodziewał, że przeprosić przyjdzie najpierw jego koleżanka. Prosiła cię o wyrozumiałość, bo rzekomo tylko troszczy się o Tetsurō i obawia się że mógłby wplątać się w nieźle bagno. Wtem przyszła kolej na niego, i pomimo swojej wcześniejszej upartości, szczerze przeprosił za siebie i jeszcze raz za nią. Jemu wybaczyłaś, a ją trzymałaś na dystans.

—Kenma Kozume—
Przyszedł do twojego domu bardzo niespodziewanie. Z początku żadne z was nie potrafiło zacząć, bo zwykle fałszywy ruch znaczył kłopoty. Chłopak wykazywał mocną skruchę, a ten jego wcześniejszy wybuch emocji był spowodowany zmęczeniem. Długo się na niego gniewać nie mogłaś więc wybaczyłaś, aczkolwiek musiałaś w zamian ponownie przejść jeden poziom gry.

—Yaku Morisuke—
W stu procentach widział w tym tylko i wyłącznie swoją winę, a jako że był bardzo sprawiedliwym chłopakiem, to i prędko czas na przeprosiny przyszedł. Nadmierne wnikanie w twoje życie nie było najlepszym pomysłem, bo mógł zepsuć to, co tyle czasu między sobą budowaliście. Widząc ile w tym szczerości i jak bardzo żałował, dlaczego miałabyś mu nie wybaczyć?

—Bokuto Kōtarō—
Chcąc wyjść do sklepu, prawie wpadłaś na niego przechodząc przez próg drzwi. Niemalże prawie w zębach niósł twoje ulubione kwiaty, a jego przyśpieszony oddech upewnił cię, że nieźle się do ciebie nagalopował. Ze sto, a może dwieście razy cię przepraszał za swój nagły wybuch i zaznaczył, że przyjmuje winę i konsekwencje na klatę. Może konsekwencji nie było, za to dostał buzi za fatygę.

—Akaashi Keiji—
Choć nie mógł zmusić cię do zmiany, to wszakże musieliście pójść na jakiś kompromis. On by puszczał płazem twoje drobne przewinienia, jeśli byś tylko ograniczyła swoje karygodne słownictwo do minimum. Pomimo że sądziłaś iż powinien dawno ci już język odciąć, to Akaashi był bardziej litościwy już trzeba. Cóż, ostatecznie oboje się na to zgodziliście.

—Miya Osamu—
Kiedy to on miał zamiar przeprosić, ty zrobiłaś ten pierwszy krok. To nie tak że gdy kolega cię porzucił, to poleciałaś z powrotem do 'Samu. On się po prostu bał że cię straci i uważałaś to za słodkie że tak się starał, dlatego należy mu się szansa. Wszelako zastraszanie nie było na miejscu i w tym momencie przyszła kolej na jego przeprosiny. Wszystko na szczęście dobrze się skończyło.

—Miya Atsumu—
Było ci cholernie wstyd że cię zauważył z dziennikiem w rękach, a przede wszystkim za to, że w ogóle się tym zainteresowałaś. Miał tam swoje prywatne zapiski i póki nie dostałaś tego do rąk, nie mogłaś nic przeczytać. Przeprosiłaś go zaledwie dzień później kiedy złapałaś go przy pierwszej lepszej okazji. Co prawda jego brat dogryzał ci, że na twoim miejscu i tak by go przeczytał, ale on to on.

—Sakusa Kiyōmi—
To nigdy nie była ich sprawa i nawet nie prosiłaś je o pomoc, ale nie zmusiłaś żadnej z nich do przeproszenia twojego chłopaka. Sama przyjęłaś wszystko na siebie i przeprosiłaś mówiąc, że przez twoje paplanie niepotrzebnie się zmartwiły. Co prawda nie zawsze wszystko kończy się pięknie, to jednak puścił to w zapomnienie – a zachowanie zostało jak zostało, człowieka nie złamiesz.