İnside Of You

#1

Multimedya: PARK JİMİN

...
Uyandığımda nerede olduğumu bilmiyorum ayağa kalkmaya çalıştım. Ama sendeleyip kendimi zemini öperken buldum. Eve gitmeliydim kardeşim.. kardeşim neredeydi ? Ne yapıyordu ?

Hemen telefonu çıkartıp evi arayacaktım ki şarjımın olmadığını fark ettim.

Etrafa bakındım ama kimseyi bulamıyordum. İlerideki park halindeki araban başka bir şey yoktu. Bir kaç eski ev sadece.. Şansımı denemek için arabaya doğru yürüdüm. Neler olacağı artık umurumda değildi.

Zaten beni merak edecek kimsenin olduğunu da düşünmüyorum artık. Ah işte yine o duygu... ''Ah hadi ama yapma Hyeri. Sırası değil.Şimdi ağlayamazsın beni bırakamazsın..''

Göz yaşlarımı silerek hızlı ve bir o kadar da cesur adamlarla ilerlemeye çalışıyordum. Kendimi o eşsiz sevincimi ve mutluluğumu duvarların arkasına gizlemiştim. Ve korkumuda.. Cesurdum artık öyle olmalıydım başa çarem yoktu.

Bunları kendimce aklımdan geçirirken arabanın camını tıklattım siyah film çekilmiş camdan dolayı içeride birinin var olup olmadığını göremiyordum. Bir kaç kere denedim ses soluk çıkmadı. Ardından arabaya tekmeler salladım olabildiğinde güçlü olmaya çalışarak (bir aptal gibi gözüktüğümü biliyordum) yumruk attım cama ardımdan elimin acısıyla inledim ve

'' Lanet olsun , lanet olsun,bu lanet araba madem bana yardım edemeyecek o zaman neden burada ? Bir telefon sadece bir telefon isteyecektim!!! ''

diye bağırırken son anda kelimeler boğazımda düğümlendi sesim kısıldı. O kadar çaresizdim ki birinin beni görmemesi tek umudumdu.

Araba camının aşağı doğru inerken ki sesini hıçkırıklarımın arasında duyabilmiştim. Birden elini dışarı uzattı ve telefonu verdi ''Sende kalsın''dedi.

Hala yüzünü göremiyordum. Gerçi pek umrumdada değildi. Telefonu almıştım ve koşarak uzaklaşmaya başladım araba yanıma yaklaştı. Bu defa arka koltuğun camı açıldı hala yüzlerini seçememiştim.

Farklı bir ses '' Yarın akşam 8 de burada ol '' dedi ve gaza basıp gözden kayboldu. Neden burda olmamı istemişti ? Neden okadar çırpınmama neden olmuştu da en başında camı açmamıştı? Ve neden telefonunu vermişti ?Onlar kimdi ? Herneyse deyip telefonda numarasını tuşladığım Loya'yı aradım.

''Alo'' dedi tedirgince
''Alo Loya beni dinle , ben Hyeri sakin olmanı istiyorum. Şu anda burada eski evler var yıkılmış çoğu. Ve eski bir alışveriş merkezi var sanki hepsi yanmış gibi siyah bir bank var bilmiyorum cadde bomboş lütfen beni gelip al-''

Telefon yüzüme kapanmıştı beklemekten başka çarem yoktu en olmayacak zamanda sarjı bitmişti. 1 saat olmuştu hala gelen giden yoktu.
''İnsan telefonu verirken şarjı var mı yok mu diye bakar ama dimi ? Böyle yardım edeceğine hiç etme dah-'' cümlemi bitirmeden bir el ağzımı kapattı ve beni çalılıklarının arkasına götürdü.

Kim Taehyungtu. .. Yanında Loya vardı.''Evinizin önünde adamlar vardı 2 gündür deli gibi mahalleyi gezinip seni soruyolardı. Kardeşin Jungkook bizde kalıyor fakat annen ve babanı hiç görmedik. Sokaktakileri biliyorsun çok umursamaz aileler ve korkudan polise haber bile vermediler. Biz se seni bulmaya çalışıyorduk.Adamlar bizden şüphelendiler ve takip etmeye başladılar. Ama yolda onları atlattık her an bizi bulabilrler sessiz ol seni götürmeliyiz.''

Hızlı adımlarla arabaya koştuk. Arka koltuğa oturduğumda ardı arkası kesilmeyen sorular sordular '' o adamlar kim ? ,Seni neden arıyorlar ? , Annengil nerede ?..

Sordukları soruların cevaplarını biliyordum , görmüştüm , hissetmiştim fakat söyleyemiyordum. Kendi ağzımdan çıkacak bu kelimeler beni asla eskisi gibi yapmayacaktı... Karanlığın dibini daha da boylayamazdım. Sadece susmuştum.

DEVAM ETMELİMİYİM?????