her şey okul dolabımda, üzerine ''lee minho'ya'' yazılmış ve dolabıma bırakılmış o beyaz zarfı bulmam ile başladı. zarfın içinde sadece küçük bir not ve sarışın bir oğlanın birkaç polarid fotoğrafı vardı.
"seni sevgilim yapacağım."
minsung&hyunmin
c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Okulda, spor salonunda, bir yanımda chan hyung diğer yanımda jisungla basket takımımızın turnuvalara sayılı günler kala son antremanlarını izliyorduk.
Chan hyung gururlu bir baba misali jeongin ve hyunjin'i seyrediyordu. Ellerini çenesinin altında sabitlemişti; üzerinde beyaz okul gömleği, boynunda bluetooth kulaklık vardı. Yüzünde, tam elmacık kemiğinin üzerinde sebebini bilmediğim bir yara vardı. Kahverengi tutamlarının ön kısmını biraz kısaltmıştı ve tam anlamıyla bir serseriyi andırıyordu. Evet, sevgili hyungumuz bizden daha asi görünüyordu.
Yanımda yer alan jisung'a bakmak için başımı kaldırmak zorunda kaldım çünkü başım omzunun üzerindeydi. O büyük bir heyecanla antremanları izliyordu ancak ben antremanlardansa onu izlemeyi tercih ederdim.
Dudaklarımı çenesine değdirdiğimde kaşlarını çatıp bana döndü. Sarı tutamları dalgalandırılmıştı ve dudaklarına her ne sürdüyse inanılmaz güzel görünüyorlardı. Bu resmen bütün gün minho'nun dikkatini nasıl dağıtırım planı gibi bir şeydi.
"Okuldayız." dedi ben onun dudaklarına bakarken.
Kirpiklerimin altından vicdanına dokunacak bir bakış yolladım ama sarışınım tekrar önüne dönerek antremanları izlemeye koyuldu.
Bende derin bir iç çekerek bizim jeongin çocuğuna döndüm, bir yandan da jisung'un ellerini avuçlarım arasına almış teninin sıcaklığından faydalanıyordum.
Jeongin elindeki topu bir süre sahada sürdükten sonra parmak uçlarında yükselerek basket topunu potaya sokmuştu.
Onun bu hareketi chan hyungun bütün gurur duyan sistemlerini harekete geçirmiş olmalıydı çünkü oturduğu yerde ayağa fırlayıp dudaklarını araladı. Tüm kalabalık kendine bakıyor olmasaydı en afillisinden bir tezahürat gelebilirdi ama chan hyung olayın farkına varınca elini ensesine attı. Önce diğer izleyicilerden özür diler gibi daha sonra da koçtan özür diler gibi başını eğip tekrar yerine döndü.
Chan hyung biraz kızarmış bir suratla tekrar yanımda yerini aldığında bıyık altından ona gülüyordum. Bana inanılmaz korkutucu bakışlar attı ama tabi bu gülmememi engellemeye yetmedi.
Jeongin sahanın ortasında ellerini dizlerine koyup nefeslenirken hemen yanındaki hyunjin'e döndüm. Siyah uzamış tutamlarını başının arkasında toplamıştı. Üzerinde sıfır kollu siyah bir tişört ve onun üzerinde de takımın turuncu forması vardı.
Antremanlar başladığından beri yalnızca takımı izlemişti, eline topu aldığına bile şahit olmamıştık. Hwang ya kendine çok güveniyordu ya da cidden morali bozuktu.
"Hwang hyunjin. Sence de artık kendini toparlaman gerekmiyor mu?"
Koç zihnimden geçenleri hissetmiş gibi hyunjin'e döndüğünde tüm gözler de ona dönmüştü.
