her şey okul dolabımda, üzerine ''lee minho'ya'' yazılmış ve dolabıma bırakılmış o beyaz zarfı bulmam ile başladı. zarfın içinde sadece küçük bir not ve sarışın bir oğlanın birkaç polarid fotoğrafı vardı.
"seni sevgilim yapacağım."
minsung&hyunmin
c...
multi bittikçe başa sarmanızı isteyeceğim, keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
·
Hayatın pek çok dönemi vardı. İlk adımların atıldığı giriş kısmı vardı mesela. Sonrasında hataların yapıldığı ve pek çok dönüm noktasının yer aldığı gelişme kısmı vardı. Sonuç kısmı ise hikayenin iyi ya da kötü bittiği noktaydı ve sanırım ben tam o kısımdaydım.
Jisung hayatıma girmeden önce yapmanın yıkmaktan daha zor olduğunu düşünüyordum. Sırf bu sebeple yıktığım çok fazla şey olmuştu. Ama sonra bir gece ansızın jisung'un dudaklarını hissettim ve sol yanımda bir şeyler titredi. Yapabilirsin minho dedi zihnimde birileri. Yakıp yıktığın gibi yeniden inşa da edebilirsin. Kırdığın bir kalp cehennem oluyorsa sana, onu cennete çevirebilirsin. Kaçmak yerine onun yanında kalabilirsin, ellerini tutabilirsin. Dudaklarını her hissedişinde daha fazlasını isteyebilirsin çünkü sen aşıksın.
Kalın duvarlarının ardında ben aşık olmam dediğin bir adama aşıksın hemde. Bir zamanlar canını yakmayı planladığın sarışının gözlerinden akacak tek damla yaşla sende yerle bir oluyorsun, o kadar aşıksın. Ne kadar kaçarsan kaç yolun sonunda hep o var. Her dakika, saniye gülüşünden öpmek istediğin sarışının.
Bu hikayenin en başında jisung'un "seni sevgilim yapacağım lee minho." demesini ve bunun üzerine nasıl güldüğümü anımsıyorum.
Jisung aklına koyduğunu yapan, sevdikleri uğruna veremeyeceği savaş bulunmayan biriydi ve dediğini yapmıştı, başarmıştı. Üstelik beni sadece sevgilisi yapmakla kalmamış kendine de bağımlı hale getirmişti.
Onun olmadığı her yerde gözlerim onu arıyordu. Burnumun ucunda kokusu, ellerim arasında teninin sıcaklığı olmadıkça yaşadığımı hissedemiyordum.
Ve işte tam da bu yüzden şuan ellerimi başımın altında birleştirmiş, uzandığım çift kişilik yatakta tavanı seyrediyordum.
Chan hyungların evindeydik ve saatin gece yarısını geçtiğini tahmin ediyordum. Sevgili chan hyungumuz ailesinin şehir dışına çıkması gerektiğini söylerek bizi evine davet etmişti. Üstüne birde hyunjin ve seungmin çiftinin nihayet kavuşmasını kullanarak hepimizi bir araya toplamıştı. Açıkcası hyunjin ve seungmin umrumda değildi ancak jisung gitmemiz gerektiği konusunda baya afilli bir konuşma yapmıştı ve sonuç olarak şimdi buradaydık.
Tek sorun gece boyunca kavuşmasını kutladığımız çiftin pek kavuşmuş gibi durmamalarıydı. Hyunjin seungmin'in peşinde kuyruğu misali dolanıp durmuştu, her fırsatta benim manyak dostumu öpmeye falan da çalışmıştı ama kim seungmindi bu. Bir ilişkinin başlangıcının mantık olduğunu savunuyordu ve sırf bu yüzden hyunjin'e iq testi yapılmadan aralarında bir şey olmayacağından bahsediyordu.. Biliyorum şaka gibi, ama dedim ya kim seungmindi bu.
