her şey okul dolabımda, üzerine ''lee minho'ya'' yazılmış ve dolabıma bırakılmış o beyaz zarfı bulmam ile başladı. zarfın içinde sadece küçük bir not ve sarışın bir oğlanın birkaç polarid fotoğrafı vardı.
"seni sevgilim yapacağım."
minsung&hyunmin
c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlamadan önce, bir önceki bölümle alakalı bir bildirim sorunu yaşamıştım eğer atladıysanız diye söylüyorum.
Bu bölümle alakalı ise final iki parttan oluşuyor yani bu son bölüm değil, rahatlıkla okuyun ♡ Ve bölüm yine jisung'un ağzından olacak, keyifli okumalar.
Daima cevabını aradığım bir soruydu özgürlük. Kimilerine göre genç olmanın kendisiydi, kimilerine göre ise baş kaldırabilmen ve düzene sesini çıkarabilmendi. Özgürlüğün net bir tanımı yoktu, sınırları oldukça genişti ancak herkes için aynı olan tek bir noktası vardı:
Dibe vurmadan özgür olamazsın.
Sahiden, karanlığı deneyimlemeden ışığı bildiğini iddia edemezdin. Kemiklerin kırılmadan canım acıyor diyemezdin. Ağlamadan gülemez, sevmeden aşık oldum diyemez, başlangıcı yaşamadan sona ulaşamazdın. En kötüsüyle karşılaşmadıkça en iyisini de bilemezdin. Bu yüzden dibe vurmadan özgür olamıyordun.
Dibe vurmuştum.
Birkaç saat önceye kadar nefret ettiğim adam için korkarken ve tüm kızgınlığımı halının altına itip aceleyle sahile giderken dibe vurmuştum.
Kafamda kurduğum senaryoları yine kendim yıkarken ve güçlü olmayı sayıkladıkça her seferinde en büyük korkumun kaybetmek olmasıyla dibe vurmuştum.
Bu hikayenin sonunda ellerim arasına özgürlüğüm bırakılacak mıydı bilmiyordum ancak ben baya dibe vurmuştum.
Basket sahasının yakınına ulaştığımda orada toplanan kalabalığı ve yolun kenarına park edilmiş polis aracını fark ettim. Sanırım seungmin haklıydı, polislerin gelmesine bakılırsa hafife alınacak bir olay değildi.
Kalabalığı yarıp basket sahasına girdiğimde ise herkesin burada olduğunu gördüm. Herkesten kastım baya herkesti bu arada. Felix bile.
Minho ve hyungwoo basket sahasının iki ucunda yerde oturmuş, tellere yaslanmış haldelerdi. Hyungwoo'nun beyaz tişortünün yakası tamamen kan kaplıydı ve onu bu halde gördüğümde benim canım yanmıştı. Hyungwoo'nun arkadaşlarından birisi ona pansuman yaparken kim seungmin'de aynı görevi minho için yapıyordu.
Yine de minho hyungwoo'ya kıyasla çok daha iyi durumdaydı. Yalnızca kaşında ve dudağının kenarında açık yaralar vardı ki seungmin onlara pansuman yapıyordu. Ancak elleri için aynı şeyi söyleyemiyordum çünkü eklem bölgeleri yara içinde kalmıştı. Bu kadar büyük bir kavgadan bu kadar az zararla ayrılmasının yanı sıra ellerindeki yaralar 'ben kazandım' mesajını veriyordu.
