ανυπόστατα ψεύδη

βουνό

Και ήμασταν εκεί, ένα βράδυ του Μάη
να κοιτάμε την φωτισμένη πρωτεύουσα.

και να σκεφτόμαστε ότι έχουμε μπροστά μας όλο το χρόνο του κόσμου

ξάπλα στην πέτρα των τουρκοβούνιων, να παρατηρούμε τα αστέρια, που για μια στιγμή φαινόταν να είναι πιο κοντά, έτοιμα για εμάς να τα πιάσουμε.

με το μισοάδειο κρασί από το περίπτερο στο πλάι
και από την άλλη εσύ να με κρατάς αγκαλιά, ελάχιστα(;) μεθυσμένος

Με εμάς πάνω από όλα και οτιδήποτε.

Αυτή ήταν η στιγμή.

Ήταν η στιγμή που κατάλαβα ποσό θέλω να είμαι μαζί σου

Ποσό σε χρειάζομουν και σε χρειάζομαι.

Η στιγμή που καταλαβα ποσό σαγαπώ.
     
                                                            
κάτια