Και ξαφνικά έχεις ένα παράξενο αίσθημα απόλυτης αρμονίας.
Είναι η τέλεια στιγμή.
Απαλό φως, μια μυρωδιά στον αέρα, το ήσυχο μουρμουρητό της πόλης.
Ανασαίνει βαθιά. Η ζωή φαίνεται τόσο απλή και ξεκάθαρη.
Ένα μέγα κύμα αγάπης, μια έντονη επιθυμία να βοηθήσεις το ανθρώπινο είδος, ξαφνικά σε περικλυεί.
YOU ARE READING
ανυπόστατα ψεύδη
Poetryφεγγάρι μου, Μείναμε εδώ να κοιτάμε μαζί τα αστέρια Και να πιανόμαστε στις σκέψεις του μυαλού μας Περιμένοντας καρτερικά την ανατολή του ηλίου Και όταν έρθει τελικά, να τις ξανά κλειδώνουμε βαθιά μέσα και να υποκρινόμαστε πως είναι ασήμαντες Το ξ...
