δαγκώνω την τελευταία ρόγα από το σταφύλι και νιώθω τον Αύγουστο να ξεχειλίζει μες στο στόμα μου
κοιτάζω τα άστρα από την ταράτσα στο χωριό
ακούγοντας στο πλάνο την μουσική του ουρανού
και θα μετρήσω ότι μετριέται όσο σκέφτομαι και ηρεμώ ξαπλωμένη πάνω στο σκληρό, δροσερό τσιμέντο.
και όταν η νύχτα υποχωρήσει και ο ουρανός παίξει την τελευταία του νότα, τότε και εγώ θα σβήσω τα μάτια, ως να νυχτώσει ξανά.
BẠN ĐANG ĐỌC
ανυπόστατα ψεύδη
Thơ caφεγγάρι μου, Μείναμε εδώ να κοιτάμε μαζί τα αστέρια Και να πιανόμαστε στις σκέψεις του μυαλού μας Περιμένοντας καρτερικά την ανατολή του ηλίου Και όταν έρθει τελικά, να τις ξανά κλειδώνουμε βαθιά μέσα και να υποκρινόμαστε πως είναι ασήμαντες Το ξ...
