Why Keegan? A New Journey.. Part 2 (Completed)

Chapter 1

Lennox

2 years ago na ng mawala si Keegan sa kanya. She became cold and distant and workaholic. Laging mainit ang ulo niya at natutunan din niyang mag-inom paminsan minsan. She wanted to forget the pain but not her wife.

Tulala lang siyang nakatitig sa kawalan ng tumunog ang kanyang cellphone. Napangiti siya ng mapait ng makita ang caller image non. It was Keegan with their daughter Karleex. Nakangiti ang dalawa sa camera. Karleex was five years old back then pero ngayon seven years old na ito. Thats their last photo bago ito namatay.

Pinunasan niya ang luhang naglandas sa kanyang mga pisngi bago niya sinagot ang tawag ng kanyang anak. She's the only light she have in her dark life.

"Baby."

"Mommy." Parang nanghihina nitong wika. She glance at her wristwatch. It was only fourteen hundred in the afternoon. Mamaya pa dapat ang labas nito sa school dahil sabay sila kung pumasok at umuwi. Siya sa kanyang opisina at ito naman sa school.

"Why baby? Something wrong?"

Hindi niya ito pinapayagang gumamit ng mga gadgets unlike other kids. Ayaw niyang ma-expose ito sa mga ganung bagay. Mas busy kasi silang mag-swimming pag magkasama sila. Minsan sa paga-out of town. Shopping, movie marathon, cooking kahit may mga kasambahay sila ay gusto niyang alagaan ng personal ang kanyang anak. And lastly, may piano lesson sila.

Pero kapag pumapasok ito ng school. Alam niyang kailangan nito ng phone for emergency purposes kaya siya mismo ang naglalagay sa bag nito. Kung nami-miss niya ito or ito sa kanya ay anytime matatawagan nila ang isat isa at kung susunduin na niya ito.

She had strictly told her daughter not to use a phone inside the class or play games into it. And she was glad na naiintindihan iyon ng kanyang anak. Matalino si Karleex at nakikita niyang kahit bata pa ay responsable ito lalo na sa pag-aaral nito.

"Mrs. Jentero." Nabosesan niya ang adviser ni Karleex kaya napatayo siya sa kanyang swivel chair. Nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib dahil sa kaba.

"Why? What happened to my daughter?" Natatarantang tanong niya bago kinuha ang kanyang blazer. Isinuot niya iyon.

"May sakit po kasi si Karleex at nasa infirmary po siya ngayon. Kung pwede po sana Mrs. Jentero sunduin niyo na lang ang anak niyo para madala sa hospital."

Karleex is sick? Kaya ba parang wala itong gana kaninang umaga? Pero nakausap pa niya ito kanina bago nagsimula ang klase nito. She checked her kung kumain ito ng lunch kanina. Wala itong nabanggit na masama ang pakiramdam nito sa kanya.

Kinuha niya ang kanyang bag saka nagmamadaling naglakad palabas.

"I'm on my way. Thanks Miss Vien." She ended the call bago niya buksan ang kanyang pintuan. Akma namang kakatok si Jean, ang kanyang secretary pero nabitin ang kamay nito sa ere. Mabilis nito iyong ibinaba.

"Ma'am. May emergency meeting po-"

"Cancel everything for the rest of this day. Reschedule it."

"Pero Ma'am nasa conference room-"

She raise her hand to stop her from talking.

"I'm the boss here so whatever I said iyon ang masusunod." Masama na ang tingin niya rito. She felt bad to treat Jean this way. Matagal na rin kasi itong secretary niya pero iyon nga. Ng mamatay si Keegan ay nagbago na rin siya.

"My daughter is more important." Then she walked out.

Ng makarating sa ground floor ng building kung nasan ang parking lot ay agad siyang sumakay sa kanyang kotse at pinasibad iyon paalis sa kanyang kompanya.

Mabuti na lang at hindi traffic dahil hindi pa naman rush hour kaya ilang minuto lang ay nakarating din siya sa school ni Karleex. It was a private school. It doesnt matter kahit sa public pa sana niya ito pag-aralin but after what happened to her wife, Keegan. Mas tinitignan na niya ang seguridad at kaligtasan ni Karleex. Siya lang kasi ang pwedeng sumundo sa bata at wala ng iba.

Pinagbuksan siya ng guard ng gate at pagkatapos mag-park ay agad siyang lumabas ng kanyang sasakyan. Malalaki ang kanyang hakbang kahit pa naka-skirt lang siya hanggang kalahating hita at naka-heels. The usual attire kapag pumapasok sa opisina.

Dumiretso siya sa kwarto ni Miss Vien at ngumiti ito ng makita siya.

"Class you do your activities ok? I'll just go out for a minute and please be quiet."

"Yes Teacher."

"Follow me Mrs. Jentero." Nagpatiuna na ito sa paglalakad at ng makarating sila sa may infirmary ay nagpaalam din agad si Miss Vien sa kanya.

Kumatok muna siya ng tatlong beses bago pumasok. She saw her daughter, nakahiga ito sa isang kama at mukhang tulog habang nakaupo ang isang nurse sa may gilid kung nasaan ang table nito.

"Hi." Bati nito sa kanya bago tumayo. "Kayo po ba ang kapatid ni Karleex?"

Napataas ang isang kilay niya rito. Mukha ba siyang older sister ng kanyang anak.

"I am Karleex's Mom and I'm here to get my daughter."

Nawala ang ngiti nito at parang nag-init ang ulo niya ng makitang palihim siya nitong pinasadahan ng tingin.

"Paumanhin po Mrs. Hindi ko po alam. Anyways po nilalagnat si Karleex kanina at nabigyan ko na ng gamot. Pwede niyo na po siyang dalhin sa hospital."

"I know what I'll do." Malamig niyang wika rito bago humakbang palapit kay Karleex. Dumukwang siya para halikan ang noo nito. Nagmulat ito ng mga mata pero namumungay iyon. She's sleepy at tama nga dahil mainit ito ng halikan niya. Bakit hindi man lang niya napansing masama na pala ang pakiramdam nito kanina.

"Mommy you came. I wanna go home."

"Mommy's here. Just rest." Bumalik ito sa pagtulog.

Kinuha niya ang bag nito sa may upuan bago pumirma sa form na ibinigay ng nurse para ma-excuse si Karleex sa mga klase nito. Ng matapos ay maingat niyang binuhat ang kanyang anak at hindi na muli pang nagsalita sa babae ng paalis na sila.

Isinakay niya ito sa may backseat para makahiga ito ng maayos. Karleex doesnt need to go in the hospital. Kailangan lang nito ng pahinga at mag-aalaga and she'll do that. Aabsent na lang muna siya sa kanyang trabaho. Like what she said, she's the boss after all.

____

Pagkarating sa kanilang mansyon ay pinabuhat niya sa isang kasambahay ang bag nito at bag niya habang siya ang nagbuhat kay Karleex. Binihisan niya agad ito ng madala sa kanyang kwarto. Karleex have her own room pero dahil mas gusto niya itong nakakasama at ganun rin dito ay madalas na magkatabi at magkayakap silang natutulog.

Pagkatapos lagyan ng bimpo ang noo nito ay pinagmasdan niya ito ng mabuti. She could see her wife on her daughters face. Kahit ayaw niyang masaktan at malungkot sa pagkawala ni Keegan ay hindi niya maiwasan. She misses her so bad.

Napatakip siya sa kanyang mukha ng bigla na lang siyang mapahagulgol. She wanted to take away the pain but how?

"Mom why are you crying again?" Tumalikod siya rito para hindi nito makita ang kanyang pag-iyak but it was impossible for her to hide it. Unang una ay nararamdaman nito ang bigat ng kanyang kalooban. She wipe her tears.

"I'm not baby." Tumabi siya rito saka ito niyakap. "Let's sleep so you can take a rest at gumaling kana agad."

Tumingala ito sa kanya saka siya nito niyakap pabalik bago halikan sa kanyang pisngi.

"I dont want you sad, Mommy."

If only her daughter knew how it felt to love someone so deeply and loss that person.