Bir tarafta aşık olduğu adam Jackson Wang, diğer taraf da düşmanı olan Kim Taehyung.
↬ "Bazen yalanlar, gerçeklerden daha inandırıcıdır."
[ kim taehyung x lalisa manoban x jackson wang ]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bedenimi yumuşak koltukta rahat bir pozisyona getirdim ve beni izleyen arkadaşıma döndüm. Merak ediyordu o da benim gibi neler olduğunu. Moralim bozuktu ve canım çok sıkkındı. Bir şeyleri değiştirmek için okul değiştirmiştim ama okula geldiğimden beri -ki bu sadece iki gün oluyordu- ben değişiyormuşum gibi hissediyordum. Arkamdan sanki bir şeyler dönüyordu ama ben at gözlüklerimi çıkarıp da analiz yapmaya korkuyordum.
"Jackson'dan haber var mı?" İlk konuşan ben olmuştum. Sonunda daldığım düşüncelerden çıktığım için yüzünde sonunda der gibi bir ifade vardı.
"Evet, birazdan burada olur. Aptal herife hesabını gelince soracağım, niye ortadan kaybolduğunu ben de hala bilmiyorum."
Hemen oturduğum yerde dikleştim ve heyecanımı belli etmemeye çalışarak teyit etmek için sordum. "O mu söyledi geleceğini?" Bana gözlerini devirdi ve önündeki içkiden bir yudum alıp bir bacağını diğer bacağının üstüne koydu. "Hayır amınakoyayım ben telepati yoluyla öğrendim." Jackson'a olan öfkesinin yanı sıra bana olan öfkesi de dinmemişti anlaşılan. Yoksa yanımda argo konuşmayı pek sevmezlerdi.
"Bambam, ben gitmeliyim." Dedim sonunda mantıklı yanım devreye girerken. Bardağını sehpanın üstüne bıraktı ve başını hafif yana eğdirip kıstığı gözleriyle yüzümü inceledi. "Bugün sen de bir tuhaflık var Lisa. Gerçi birkaç gündür var ama bugün daha bir değişiksin." Tespitine karşı ben gözlerimi devirdim. "Koreceni geliştirmek için mi bu kadar sık saçmalıyorsun? Tabiki değişiklik olacak okuduğun okulun nasıl bir halt olduğunu benden iyi biliyorsun, üstelik bugün bir de babamdan yediğim azarı sen bile daha önce duymamışsındır. Her şey üstüme geliyor sanki."
Gözlerim yine elimde olmadan dolmuştu. Lanet olsun ki şu yaşların akıp akmaması hiçbir zaman benim elimde olmamıştı. Zayıf biri değildim ama yaşadıklarıma göğüs gerebilecek kadar güçlü olduğumu da sanmıyordum. Mükemmelliyetçi bir ailenin çocuğu olmak, bazen tüm yaşadıklarımdan daha zor geliyordu.
Yanıma geldiğini bile fark etmediğim Bambam, başımı alıp omzuna yasladı ve sıkıca sarıldı bana. Biz sürekli didişsek de bu bir abi kardeş ilişkisi gibiydi. İstediği kadar takılır ama suratımın düşük olduğu her an beni anlardı. Bazen sadece bakması bile yeterdi. "Ben her zaman yanında olacağım. Biz her zaman yanında olacağız Lalisa. İçinde tutma asla, burada ben varken bunu bir hakaret sayarım." Gözyaşlarımın içinde hafifçe kıkırdadım. İhtiyacım olan tek şey buydu galiba.
Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı ve bakışları bendeyken dudaklarını araladı. "Baban çok üstüne gittiyse istediğin kadar burada kalabilirsin." Başıma öpücük kondurdu ve sonra saçlarımı karıştırdı.
