ACI VE BEN

6. BÖLÜM

Medya: Aura Dione - Friends

Selamlar arkadaşlar.

Nasılsınız zambak çiçekleri?

Bölüme geçelim.(Burada ne diyeceğimi bilemedim, çaktırmayın.)

İyi okumalaaarrr

Şaşırmış bir ifadeyle kızın ne dediğini anlamaya çalışıyordum. Çağın bir kıza aşıkmış ve kız çok büyük acılar çekmiş, öyle mi? Şuan da ayrılmışlar daha doğrusu kız kayıp mıymış?

Çağın hızla ayağa kalktı ve bu kalkış yüzünden sandalyesi büyük bir gürültüyle yeri boyladı. Şuan herkes bize daha doğrusu Çağın ile o kıza bakıyorlardı.

"Sen ne dediğini zannediyorsun Betül!" diye adeta kükredi Çağın.

Yanımıza bir garson geldi ve tam konuşacakken, Çağın elini ona doğru kaldırınca konuşamadan susmak zorunda kaldı.

Biz de boş kalır mıyız? Kalmayız ve hepimiz oturduğumuz yerden kalktık. Adını Betül olduğunu öğrendiğim kız alayla sırıtarak:

"Ne o? Yoksa aşkın üzülecek diye mi öfkelendin? Doğru değil mi? Kıza resmen öz babası şiddet uygulamış. Sevmemiş..."

Bundan sonra hiçbir şey duymadım. Hafif sendeleyerek geriye doğru bir adım attım. Gözlerim kararıyordu ama öfkem galip gelerek Betül'e baktım. Nasıl dalga geçerdi? Dalga geçeceğine keşke destek olsaymış.

Hızla Betül'ün yanına gittim ve yüzüne tehlikeli bir sırıtışla baktım. O da hâlâ bana alayla sırıtarak bakıyordu. Yumruk yaptığım elimi yüzüne doğru savurdum.

Tam vuracakken vurmadım. Çünkü şiddete mâruz kalan bir kadınla dalga geçen bir kıza şiddet uygularsam, onun da intikam istemesi kaçınılmaz olur. Bu nedenle ben hem onun seviyesine düşmek istemediğimden hem de onun öfkesi yüzünden başkalarının canı yanmasın diye vazgeçtim.

Elimi Betül'ün omzuna indirdim ve belki 'bir gün anlar' diyerekten omzunu sıvazladım. Bana anlamaz bir ifadeyle bakıyordu. Elimi omzundan çekerek sandalyeme doğru gittim. Sırt çantamı alıp omzuma taktım.

Bakışlarım etrafımdakilere çevirince abimgilin öfkeli bir ifadeyle Betül'e baktığını farkettim. Diğer insanlar ise şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Bu arada Betül, o Çağın'ın aşkı değil, Oğuz'un kardeşi. Adı da Çise Karakuş. Demem o ki keşke sende kadına şiddetin alay edilecek bir şey olmadığını bilsen..."

Bunları söyleyen kişi Ensar idi. Umursamaz bir ifadeyle söylemişti ama içinde bir şey daha var gibiydi.

Betül'e döndüm. Öfkeli bir şekilde ellerini iki yana yumruk yapmış bize bakıyordu.

Yürümeye başladım ama Betül'ün yanına varınca iki-üç saniye durdum. Ona bir bakış attıktan sonra tekrar yürümeye devam ettim.

Otelden ben önden, abimgil de arkamdan çıkmıştı.

Şuan hepimiz çok gergindik. Öylece otelin önünde dikilmiş, arabayı bekliyorduk. Şuan şurda bir kavga çıksa ayırmak yerine hepimiz de o kavgaya karışırdık. Yani en azından ben öyle yapardım.

"Arkadaşlar morelleri bozmak yok. Çünkü bugün abiler-kardeş günü yapıyoruz, unutmayalım."

Deniz böyle diyordu ama kendisi bile zar zor güldüğü yüz ifadesinden belli oluyordu. Ahmet Abi, Deniz'in omzuna elini koyarak sıvazladı ve: