The Greatest Love Affair

(40) - The Scandalous Truth

MIGUEL's POV

"Buti naman pumayag si Tita Amanda na lumabas tayo." I told Cathy while we're walking hand in hand.

She smiled, "Eh, malakas ka kay Mama, eh." she joked.

It's a Saturday and since it has been a long time since Cathy and I dated. Ayoko namang isipin niya na dahil lang sa may mga problema kami'ng hinaharap ngayon, eh, hindi ko na siya nailalabas.

When I asked her out, siya pa ang nagsuggest na dito kami sa Manila Bay magpunta.

"Bakit ba dito mo gusto'ng magpunta?" tanong ko kay Cathy habang naglalakad kami sa may Manila Bay at habang humahampas sa'min ang malamig na simoy ng hangin, "Akala ko pa naman gusto mo'ng manuod ng sine o 'di kaya kumain dun sa favorite mo'ng Korean Restaurant."

Marahan namang tumawa si Cathy bago ako sagutin, "Eh, pwede naman natin gawin 'yun mamaya. Maaga pa naman." sambit niya pagkatapos niya'ng tumingin sa relo niya.

"Oh, sige. So, bakit nga dito mo gusto?" tanong ko ulit sa kanya.

Bigla siya'ng huminto maglakad, dahilan para mapahinto rin ako sa paglalakad. Humarap siya sa dagat at gano'n din ang ginawa ko.

"Dito kasi kami nagpunta nila Mama at Papa bago na-ospital si Papa at bago siya namatay." paliwanag niya.

Napatingin ako kay Catherine at nakita ko'ng bigla'ng nalungkot ang eskpresyon ng mukha niya. It only means na until now ay nasasaktan pa rin siya sa pagkamatay ng Papa niya. That's because the love and presence of a father is very hard to replace. Nag-iisa lang 'yun at wala'ng sinoman ang makakapalit dun.

"You miss him everyday, don't you?" I asked her.

She looked at me and nodded, "Everyday." she said then she moved her eyes back to the view in front of us, "Kaya kapag may pagkakataon, kapag may oras ako, dumadaan ako dito para alalahanin 'yung mga huli'ng sandali na kasama namin si Papa, 'yun ba'ng bago siya na-ospital at bago siya naging critical. Mas gugustuhin ko kasi'ng ito 'yung maalala ko kesa 'yung mga huli'ng sandali niya na mahina at nakahiga lang sa kama."

I can't imagine the pain that Cathy has to go through.

Kung 'yung hindi ko nga nakasama mula pagkabata ko hanggang sa pagbibinata 'yung tunay ko'ng magulang, masakit na para sa'kin, 'yun pa kaya'ng mamatayan at mawalan ng magulang. Wala'ng kasi'ng sakit dun at wala'ng salita ang makatutumbas para ilarawan ang sakit na nararamdaman ng isa'ng tao.

Cathy exhaled sharply, "Kaya dito kita dinala, para kahit papaano magkaroon ka naman ng memories kasama si Papa, kahit never mo siya'ng nakilala." she turned to face me."

"Ano'ng hindi nakilala?" I asked her.

She gave me a confusing look.

I smiled at her and grabbed her hands, "Para sa'kin nakilala ko pa rin ang Papa mo. Paano? Dahil sa'yo." I squeezed her hand and sighed, "Kahit hindi ko nakilala ang Papa mo ng personal, nakilala ko pa rin siya dahil sa'yo, dahil sa puso mo. Para ko na rin siya'ng nakilala dahil lagi mo'ng sinasabi sa'kin 'yung mga traits niya, 'yung mga ugali niya. Hindi mo alam na pareho'ng pareho kayo ng Papa mo, magkaugali kayo, kaya sa gano'ng paraan nakilala ko ang Papa mo. And I can say that he's a good father to you, he and your mom raised you well. They raised to be the woman who'll give life to my life."