Abim benden kısa. Elbette kısa olabilir ama o cüce. Hemde doğuştan. Şu an yaşı 16 olmasına karşın boyu 1.20. Herkes şaşırıyor ancak ben alıştım. Bazen üzerine yanlışlıkla kıyafetlerimi atsamda iyi anlaşıyoruz.
Bir gün gece uyumaya gittiğini söyleyerek odasına gitti. Bizde ailemle bahçede oturmaya devam ettik. Sonra bahçeden bir ses geldi ve simsiyah bir gölge geçti. Babam 'Köpektir, korkmayın' dedi. Biraz daha oturduk ve ben odama gittim. Abim yorganı başına kadar çekmiş uyuyordu. Bende giyinip yattım.
Sabah uyandığımda abimi uyandırmak için yorganı kaldırdım ama abimin yerinde yeller esiyordu. Yatakta bir köpek ölüsü vardı. Bağırıp ailemin yanına koştum. Babam uyanıp bizim odaya koştu. Titreyerek geldi. Elinde bir not kağıdı ile geri geldi. Ağlayarak okumaya başladı.
"Küçük çocuğunu, kısa abini araba ile çarptığınız köpeğim karşılığında alıyorum..."
