Buğra ile beraber sürekli yaşadığımız anılar artıyordu şimdi size en unutamadıklarımı anlatmak istiyorum...
Okulda yapılan bir eğlence de herkes eğleniyordu halay çekenler, dans edenler, fotoğraf çekilenler, kankasıyla sevmediği insanları izleyenler ve biz.
Biz diyoruz çünkü Buğra ve ben onların hiçbiri değildik :) duvara yaslanmış yere oturmuş konuşuyoduk ben onun omzuna yatmıştım sohbet ediyorduk ha bide daha önce hiç söylemedim size açık açık söyliyim ben BUĞRA'YI ÇOK SEVİYORUM...
O gün biz öyle sohbet ederken arkadaşım resminizi çekmiş bana gösterdi bende Buğra'ya dönüp:
-Buğra ben aşık oldum resimde ki çocuk çok yakışıklı
Dedim. O da telefonu hızla alıp resme baktı sonra da bana...
Gözlerimizin o an ki birbirine bakışı aşktı. Gerçekten birbirimize aşkla bakıyorduk.
Ben hayatımda ilk defa birinin elini tutup ilk defa birine sarıldım ilk defa onsuzken nefes alamıyormuş gibi hissettim ondan ayrı olan zamanlarda sürekli uyuyordum ben herkes beni mutlu sanıyordu ama değildim ki sadece rüyamda görmek için sürekli uyuyordum.
O günden sonra ben Buğra'yı gerçekten sevdiğimi farkettim ama ilk başta Buğra'yla onu sevdiğim için sevgili olmamıştım ki bencilce davranıp ilgi görmek istemiştim ve gittikçe ona bağlandım içimde ki sıkıntı tam olarak buydu vicdan azabı çekiyordum evet aşıktım ama ilk başta ki niyetim o değildi ki benim gözlerime gözleri parlayarak bakan insanı ben ilk başta kullancaktım nerdeyse kendimden utanıyordum...
Çok düşündüm canım yanıyordu...
Benim Buğra'dan ayrılmam gerekiyordu...
Daha on gün olmuştu ama ben onunla bir ömür yaşamak isterken sadece on gün mü yaşamış olucaktım? Bu bana benim hayallerime benim rüyalarıma benim aşkıma haksızlık değil miydi? Bana yazık değil miydi? Benim duygularıma yazık değil miydi?
Peki sen Buğra beni affedebilcekmiydin? Yoksa bana düşman mı olucaktın? Bana karşı olan aşkın kine mi dönüşücekti?
...
