His Sweet Revenge || TEMPORARY CESSATION OF PROCESSING!

KABANATA 27: Miserable life

This chap is UNEDITED

Chapter 27: Miserable life

Jaynien's Point of View

"P-PO?." Kasalukuyan akong nasa bahay nila Jayton. Di ko alam ang dahilan pero pinapunta daw ako ni Mr. Montejo.

Kanina palang, habang tinatahak ko ang daan patungo sa bahay nila Jayton, parang may kutob nako na may hindi magandang mangyayari. Pero siguro kutob ko lang yun, wag naman sana may mangyaring masama.

"Yes and i'm so sorry Ms. Villanueva but my son has already blackmailing me and that's my reason why i need to stop this." Di kao makapaniwala. Para akong maiiyak sa di alam na dahilan.

Bakit niyo naman kaagad binawi eh halos 3 months nalang, matatapos ko na ang trabaho ko. Paano nako ngayon?.

"Mr. Montejo, baka naman magawan pa natin ng paraan 'to?. Please lang po, walang-wala po talaga kami ngayon ng tita ko kaya parang-awa niyo na po."

I don't know what to do.

"Calm down hija." Nilapitan niya ako at pinatayo mula sa pagkakaluhod. And yes, niluhudan pa siya para lang hindi bawiin ang trabahong ipinagkaloob niya saakin.

"I know you need help pero hanggang dito nalanf ang maitutulong ko sayo." Sabay abot niya ng isang sobre.

Pinagkatitigan ko muna ito ng maigi bago magsimula.

"A-Ano po ito?."

"That's  your salary since you started working as my son's P.A."

"Pero Mr. Montejo hin----"

"No buts hija, i'm so sorry for disappointed you but that's all. Kailangan mo naring makaalis bago ka pa maabutan ng anak ko." Nakatulala lang ako sakanya habang siya ay nagsasalita.

Wala na. Wasak na ulit ang buhay ko. Walang trabaho, walang pera at mas lalong lagot ako neto kay tita Jo.

Tinanggap ko ang pera sa kaniyang kamay at tumango sa harapan niya. Wala nakong magagawa talaga.

"S-Sige po. Maraming salamat po sa lahat, aalis na po ako." Sabay labas ko habang pinapahid ko ng unti-unti ang mga luhang kanina pa pala nagpapatakan galing sa mga mata ko.

All i know is ayos na ang lahat. All i know is mabibigyan ko ng magandang buhay si tita Jo ang sarili ko. All i know is magiging kaibigan na talaga ako ni Jayton pero mas higit pa doon. Pero lahat pala ng yun ay hanggang pangarap ko lang.

Di ko talaga deserve ang maging masaya.

Puro hanggang pangarap lang ako na di kayang makamit.

~*~

"TA?. NANDITO NA PO AKO TITA JO!." Nasa bahay nako ngayon.

Bigla namang iniluwa ng pintuan ng kusina ang tiyahin kong sugalera na ba-bagong ligo pa yata.

"Oh. Ba't ginabi ka na ata?." Tanong niya.

Huminga muna ako ng malalim bago magsimula. "Tanggal na po ako."

Medyo nanatili ng kaunti ang katahimikan sa pagitan namin ng tiyahin ko pero agad din naman itong nawala ng bigla siyang lumapit na may pagkagulat at galit na namamayani sa kanyang naging reaksyon.

Nagulat na lamang ako ng bigla niya akong sunggaban ng sampal sa aking mukha. Feeling ko, tumabingi ng husto ang panga ko sa sobrang lakas ng pagdapo ng kanyang palad sa pisngi ko.

Naiiyak akong hinarap siya mula sa pagkakaupo.

"Ulitin mo nga ang sinabi mo!." Sigaw niya.

"T-Tita please p-po, pakinggan niyo m-muna ako." Humihikbi kong saad.