Hestia'nın yaşadığı altı ayı unutup onu affedeceğini mi?
Hayır böyle bir şey kesinlikle olamazdı.
Hestia tam on dakikadır elindeki kolyeyi inceliyordu. Kolyeyi o kadar sıkmıştı ki eli kanıyordu
Hestia odasının camını açtı ve elindeki kolyeyi fırlattı.
"Beğenmemene üzüldüm"
Hestia sinirlendi. Odasındaki sürahiyi alıp yere fırlattı
"YETER!"
Hestia yere diz çöktü. Ağlıyordu
"B-ben deliriyorum değil mi?"
O sırada kapıda Loki göründü. Fakat sinirli görünüyordu.
Sinir bir şekilde güldü.
"Gerçekten bir insana aşık olabileceğimi mi düşündün? Aynı diğer insanlar gibi aptalsın.Sen benim için sadece bir oyuncaktın. Seninle oynadım ve sıkıldım, tıpkı diğerleri gibi"
Hestia duyduklarına inanamıyordu. Hayatında bu kadar hayal kırıklığına uğramamıştı.
"Ve sakın o iğrenç insan ağzına benim adımı alma."
Hestia ayağa kalktı. Gerçekten nasıl bu adamı sevip güvenebildiğini düşünüyordu.
"Her şey yalan mıydı? O kolye,bana aşık olduğunu söylemen.Hepsi mi yalandı?"
Hestia bunları söylerken nasıl ayakta kalabildiğini düşündü. Sanki ruhu bedenini terk etmiş gibiydi.
"Bana boşuna kötülükler tanrısı demiyorlar tatlım. Buraya gelmemin tek nedeni çok aşağılık görünmendi. Sen sevilmeyi hak etmiyorsun Hestia. Sen bir canavarsın"
Hestia nefes almayı, ayakta durmayı her şeyi unutmuştu
"Neden geldin?"
Bunu o kadar sakince söylemişti ki Hestia bile kendisine şaşırmıştı
"Sence seni o kadar önemsiyor muyum? Bu sadece bir illüzyon."
Loki bunu söyleyip yavaşça kayboldu. Gerçekten de buraya gelmemişti.
Hestia bu adama nasıl kandığını düşünüyordu. Onunla oynamıştı, ona umut verip onu sevdiğine inandırmıştı. Hestia ise sırtına giren bıçakların kalbine ulaştığını hissetti. Keşke gerçekten bıçaklandaydım da ölseydim diye geçirdi
Fakat bu duyguları hisseden sadece o değildi. Loki odasında oturmuş kıza yaşattıklarını düşünüp kendinden nefret ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
