Dobre Zło

VI

Gdy księżniczka Luna zbliżała się do klatki Sombry, mogła zobaczyć, że jest czymś zajęty. Po chwili mogła już się dowiedzieć, co robił. Siedząc, polerował swoją broń, czyli glewię*1. Ostatnim razem miał inną broń, której nazwy Pani Nocy nie znała. W pewnym momencie, gdy ciemna alicorn była już w odległości dziesięciu metrów, przerwał swoją pracę i podniósł się, odsyłając broń do niewiadomego miejsca. Zesłanie do Tartaru nie pozbawiło go magii, ani niczego innego. Został po prostu zamknięty w odpowiednim miejscu. W odległości trzech metrów księżniczka się zatrzymała, a Sombra skupił na niej wzrok. Na jego twarzy pojawił się uśmiech, natomiast Luna wyrażała totalną nieufność i wrogość.

- Już myślałem, że wybraliście to drugie. - powiedział. - Tylko dlaczego w pojedynkę?

- Nie twój interes. - warknęła. - Powiesz to, co masz powiedzieć i wrócisz do budy.

- Ale dlaczego od razu tak agresywnie? Porozmawiajmy jak cywilizowane istoty inteligentne. - zaproponował.

- A zdajesz sobie sprawę, że nie mówiłeś, że z Tartaru również mamy cię uwolnić? - tym razem to ona się uśmiechnęła.

- Powiem ci coś dopiero, gdy uwolnisz mnie z piekła, moja pani.

- Pod jednym warunkiem.

- Zamieniam się w słuch. Jestem gotowy na wszystko.

- Założysz to. - wrzuciła mu przez szpary w klatce srebrny pierścień. - Na moich oczach. - dodała.

Sombra podniósł anty-mag telekinezą i popatrzył na niego mętnym spojrzeniem. Następnie skupił podejrzliwy wzrok na swoim wrogu.

- Skąd mam pewność, że nie chcecie zrobić mi krzywdy? Uwolnicie mnie i okaże się, że chcecie zamienić mnie w skałę, tak jak Discorda dawno temu. Nie mam zamiaru wtedy patrzeć i czekać. To nie byłoby honorowe, gdybyście zamienili w skałę tego, kto nie ma możliwości się obronić. Po drugie... Spójrz na siebie. - przeleciał po gościu oczami od kopyt po czubek rogu. Ostatecznie jednak zatrzymał je na mieczu, zapiętym u boku klaczy. - Wyglądasz tak, jakbyś gotowała się na wojnę.

Luna przewróciła oczami.

- A skąd mam wiedzieć, że to TY nie planujesz żadnej sztuczki, hm? Z resztą widziałam, jak polerowałeś glewię.

- Muszę mieć jakieś zajęcie, żeby nie umrzeć z nudów.

- Zastanawiam się, czy tak nie byłoby lepiej dla każdego. - syknęła.

Sombra parsknął.

- Heh, w ogóle się nie zmieniłaś. Jak zawsze ostra i nieufna tygrysica. - mruknął i przeciągnął kopytem tak, jakby chciał ją zadrapać.

- Założysz to w końcu, czy mam ci pomóc? Na co mam ci przyrzec? - zapytała tak, jakby była dowódcą wojskowym i pytała szeregowca, czy jest jego aniołem stróżem*2.

- Przyrzeknij na siostrę, własną matkę, ojca, honor i wszystkich tych, których kochasz, że ani ty mnie nie skrzywdzisz, ani też nie pozwolisz nikomu mnie skrzywdzić. - uśmiechnął się.

- Przyrzekam na wszystkich, że cię nie skrzywdzę, ani też nikomu nie pozwolę cię skrzywdzić. - odpowiedziała bez wahania. - Założysz to, czy nie umiesz, mamałygo?

Pokiwał głową i założył pierścień na róg, samemu pozbawiając się możliwości obrony i ataku.

- Twoja kolei. - przypomniał, uśmiechając się.

- Spróbuj coś wyczarować. - dodała po chwili, kopiąc w stronę ogiera losowy kamień.

Sombra bez chwili zwłoki spróbował podnieść mały przedmiot, jednak z jego rogu posypały się jedynie iskry, przyprawiając go o porażenie prądem.