Hava artık iyice kararmıştı. Mezarlığının kenarlıklarından tutunup ayağa kalktım.
‘’Gitme vakti geldi… Hoşçakal Poyraz.’’dedim ve mezar taşını okşadım. Sonra hızlıca oradan uzaklaştım. Birkaç dakika sonra mezarlığın büyük kapısından çıkıp yolun karşına geçtim. Çantamdan sabahtan beri hiç çıkarmadığım telefonumu çıkardım.
24 cevapsız arama.2 sesli mesaj.
Ah, gerçekten harika!
Aramaların hepsi tahmin ettiğim gibi annemdendi. Umursamadım. Şu anda annemle konuşacak halim yok. Bana doğru yaklaşan taksiye elimle işaret yaptım. önümde durduğunda yavaşça arka kapıyı açıp içeri oturdum. Şoföre evimin adresini verdikten sonra çantamdan kulaklığımı çıkardım ve şu son bir yıl içinde en çok dinlediğim şarkıyı açtım;
----
Uyuyorum… Uyuyorum,
Günler çabuk geçsin diye.
Kadehlere koyuyorum,
Acımı dindirsin diye.
Bekliyorum... Bekliyorum,
Bu sensizlik bitsin diye…
Seni özlediğim kadar beni özlüyor musun?
Sen de rüyalarında beni görüyor musun?
Öyle zor ki ayrı kalmak... Öyle dayanılmaz ki
Unut beni sevgilim ben unutmuyorum.
Unut beni sevgilim ben unutmuyorum…
----
Taksi evimizin önünde durduğunda son paramı da taksiciye uzatıp arabadan indim. Kapının önündeyken tam anahtarlarımı çıkaracaktım ki, annem birden kapıyı açtı.
‘’Niye bu kadar geç kaldın?’’
Annemin yüzüne bakmadan ayakkabılarımı çıkardım ve yanından geçtim.
‘’Sonuç olarak geldim işte. Geç yada erken ne fark eder?’’diyip merdivenlere doğru ilerlerken, annem sinirlendiğini belli eden ciddi bir ses tonuyla;’’Eylül! ‘’dedi.’’konuşmamız lazım. Buraya gel.’’
Merdivenlerden geri dönüp tekli koltuğa oturdum. Annem de tam karşıma geçti. Evde tuhaf bir gerginlik kokusu vardı.
‘Bak kızım artık 18 yaşındasın. Hayatında önemli kararlar almanın vakti geldi de geçiyor bile.’’
Gözlerimi gözleriyle birleştirdim. Annem söyleyeceği şey her neyse gergin görünüyor ve bu beni korkutuyordu.
‘’Ne gibi?’’Benim sesim de onunki kadar gergin çıkmıştı.
‘’Bu sene okuldaki başarısızlığından ve devamsızlıktan dolayı sınıfta kalmışsın. Bunu biliyordun değil mi?’’
‘’Evet.’’
‘’Hatta okulda kızın birini dövmüşsün. Bu doğru mu?’’
‘’Evet.’’
‘’Eylül bunları bana neden söylemedin?’’
‘’Anne, eğer beni okul yüzünden haşlayacaksan lütfen bunu sonraya sakla olur mu? Şu an çok yorgunum, beynim çok dolu.’’
‘’Tamam ‘’dedi annem, beni de şaşırtan sakin ses tonuyla.’’Bu konuyla sonra ilgilenelim. Gelelim asıl meseleye.’’
Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.’’Asıl mesele bu değil mi yani?’’
‘’Hayır’’ dedi annem.’’Asıl mesele bu sene ve geleceğin.’’
‘’Neymiş benim geleceğim?’’
‘’Babanın yanına, Antalya’ya gideceksin.’’
‘’NE!!!’’
