Gözlerimi açıp etrafa baktım. Kapı deli gibi çalıyordu. Umursamazca ayağa Kalktım. Topuklu terliklerimi ayağıma geçirdim üstüme robdöşambrımı giyinerek odamdan çıktım.
Merdivenlerden inip kapıyı açtığımda Chanyeol'u gördüm. "Evet" Dedim kollarımı birbirine bağlayarak. "Seni 30 kere'den fazla arayıp mesaj attım. Çekimlere geç kaldık!" Dedi sinirle
"Umrumda değil, yıldız benim beklemek zorundalar" "5 yıldır senin kişisel asistanın olduğuma inanamıyorum!" Dedi sinirle
"Olma o zaman" Diyip kapıyı yüzüne kapattım. "Park Chaeyoung 5 dakika sonra dışarıda ol!" Dediğini umursamadan etrafa baktım. O çocuk gitmişti sanırım.
Yukarı çıkarak giyinme odama girdim. Etrafta gezinirken gözüme kestirdiğim elbiseyi askılıktan aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çanta bölümüne gittim. Elbisemle uygun bir çanta aldım. Hemen yanındaki yerden de uygun bir topuklu ayakkabı giyinerek aynadan kendime baktım.
Gülerek kapının kenarındaki takı bölümüne gittim. Çekmeceyi açarak altın küplerimi takarak zarif saatimi koluma geçirdim. Bir çok aksesuar taktıktan sonra aşağıdaki chanyeol'un isyanlarını duydum.
Aşağıya inip dışarı çıktım. Arabada arka koltuğa oturarak camı açtım. "Gidelim" "Başka çaremiz yok ki geç kaldık hem de 1 saat!" "Chanyeol bu kadar sinirli olma asla beni kovamazlar" Dedim sakince
"Senin şu umursamazlığın ve sakinliğin beni öldürecek" Hafif tebessüm ettim "Hızlan biraz yoksa onlar beni değil ben seni kovacağım" Diyince göz devirip gaza bastı.
Ben asla kovulmam insanları kovarım! Yol boyunca etrafı izledikten sonra araba durdu. Chanyeol inip yanıma geldi.
Kapımı açıp elini uzattıktan sonra elini tutarak arabadan indim. Birlikte içeri girdik. "Nerde kaldınız siz ?!" Diye bağırınca gözlerimi gözlerine diktim.
"Üzgünüm trafik sıkışıktı" Dedi chanyeol, güldüm "Trafik sıkışık değildi sadece ben sizi umursamadığım için geç geldik" Chanyeol yavaşça elime vurduktan sonra hiç kimseyi umursamadan koltuğa oturdum.
Stilist gelip kıyafetimi bana gösterince onu onaylayarak önden yürümeye başladım o da arkamdan geliyordu. Odaya girerek üstümü değiştirdikten sonra çıkıp masaya geri oturdum.
Makyajım yapıldıktan sonra ortaya geçtim. "Bir prenses gibi poz ver" Göz devirerek onu umursamadan poz vermeye başladım. Birçok fotoğraf çekildikten sonra tekrar üstümü değiştirdim.
•••••
"Tamam güzel çekimdi" Diyince ayağa kalktım. Soyunma odasına girerek üstümü değiştirdim. Çıktığımda chanyeol'la birlikte arabaya bindik.
"Neden-" "Chanyeol, kovulmak istemiyorsan kapat çeneni!" Dedim o da önüne dönerek arabayı sürmeye başladı. "Şu şatoda diyorum birlikte yaşasak ormanın ortasında yanlız kalman hiç etik değil" Güldüm, beni düşünen biri vardı (!)
Hiç olmadık birşey... "Chanyeol ben bir kraliçeyim" Dedim sırıtarak "Sen bir delisin" Diyince güldüm.
"Emin misin burda tek kalmak istediğine ?" "Chanyeol git" Chanyeol gidince karşımdaki şatoya baktım. İçeri girdim kraliçe koltuğuma oturdum.
'"O bir deli ondan uzak durun " Dedi yanımdan geçen kız biri bana omuz atarak geçince yere düştüm. Sinirle ayağa kalktım. "BEN DELİ DEĞİLİM. BEN BİR KRALİÇEYİM !" "Bak gördünüz mü demiştim ?" O kızın yanına gittim saçlarından tutarak kafasını kanatana kadar okulun duvarına vurdum.'
Güldüm. O gün annem okula gelip yaptığım şey için çok rezil hissetmişti. Eve gittiğimde karda beni geceliğimde dışarı attı. Kraliçelere yakışacak hareketler sergilememiştim!
O gün o kadar üşümüştüm ki ateşi bile hayal ettim. Bir ateş görseydim canımın yanacağını bile bile ateşe girip diri diri yanardım. Ölmek üzereyken biri beni bulup bakmıştı. O kadını hayatım boyunca asla unutmadım.
Sapsarı saçları masmavi gözleri ay kadar beyaz teniyle gecenin karanlığında harikulade duruyordu. Beni kurtardığı için annem onu...
Dolu gözlerimle ayağa kalktım. "Kraliçeler ağlamaz, kraliçeler ağlamaz!" Diyerek koltuğa geri oturdum. Derin bir nefes aldım. Belki de annem onu beni kurtardığı için değil kendisinden daha güzel olduğu için öldürmüştü. Ben sadece bir bahaneydim.
