~ALONE QUEEN~

0.8

Acıyla balkona çıktım. O çocukla göz göze geldik. Şaşkınca bana bakarken bağırdım.
"KAÇ !"
"Neler oluyor ?"
"YALVARIRIM SADECE KAÇ !"
Annem beni içeri çekip yatağa fırlattı.

"Burda dur yoksa onu öldürmekten beter ederim!"
Diyerek odadan çıktı. Ayağa kalkıp zorla peşinden indim. Elinde bir bıçakla evden çıktı. arkasından çıkarak peşinden yürümeye başladım.

"Anne yapma!"
Kenardaki çocuk koşarak yanıma geldi.
"İyi misin ?"
Çocuğu tüm hızımla yere ittim.
"Git dedim sana!"
Annem güldü.

"Ne üzücü bir sahne, sana yıllardır neden aşık olma diyorum anladın mı aptal kızım ?! Aşık olmak zayıflık bir kraliçe sadece kendini düşünür"
Dedi
"A-anne ben onu s-sevmiyorum gerçekten! Ben aşık olmam b-ben senin kızınım"
"Chaeyoung yalan söylemeyi öğren !"

"Anne"
Diyerek dizlerimin üstüne çöktüm.
"Sana yalvarıyorum onu bırak"
Annem yanıma gelerek saçımı tuttu.
"İNSANLARIN ÖNÜNDE NASIL DİZ ÇÖKERSİN S-SEN KRALİÇESİN !"
"Ben sadece bir insanım."
Dememle beni iterek çocuğun yanına yürümeye başladı.

"HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN. SEN OLMAZSAN KIZIM BÖYLE DEĞİŞMEZDİ !"
Bıçağı tam ona sokacakken önüne geçtim. Annem bıçağı benim karnıma sokunca acıyla güldüm.
"B-ben öl-ölümlü b-bir i-insanım
sa-sadece"
Arkamdaki çocuğun kucağına düşünce tekrar güldüm.

Ay ışığında yüzü daha güzeldi. Dolu gözleriyle elini yanağıma koyunca gözümden bir damla yaş aktı.
"B-birinin be-benim için ağladığını bi-bilmek b-bana bir i-insan olduğumu h-hatırlatıyor"
Dedim acıyla
"Neden yaptın ?"
Dedi ağlayarak

"S-sana ihtiyacım v-var"
Diyerek elimi yanağına koydum. Elim bir anda düştü. Çok güçsüzdüm çocuk  dudaklarını dudaklarıma bastırdı ya da bu bir hayaldi şuan gerçekle hayali ayıracak gücüm bile yoktu.

Park Jimin:

Ambulans sesiyle ayağa kalktım. Chaeyoung sedyeyle aldıklarında etrafa baktım. O deli kadın yoktu ambulansa bindim. Elini tuttum

Aynı annem gibiydi, Sarı saçlarını elimle severken ambulansı süren adama döndüm.
"Hızlı olun lütfen !"
Adam ambulansı hızlandırırken chaeyoung'a dönerek yüzünü incelemeye başladım.

Yüzünde bir çok yara vardı. Kan yüzünde kurmuştu. Elimi yüzünde gezdirdim. Ambulans durunca sedyeyi indirdiler bende indim. Onlar koşarak içeri girince bende peşlerinden koştum.

Onu ameliyathaneye soktuklarında kenardaki hemşire yanıma geldi.
"Hastanın kocası veya akrabası değilseniz burda bekleyemezsiniz"
Gözlerimi ona çevirdim.
"K-kocasıyım"
Diyince istemsizce içimde birşeyler oldu.

Belki de umut ettiğim için
"Anladım sizden isim ve soyisim alabilir miyiz ?"
"P-park Jimin"
Beni onaylayarak elindeki sekreter dosyasına birşeyler yazarak gitti.

Arkamdaki koltuğa oturarak cebimdeki chaeyoung'un telefonunu çıkarttım. Ailesinden biri illa ki vardır ve merak ederler. Telefonu açıp rehbere girdim.

Bomboştu sadece bir numara ekliydi numaraya girince benim numaram olduğunu gördüm. İsmimi de
'O çocuk' yapmış. Düzeltip 'Park Jimin'
Yaptım.

Onun numarasını kaydetmek için telefonumu açtığımda 1 haftadır beni arayanın o olduğunu gördüm. Onu kaydetip ayağa kalktım.

Telefonumdan bizimkileri çağırdım. Bu kız neden bu kadar yanlızdı ? Annesi neden kızının kraliçe olma konusuna o kadar kafayı takmıştı ? Oflayarak elimi saçlarımın arasından geçirdim.

Bu kadar harikulâde bir insanın neden arkadaşı olmaz ? İçeriden doktor çıkınca yanına gittim.
"O nasıl ?"
Dedim korkuyla
"Merak etmeyin eşiniz çok iyi bıçak boşluğuna gelmiş"

Teşekkür ettim rahat bir nefes alarak koltuğa oturdum. İyiydi, ameliyat hızlı bitmişti. İyi ki de hızlı bitmişti çünkü kafayı yemek üzereydim. İçeriden onu çıkartınca bende peşlerinden yürümeye başladım.

Odaya girdiğimizde herkes çıkınca yanına oturarak elimi tuttum.
"Kimsin sen yanlız kraliçe ?"
Diyerek yüzüne baktım.