~ALONE QUEEN~

0.4

'"Kızını bile egon için kullanıyorsun lanet kadın !"
Babamın bağırmasıyla kulaklarımı kapattım. Bir süre ses çıkmayınca mutfaktan çıkıp merdivenlerin başında kavga eden annemle babama baktım.

"Bu seni hiç ilgilendirmez! Sen hiç kızını sevdin mi ? Her zaman o kadının yanındasın!"
"Kapat çeneni!"
"Ne o yalan mı ?!"
Diye bağırdı annem, babam sinirle annemi itti.

Annem merdivenlerden düşüp ayaklarımın dibine gelince korkuyla ona baktım. Ayaklarımın altı kan olmuştu. Geri çekildim babam bana baktı.
"Chaeyoung neden geldin !?"
Demesiyle korkudan vücudumu bir titreme aldı.

Babam yanıma gelip kollarımı sıkı sıkı tutup beni sarsmaya başladı.
"Bu ikimizin arasında anladın mı ?!"
Gözümden bir damla yaş aktı.
"Sen o-onu öldürdün"
Dedim.

Babam beni iterek annemin yanına gidip onu kollarından çekiştirmeye başladı.
"A-annemi ne yapacaksın ?"
Dedim korkuyla
"Gömeceğim! Çeneni kapatmazsan yanına seni de gömerim"
Diyip gitti.

Merdivenin ilk basamağına oturdum. Annemin kanına bakmaya başladım. O ölmüştü, babam onu öldürmüştü (!) gözlerimin önünde...'

Yere çökmüş sessizce ağlarken biri bana birşey uzattı. Kafamı kaldırdığımda evime gelen çocukla göz göze geldik. Gözlerimi silerek ayağa kalktım. Gidecekken kolumu tuttum.

"İyi misin ?"
Kolumu hızla ondan çektim.
"Sanane bundan!"
Dedim, bir anda bana sarıldı. Şaşırmıştım ama çocuğu itmedim, itemedim.

Çünkü...bilmiyorum farklı, bana beni mutlu hissettirdi bir anda, biri ilk kez bana 'İyi misin ?' Diye sordu...benden kaçmadı.

Gözümden akan yaşlar onun gömleğini ıslatırken ben sadece yıllar sonra bu kadar huzurlu olduğum için ağlıyordum.
"Kraliçelerde ağlayabilir"
Demesiyle tanımadığım ama huzuru bulduğum adama kollarımı sardım.

"Yanlız olmayı sen seçmedin, seni yanlız bırakmayı onlar seçti"
Diyince kafamı daha çok ona gömdüm.
"İstediğin kadar ağla...yanlız kraliçe"
Dedi

•••••

Evde gelmiştim aynı babamın o gün annemi öldürdüğündeki gibi çaresizce merdivenin ilk basamağına oturdum.

Zorla ayağa kalkıp odama çıkarak yatağa yattım. Acıyan gözlerimi kapatarak kendimi uykuya bıraktım.

***

Gözlerimi açtığımda yine o lanet aynanın karşısındaydım. Korkuyla aynada kendime bakarken annemin kahkahaları kulağımı doldurdu.

Kalbim hızlanırken annem eline kenardaki tarağı alarak uzun sarı saçlarımı taramaya başladı. Kalbim korkudan ağzımda atarken annem bir anda durdu.

Kulağıma eğildi
"Neden birinin karşısında ağladın ? Niye o çocuğu bu eve soktun ? Aklından onun senin prensin olduğu geçiyor değil mi ?"
Diyip gülerek geri çekildi.

Elindeki tarağı aynaya fırlatmasıyla çığlık attım.
"BÖYLE BİRŞEY ASLA OLMAYACAK. SEN BENİM KIZIMSIN BİR KRALİÇESİN PRENSİ UNUT ! Belki de prensle ben ilgilenmeliyim"
Dedi sırıtarak bana dönüp, aynanın kırık camından kendime bakmamı sağladı.

"Bana bırak ve kraliçeliğinin tadını çıkar bebeğim. Senin benim gibi olmana izin veremem sen aşık olmayacaksın"
"YANLIZ KRALİÇE İYİ MİSİN ?"
O çocuğun sesiydi bu!

"Aa bak ayağıma geldi."
Diyerek sırıttı ve odadan çıktı. Ayağa kalkıp peşinden gitmeye çalıştım ama oturduğum yerden kalkamıyordum.

Sanki bu masayla ayna benim küçük hapisanem gibiydi. Korkuyla bağırmaya başladım.
"Anne ! ANNE BEN ONU SEVMİYORUM ANNE ! YEMİN EDERİM ONDAN NEFRET EDİYORUM BEN BİR KRALİÇEYİM AŞIK OLMAM, ANNE !"
Hıçkırıklar içinde ağlamaya başladım.

***

Ter içinde uyandığımda derin nefesler almaya başladım. Karşımdaki masaya baktım. Kenardaki telefonumu alarak aşağıya koştum.

"Buraya atmıştım o kağıdı!"
Dedim sinirle, koltuğun altındaki kağıdı görünce elime alarak numarayı telefonuma yazdım. Birkaç çalıştan sonra telefon açıldı. Ne diyecektim ?

-Alo

+.....

-Kimsin sen ?

Dedi uykulu bir sesle, iyiydi ve bu bana yeterdi. Nefes alıp verdim.

-Orda olduğunu biliyorum kimsi-

Telefonu kapatarak kenara koydum. Koltuğa oturdum neden onun canının yanma ihtimali beni bu kadar korkuttu. Asla anneme bağıramayan ben neden konu o olunca anneme korkmadan bağırdım ?