《You're my ART》

Մաս 19

-Հիվանդ.....

/////

Պարը պարելուց հետո Բոմը ու մնացածը նորից գնացին փոխվելու,Չիմինը ետնաբեմ վազեց։

-Շիբալլլ!*ոտքը ցավից բռնեց Բոմգյուն*

Յոնջունը շատ կատաղած էր,ջրի շիշն ենպես բացեց ու խմեց,կարծես հրեշը կուտեր իր բաժին միսը։

-Յոնջուն, մի հատ որ խնդրեմ-

-Ձենդ չլսեմ!ՁԵՆԴ ՉԸ֊ԼԸ֊ՍԵՄ....ՄԻ ԲԱՌ ՈՒ ՄՅՈՒՍ ՈՏԴ ԷԼ ԵԴ ՄԻ ԲԱՆ ԿԱՆԵՄ......ԱՆՈՒՂԵՂ!

-Հա բայց ինչի համար ես գոռում վրես ի!

- Տոնդ փոխի քանի դունչդ չեմ ծռել Բոմ! Ահավոր կատաղած եմ հետս մի խոսա

Բոմգյուն գնաց դեպի մյուս պարի իր շորերը

-Չփորձվես եդ շորերին կպնես,նստի տեղդ ու ոտդ ձգի դիվանին եսա բժշկին կկանչեմ!

-ՀԸ՞

-ԼԱՎ ԼՍԵՑԻՐ ԻՆՉ ԱՍԵՑԻ ՆՍՏԻ ԲՈՄ!

-Ասենք լավ չե՞ս....մի գոռա մի հատ ու հանգստացի Յոնջուն! Ինձ ոչ մի բժիշկ էլ պետք չի! Ժամանակ չկա ասենք եսա հաջորդ պարն ա!

-Բոմ նստի *ներս մտավ Չիմինը*

-Չիմին սոն-

-Ասեցի նստի*հրելով բազկաթոռին* վերջ դու չես մասնակցում էլ!

-Ի՞ՆՉ

-ՄԵՌԱ ԿՌՌԱԼՈՎ ԱՍԵՆՔ ։)

-Մի գոռա Յոնջուն դահլիճում լսվում ա!ու հանգստացի!

-Ես չեմ կարա չգնամ բեմ ասենք, ձեռք եք առնու՞մ

-Շատ լավ էլ կարաս չգնաս!.....ոտքդ ծալի բացի հլը

-Ցավում ա չեմ կարողանում....

Բոմը դժվարությամբ ծալեց ոտքն ու ուժեղ ճտտոց եկավ,ցավը հաջորդեց ճտտոցին ու Բոմը կիսաբարձր գոռաց։
Յոնջունը դուրս վազեց,հավանաբար բժշկի մոտ։

-Բոմ ջարդած չլինես....ահավոր ընկար....

-Տո չէ հա ինչ ջարդել.....ցավ ա տվել կանցնի դեեե....Չիմին սոնբեննիմ խնդրում եմ ուղղակի,թող բժիշկը գա նայի բայց ես քննությունս հանձնեմ էլի խնդրում եմ,ես չեմ կարա ասենք չհանձնեմ,եդքան տանջվել եմ։

-Բոմ էլ չենք շարունակում,եթե դու բեմ դուրս եկար,խոստանում եմ ոչ մի բան հաշվի չեմ առնի ու 2 կփակեմ քարորդդ։

-Հը՞

-Երդվում եմ որ կանեմ))))) Իսկ քո գնահատականի մասին մի մտածի,ամեն ինչ լավ կլինի։

-Ասեեեեենք......ես սրա համար չեմ պայքարել....արդար չի!

- Բոմ պարողի համար նամանավանդ ամենա ողբալի դեպքն ա վնասված ոտքը,դու հականում ե՞ս որ դու ավելի կբարդացնես քո վիճակը։Ես հասկանում եմ,ես ճանաչում եմ քեզ,ու գնահատում եմ քո ձգտումը դեպի պարը,բայց առողջությունդ հավատա ամեն ինչից վեր պիտի լինի քո համար։