《You're my ART》

Մաս 9

-Շշշշ,սուս!

-Ջուլիետ....ժամն է ընդմիշտ քեզ միանալու.....*բարձնացնելով սավանն ու մի կողմ նետելով,ժպտաց* Ջուլիետ...ինչու էս մինչ այժմ այսքան գեղեցիկ.....*բռնեց ձեռքն ու համբուրեց դաստակը*.....

-Էսքան ուվու մի տեղում.....չկա սրանից էն կողմ ուրիշ աշխարհ*լացակումաց ասաց Նորան*

-Քայը դոձիկ մուդի մեջ ա*քմծիծաղեց Բոմգյուն*

- Այշշշ գնա հա,դու ոչ մի բան չէս հասկանում -___- *ասաց Նորան*

-Հավատամ արդյոք,որ մահը սիրահարվել է քեզ ու սիրեկանի նման պահում է քեզ էստեղ......* լցված աչքերով ասաց Քայը*

-Ինձ թվում ա Քայը իրոք մտել ա դերի մեջ ։/ ..... *ասաց Թեհյոնը*

-Բա տենց էլ պիտի լինի,թե չէ անտաղանդ ձևանցնել թե լացում ա,ում ա պետք*ասաց Նորան*

-*գրպանից մի սրվակ հանելով* Հենց այդ պատճառով ես կմնամ այստեղ....և երբեք չեմ լքի քեզ....վերջին անգամ եմ աչքերիդ նայում.....

Քայը մոտեցավ Հեսսին նորից այն հնարքով փակեց ձեռքով ու իբր համբուրեց Հեսսիին։
Խմեց թույնը.

-Օ դեղավաճառ,թույնդ իսկապես արագ է ներգործում....

Այդ պահին Հեսսին բացեց աչքերը։
Չեք պատկերացնի ինչքան արհարմարություն կար իր ներսում,նույնիսկ լուռ ժամանակ,ինքն իրեն մտքում ցուցումներ էր տալիս։ Իսկ հանդիսատեսը հիացած էինք իրենց երկուսի խաղով։Քայը նայեց Հեսսիին,երկուսով ժպտացին իրար։
Հետո ամուր գրկեցին իրար։
Քայը թուլացավ,ընկավ Հեսսիի պառկած տեղը։

-Օհ.....ոչ.....*ասաց Հեսսին*

-Քո անունը շուրթերիս կմեռնեմ ես հիմա......

-Ոչ......ոչ....*սկսեց լաց լինել*

Քայը փակեց աչքերը։

*Տեսարան որտեղ Տեր֊հայրը գալիս է տեսնում է ամենը*

-Ռոմեո....տղաս.......միայն թե ոչ Ռոմեոն...

Բոլոր կողմերից լացի ու ֆսֆսոցի ձայներ էինք գալիս։

-Հեռանանք այստեղից,Ջուլիետ.....

-Թողնեմ նրան այստեղ մենակ,մահվան հե՞տ.....ՈՉ.......

-Արի Ջուլիետ! .....

Հեսսին վերցրեց սրվակը,բերանը տարավ....բայց Տեր֊հայրը հասցրեց խլել ձեռքից։

-Սրվակում ոչ մի կաթիլ չէս թողել ինձ համար.....

-Ի սեր Աստծո Ջուլիետ....արի....

-Դուք գնացեք! ....ես ուզում եմ հրաժեշտ տալ նրան! .....

-Լավ,մնա հանգստացիր....բայց շատ չուշանաս.....կփորձեմ շեղել պահակի ուշադրությունը....