《You're my ART》

Մաս 27 / 2

-Մենակ չասես Յոնջունը նորից վերև ա բարձրացել ու քնել ։ )

-Հենց տենց էլ կա*ասաց Թեհյոնը սրբելով ամանները*

-Էհ շատ լավ ա ։ )

-Դե լավ Քայ,հիմնական գործն իր վրա էր,նորմալ ա թող քնի։

Քայը ուսերը թափ տվեց

-Արի սրանք դասավորի դարակներում

/////////

Բոլորը գործերն արել վերջացրել էին։Աղջիկները հոգնել էին....Յոնջունը արթնացավ քնից,ու բոլորին մեքենայով տուն ճանապարեց։Ինքն ասաց որ վաղը ուշ կերևա,հիվանդանոց պիտի գնա։
Բոմգյուն այնքան էր հոգնել,որ խոսելն անգամ ալարում էր։
Հեսսին նորից քնել էր մեքենայի մեջ,քիչ անց Նորան ևս քնեց։Թեհյոնը նստել էր Յոնջունի կողքին,դիմացը։Սուբինն էլ աղջիկների մեջտեղում,որ ուշադիր լինի։

/////////////

Յոնջունի անունից

Հասա հիվանդանոց։Քայլերս ծանր էին,ու մտքերի մեջ էի։Ի՞նչ էի ասելու Յուլիային։Դեռ ինքս էլ չգիտեմ....ոչինչ չեմ հասկանում,ուղեղումս խառնաշփոթ ա տիրում։Բայց մի բան գիտեմ,հիվանդանոցից Յուլիայի հետ եմ դուրս գալու։

-Յոնջունա!!!!*տեղից վեր թռավ Յուլիան*

-Հանգիստ,եկել եմ

Յուլիան հանկարծակի ու ուժեղ գրկեց ինձ ։Շփոթվեցի....բայց ձեռքս դանդաղ մոտեցրի ու թեթև տմբտմբացրեցի մեջքին։

-Վերջապես!!!....ինձ թվում էր չէս գա.....

Յոնջունը ոչինչ չասաց

-Ինձ թվաց երկար ես մնալու բանտում....վախեցա որ սպանած կլինես են վիժվածքին ու ես քեզ էլ երբեք-

- Եդ անցած ա վերջ...հիմա ես ստեղ եմ արդեն!

Ճնշող լռություն.....

-Ո՞նց ես......

-Լավ եմ......ուզում եմ դուրս գալ ստեղից...

-Եկել եմ որ գնանք.

-Ինչքան հնարավոր ա շուտ ուզում եմ դուրս գալ ես չորս պատի միջից....ուղղակի....չգիտեմ ուր գնամ*քմծիծաղեց*.....մեր տուն ես երբեք էլ չեմ գնա......Չգիտեեեեմ, երևի հոթելում կապրեմ,առաջին անգամը չի

-Գժվե՞լ ես....ի՞նչ հոթել....ամեն անգամ գումար ես տալու.....մտածե՞լ ես քեզ որտեղից եդքան փող

-Իսկ ուրիշ տարբերակ ունե՞ս *քմծիծաղեց* ......մի մտածի,ես փող աշխատելու տարբերակ կգտնեմ։

-Մտքովդ անգամ չանցկացնես!

-Բայց-

-ՅՈՒԼԻԱ ՔՈ ՄԱՐՄԻՆՆ ԱՐԴԵՆ ԵՐԿԱՐ ԺԱՄԱՆԱԿ Ա ԻՄՆ Ա,ԵՍ ՔԵԶ ՉԵՄ ՆԵՐԻ ԵԹԵ ԴՈՒ-