Jimin- co?! To nie ja! Po za tym nie byłem w waszym domu odkąd wróciłeś do domu. Sam o tym wiesz.
Jungkook spojżał na mnie i zrobił zmartwioną minę. Jungkook- Jimin ma rację. Od kiedy wróciłem nie przychodził już do domu. Po za tym zabrałem mu klucze. T/I- mógł się włamać! Jimin- T/I...- podszedł do mnie i złapał mnie mocno za rękę. Wzdrygnęłam się.- proszę uwierz mi. Ja nie mógłbym czegoś takiego zrobić. Dobrze wiesz że jesteś mi w jakimś stopniu bliska a po za tym dobrze bym wiedział że Jungkook by mnie zabił.
Patrzyłam na niego i już sama nie wiedziałam o co chodzi. Nie miałam pojęcia kto mógłby to zrobić. Jungkook- dobra...zajmiemy się tym trochę później. T/I odpocznij trochę. T/I- ale ja muszę się dowiedzieć kto to zrobił- spuściłam głowę i byłam na granicy płaczu. Jungkook- skarbie...- złapał moją twarz w swoje dłonie- dowiem się tego. Nie przemęczaj się proszę Cię- pocałował mnie w czoło. T/I- o-ok...
Pov Jungkook
Dobrze wiedziałem że Jimin tego nie zrobił. Znam go od lat. Nie wiedziałem kto to ale byłem już dość wkurwiony. Miałem ochotę zabić tą osobę. Nie pozwolę by ktoś krzywdził moją T/I i moje dziecko.
Gdy T/I zasnęła wyszedłem z Jiminem z szpitala i pojechaliśmy do domu. Kiedy byliśmy na miejscu wszystko było na mjescu. Jimin pobiegł na góre szukając czegoś ciekawego a moją uwagę przykuły leżace w kuchni na ziemi małe karteczki. Podeszłem do nich i zacząłem czytać. Zdziwiłem się że ten ktoś serio podpisał się jako Jimin. Porwałam kartki i podeszłam do blatu kuchni szukając czegoś ciekawego.
??- Zostaw ją w spokoju...
________ Żelkowie zapraszam do moich nowych dwóch książek❤❤❤❤
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
