ASOSYAL KOMŞUM ~ə~

4. BÖLÜM

Bu bölümü 4N1kkarantina isimli okuruma ithaf ediyorum. 💜

Şimdiden söylüyorum kalpten gidebileceğiniz yerler var hazırlıklı olun.^^ Medyada ki şarkıyı açmayı unutmayalım. Bölüm sonunda görüşürüz.

Keyifli okumalar...

***

Esila bana, ben kapıda ki kıza, kızda arkasına bakıyordu. Elimizde kaplar, fıldır fıldır dönen üç çift göz ve yanıp sönen bina lambası ortamı iyice germişti. Göz ucu ile Esila'ya baktığımda gerçekten yüzünde, lügatımda bulunmayan kelimeler geçiyordu. Şok desem değil, üzüntü desem değil. Şey sanırım dur bakayım aha buldum! Hayal kırıklığı.

"Aşkım hadi söylesene kim bu kızlar?"

Kapının arkasında biri vardı da ben mi göremiyordum? Ayrıca bu kızın sesi neden bu kadar iticiydi? Ve neden bu kadar cırtlaktı? Meriç'in sesi bile bu yellozdan çok daha iyiydi.

Esila'ya baktığımda gerçekten ayakta bile duramayacak bir halde duruyordu. Sessizce fısıldadım;

"Esila iyi misin?"

Ağır ağır kafasını bana döndürdü. O sağda ben soldaydım. Kahverengileri sulanmıştı, ağlayacaktı.  Sabır dilenircesine bir nefes aldım ve elimde ki kapları yere indirdim ardından Esila'nın elindeki kapları alarak az önce yere koyduğum kapların üstüne koydum. Doğrularak Esila'nın koluna girdim ve esmer kıza tip tip bakmaya başladım. Taktığı yeşil lens, gözlerini o kadar korkutucu gösteriyordu ki besmele çekemeden edemedim. Yalandan "Bö!" dese küçük çocuklar korkudan annelerinin eteğinin altına girerdi.

"Bana bak kardeş kimsin sen ve bu evin sahibi olan kişi nerde?"

"Ay sen ne biçim konuşuyorsun?"

Güldüm. Evet güldüm. Çünkü eğer gülmezsem ben bu kızın üstüne atlardım ve kimse beni tutamazdı. Derin bir nefes alıp sakin kalmaya çalışarak konuştum.

"Bak canım bu yanımda ki kızın evi şuan senin bulunduğun ev anladın mı? Ayrıca bu kızın ağabeyi bu evde."

Beni şöyle baştan aşağı bir süzdü. Aynı hareketi Esila içinde yaptı. Daha sonra yüzünü buruşturdu ve kapıyı suratımıza çarptı. Çarptı?!

Ağzım beş karış açık bir şekilde kapıya bakarken içimden ne kadar küfür biliyorsam yardırıyordum. Hangi hakla, hangi cesaretle kapıyı suratımıza çarpmıştı bu yelloz?!

Sinirden elim ayağıma dolaşmıştı.

"Esila evin anahtarı yanında mı?"

"Hayır yanıma almamışım."

Esila'yı merdivene oturttum ve sakin kalması için gülümsedim. Anladığım tek şey sanırım o kömür gözlü eve kız atmıştı. Yani şey belkide atmamıştır. Aman banane zaten kız da kız olsaydı bari.

Pabucumun yellozu.

Esila'ya arkamı dönüp kapıya doğru iki adım attım. Ard arda ellerimle zile basıp, ayaklarımla tekmeleyip aynı zamanda kapıya kafa attım. Hem ellerim hem ayaklarım hemde kafam şuanda inanılmaz acıyordu. Esila'nın şuan karşısında bir deli gördüğüne emindim ve şey galiba gerçekten delirmiştim.

İçeriden kızın çığlık seslerini duyduğumda daha sert teklemeye başladım. Bütün yüküm kapıdaydı şuan. Kapı açılsa ben yere sülük gibi yapı-

"Ahh!"

"Nare!" Esila?

"Aşkım ya!" Yelloz?