Beside You

Rozdział 6

 Dzwonek ogłaszający lekcję zabrzmiał już dziesięć minut temu, a nauczyciel od historii nadal się nie pojawił. Dyrektor szkoły otworzył nam salę informując, że historyk za niedługo się zjawi. Czekanie robi się naprawdę nudne.

Siedzę w ostatniej ławce rysując. Już prawie kończę delikatny szkic twarzy Luke'a, gdy ktoś wyrywa mi zeszyt. Podnoszę wzrok, a moim oczom ukazuje się twarz dziewczyny o krótkich czarnych włosach i zielonych oczach. Ubrana jest w białą bluzkę na ramiączka oraz krótkie, poszarpane, dżinsowe spodenki. W nosie ma złoty kolczyk, przez co wygląda jak byk. Patrzy na rysunek i uśmiecha się szeroko. Jej głos jest delikatny, zupełnie nie pasuje do jej wyglądu.

- Dopiero pierwszy dzień nowej szkoły, a ty już zakochana w starszym, hę? -pyta.

Patrzę na nią wściekła i wyrywam zeszyt z ręki.

- To mój znajomy. -burczę przez zęby.

- Spokojnie, młoda! Po co te nerwy? -Dziewczyna szczerzy się, po czym wstaje i idzie w stronę grupki nastolatków, zapewne elity w mojej klasie.

Trzask drzwi ucisza uczniów, którzy natychmiast wracają na swoje miejsca. Do sali wszedł niewysoki mężczyzna w okularach, które ciągle zjeżdżają z jego nosa, o brązowych kręconych włosach i jasnych oczach. W dłoni trzyma hełm rycerza.

- Dzień dobry, bla, bla. -mówi i macha ręką, żebyśmy usiedli. -Sprawdzę listę, a później trochę opowiem jak będą wyglądać lekcje historii.

- A gdzie zostawił pan swojego rumaka? -pyta blondyn siedzący w pierwszej ławce, znany jako David.

Po jego słowach wszyscy, prócz mnie, wpadają w śmiech.

- Zostawiłem przed szkołą. -mówi nauczyciel z powagą.

Dwóch chłopaków siedzących przy oknie spogląda przez nie oraz otwierają szeroko oczy.

- On nie kłamie! -krzyczą, a wszyscy, znów prócz mnie, podnoszą się z miejsc i bięgną w stronę okien.

Słów zachwytów jest tak wiele, ale nauczyciel ignoruje wszystkich. Wyciąga komputer z szafki, po czym patrzy na puste ławki. Jego wzrok spoczywa na mnie. Uśmiecha się szeroko, pokazując swoje idealnie białe zęby. Mężczyzna podnosi się z miejsca, a następnie rusza w moją stronę.

- Panna Swotch, czyż nie? -pyta.

- Zgadł pan. -mówię i mrugam lewym okiem.

- Och! Nie zgadłem, lecz wiedziałem. Calum opowiedział mi o tobie. -Uśmiecha się. -Pozwoli panna, że skonfiskuję pani klej i nożyczki? No chyba, że ma pani jeszcze zszywacz, w takim razie to też poproszę.

Przewracam oczami. Hood zapewne opowiedział historykowi moją zabawę w dzieciństwie, gdy jadłam klej, obcinałam sobie włosy oraz próbowałam zszyć usta, przez co mam kilka bladych blizn.

Posłusznie podałam nauczycielowi przybory. Mężczyzna uśmiechnął się jeszcze raz, po czym uderzył się w czoło.

- Zapomniałem się przedstawić. -Kłania się. -Profesor Tim John. To drugie to moje nazwisko, a nie imię, gdyby ktoś pytał. Swoją drogą: ładne rysunki.

Policzki mi poczerwieniały, gdy spojrzałam na portret Luke'a.

- Dziękuję bardzo.

Nauczyciel pomaszerował z powrotem do biurka, po czym klasnął głośno w ręce. Nastolatkowie stojący przy oknach powracają na swoje miejsca.

- Miło, że moja Sarah się wam spodobała. -mówi nauczyciel. -Jeżeli pozwolicie, przedstawię Wam plan działania na historii...

Nauczyciel zaczął mówić, jednak zignorowałam go zupełnie. Skupiłam się natomiast na rysowaniu Justina na motorze... Ten chłopak naprawdę mnie intryguje.