Sabah Uykum

'' Benim ilacım sensin. ''

 Sabaha kadar kapatmadığım gözlerim biraz da olsa açılıp görmüştü güneşi.. Yatağın başlığına sırtımı dayamış,çenemi iki ayağıma koymuş ve iki kolumunda ayaklarımı kenetlemiş halinde oturuyordum.

Gzöyaşlarım tenimde kurumuş,boğazlarım ağrıyordu.

Arkamdan biri elini omzuma koymuştu '' mert içinmi ağlıyorsun ? Baban içinmi ? '' demişti ve bu melisti.

Kim için ağlıyo olabilirim,tabiki de mert için. Ben onla kardeş olamam '' Her ikisi de '' .

Melis bence biliyordu merti çok sevdiğimi,ve onla kardeş olamayacağımı,her ikisi de dediğiminde yalan olduğunu anladı tabii kesin.  

Kapı çalmıştı melis kapıyı açmak için kalktığında bende yorgunluğumun üzerimden biraz olsun gitmesi için yatakta kıvrıldım , pencereye doğru döndüm,yatağın diğer bölümüne sırtım dönüktü birde kapıya.

Gözlerimi biraz araladığımda yatağa birinin oturduğunu hissettim. Bunun melis olduğunu var sayarak '' Biraz yanlız kalmak istiyorum melis '' dedim çok kısık ses tonumla.

 Oda bana doğru uzandı bir elini belime sardı,başını sartıma dayadı ve yüzünü saçlarımın arasına aldı.. '' Ben senin kokun,senin yanında her şeyi unutuyorum,senin yanındayken sanki yeniden doğuyorum,nasıl yapıyorsun bilmiyorum ama,beni bambaşka bir insan yapıyorsun Ece. '' 

Ses tonundan anlamıştım bu Mert'ti. Ya bu söylediği ? Aşk itirafı mı ? Bizim kardeş olduğumuzu oda mı kabullenemiyor ? 

'' Ben senden uzaklaşmaya çalıştıkça,sen bana daha fazla yakınlaşma Mert.'' sesim yine çok ağlamaklı çıkıyordu,tıpkı türk flimlerindeki dokunaklı sahnelerdeki gibii.

'' Ben sende bir şeyimi unuttum onu alıp gideceğim '' ne unuttu ki ? çok fazla görüşmedikte meraklıı bir şekilde '' Ne unuttun ki ? '' dedim. 

Mert yatakta doğruldu '' kalk ece '' dedi,bende yatakta doğrulduğumda ellerini belime yerleştirdi ve yavaşça bana doğru yaklaşmaya başladı. Gözlerini kapatmasıyla dudaklarıma yapışması bir oldu. Öylesine güzel öpüyordu ki sanırsın yeniden doğdun.. Bende ellerimi koluna attım ve gözlerimi kapattım.  

O an hiç bitmesin istiyordum ama bir yandanda beynimde '' Siz mert ile kardeşsiniz '' damgası içimi boğuyordu. Aklıma o bağ geldikçe mert'ten biraz daha uzaklaşmak istiyordum,bunun tepkisi sonucu ellerimle merti kollarından geriye doğru ittim. 

'' Yalvarırım unut beni,ama bilki çok sevdim seni.'' ne ara aşık oldum lan ben bu çocuğa ? 

Elimi ve yüzümü yıkamak için ağlayarak yataktan kalkıp banyoya yöneldim. Kapıyı kilitledim ve kapının arkasına çömeldim,sırtımı kapıya dayadım. '' Neden herşey beni buluyor anlamıyorum ? '' ağlıyordum da bir yandan hemde hıçkıra hıçkıra. '' İyiki birini çok sevdik,biliyorum aksilik bırakmıycaktı peşimi,sevdiğimide alıp gitti. Ne yaptım ki ben bunları çekecek? '' ne yaptım ne ? diye çığlıklar içinde yakınırken gözlerimi hastanede açtım.

Bedenim o kadar çok ağırdı ki,ne kolumu kaldırabılıyordum,ne ağzımı açabılıyordum ne de gözlerimi .. 

Yanımda ayaz vardı,bana bakıyordu '' iyimisin ece ? '' diye söyleniyordu yüzüme.

Nerdeyim ben ulen ? Sanki zaman ya ileri yada geri akmış gibiydi veya belli bir süre de durmuş...

'' Ayaz ne oldu bana ? '' diye yakınma çabasındaydım. 

'' Okulda kızlar tuvaletınde baygın bulduk seni ve dört buçuk saattir uyuyorsun meleğim.'' 

'' Babam nerde ? '' dedim sorgularcasına,hala şaşırdığım bir durum vardı.

'' Baban mı ? '' dedi.

'' Mert'İ çağırırmısın ayaz,lütfen ? '' dedim noktalı noktalı sesimle.

Bir süre sonra ayaz odamdan çıktı ve mert geldi yanıma '' Ne oldu baygın bela ? , iyi misin ? ''

'' Mert babam gelmedi mi , biz daha tatile gitmedik mi ? Biz kardeş değil miyiz ? '' dedim çırpına çırpına,ne yapayım yaa konuşmaya mecalim yoktu. 

'' Hayır daha tatile gitmedik,dün yola çıkacaktık ama sen okulda bayılmışsın,baban konusunu anlamadım ama senle kardeşlik mi ? Never say never ece.. Kardeş değiliz,olamayızda baş belası hatta Allah korusun.'' dedi gülerek.

'' Ne yani herşey rüyamıydı ? '' dedim ve yatakta doğruldum.

'' Ne gördün bilmiyorum ama günaydın uyuyan güzel '' dedi ve gülümsedi.

Derin bir oh çektim. Çok mutlu oldum abii,az kalsın mertle kardeşiz felan sanıcaktım,tövbe Allah'ım sen gösterme diye düşüncelere kapılırken bir yandanda mert bana bakarak gülümsüyordu. 

'' Rüyanda ne gördün '' dedi mert. 

Ona rüyamı anlatamam ama biraz açık verebilirim diymi ? '' O bir gün gelecek,mert,umudumu hiç yitirmeyeceğim. 

Mert  kafasını kaldırdı ve gözlerime baktı,oan gözlerinin içinde kaybolmuş durumdaydım. '' Hala bir umudun varsa,hala bir bok anlamamışsın demektir.'' dedi mert birde göz kırptı.

Neyi ki bu şimdi ne demeye çalıştı? Anlamadım. Yine hiçbir bok anlamadım. 

'' Biraz açık ol canım,anlaşılmıyor.? '' kendimi Ece Seçkin'e benzetmiş durumdaydım. 

'' O nasıl biriydi,rüyandaki ? '' bu çocukta takıldı rüyama. Daha fazla açık vermemek gerek,sonu ne olur nee olmazz. '' İlahi bir güzellik vardı içinde,sanki - hayat beni unutsa da sen unutma - demeye çalışıyordu bakışlarıyla. Ama uyandığımda öyle karmaşık haldeydimki ağlayıp ağlayıp gülesim vardı Mert...Anladın mı ? '' dedim. Bunları anlatırken içimin geçtiğini fark ederek başımı Mert'e kaldırdım yüzüme bakıyordu. Beni gülümseyerek o tatlı bakışlarıyla dinliyordu. '' Anladım ece. '' dedi güldü. Ve ardından oturduğu yerden kalkıp odadan çıktı. 

Mert'ten bir parça '' Herşeyi anladım,belkide tek çare ben,ya da ilacın benim,ama herşeyin benim,anladım ece.'' 

Yeni bölüm biraz geç geldi canlar çok özür dilerim,artık   aynı hızda devam edeceğiz,hepinize tatlı rüyalar,seviliyosunuz ... Uzun bölüme bol vote rica ediyorum ^^ ... 

 Nott :) Medya'daki kız Ece.