Ev dramı -

410 6 1
                                    

Eve yaklaşmıştım artık kendimi uykuya bırakmak istiyordum . Ama nedense bir yandanda hemen yarın olmasını bekliyordum  böyle düşünmem acaipti gerçektende.  Yolda boş boş söylenirken arkadan gelen motor önümü kesti.  Kafasında kask vardı o yüzden yüzünü göremiyordum ama gördüğümde binbir türlü  küfür  edeceğimden çokta emindim. Sert bir sesle '' ne yapıyorsun sen gerizekalı ne haltla yolumu kesiyorsun pis  sapık '' diye  çıkıştım.  Kaskını açmadı bir yandanda endişeleniyordum. Cesur bir kız sayılmam doğrusu sakin ol sadece sakin ol.   '' Kaskını açsana , neden açmıyosun kaskını ?  Aç şu kaskını dedim sana aptal ''  diye söyleniyodum karşımdakine doğru. Kimdi  bu ?  Kimin nesiydi ?? 

Sonunda kaskını açtı. Yani tam açacakken vazgeçti.  ''  Yinemi sen '' dedi. Sesi çok yumuşaktı. Tıpkı okuldaki o tatlı Mert'inki gibii.. <3 Endişelenmeye başladım yoksa ,, yoksa o mert miydi ? 

Kaskını hızla açtım. '' Mert ne işin var burada ? '' dedim  şaşkın bir yüz ifadesiyle. ''  Ece asıl senin ne işin var burada ? '' dedi bu sefer sesi sertti. Neden bana bu kadar sinirli davranıyor anlamıyorum ? ....

Derin bir nefes aldı '' yürü eve bırakayım seni '' dedi . Ve işte o an sanki başımdan kaynar su döküyorlar gibi hissettim. Hemen evet demiyecektim oda benden hoşlanıyorsa ısrar eder hoşlanmıyorsa terslerdi bi denemem lazım. '' Benim ayaklarım yokmu kendim giderim '' dedim  sinirli bir ses tonuyla... O ise bir tebessüm verdi . İnanmıyorum tebessüm verdi kesin ısrar edecek ''  Benimde ayaklarım var ama her yere onlarla gitmiyorum,atla hadi gidelim.''  Dedi  tatlı ses tonuyla.  Kendi kendime - salak ece  tanımadığın bi çocuuğa güvenme aptal - dedim.  Haklıydımda yani.  '' Teşekkür ederim ben giderim.'' dedim utanarak. Başım önde yürümeye devam ettim. O ise beni tınlamadan  hızlıca  durduğu yerinden kayboldu.

Sonun da vardım eve.   Kapıyı açmak için anahtarı elime aldım aptalca sakarlığım yüzünden  anahtarı düşürdüm.  Tam eğilecekken anahtarı başkası aldı. Kimin alddığına bakmak için ayağa kalktığımda Mert '' merhaba yan komşu '' dedi tebesümüyle :) ''  Yok artık daha neler '' dedim elinden anahtarı çektiğim gibi eve daldım.  Kapıyı kapattım ve kapının arkasına oturdum. Sırtım kapıyaa dayalıydı.  Sonrasında kapı çaldı. Kapıyı sert bir şekilde açtım ve sinirli bir ses tonuyla '' Ne var mert, ne istiyosun ? ''  dedim. Gelen annemmiş. Arkasında ise bir kadın. Çok gençti,çok güzeldi. Annem  mutlu bir şekilde ''  Hayırdır noluyo ? '' dedi.  Arkasındaki kadına hoşgeldin deyip çantamı alıp odama koşuyordum kii zil çaldı.  Kapıya koşmak için  geri döndüm kapıyı gözlerim kapalı açtım. Narin bir ses tonuyla '' E-fen-dim. '' dedim. Gözlerimi açtım karşımda mert. Tahmin etmiştim zaten..  ''  Annemi çağırırmısın.'' dedi.  '' Ne annesi ne diyosun sen ? ''   Arkadaki kadın  o güzel sesiyle '' Efendim oğlum dedi. '' O an şok oldum. Şuraya bak  annemle annesi arkadaş. Bu çok iyi hemde merte yakınlaşmamı sağlayacak. '' Anne babam geldi. '' Dedi. O an üzülmüştüm.  Babam bizi 6 yıl önce terk etti başka bir kadına gitti.  Annesi ''  Meralcim ahmet gelmiş ben gidiyorum '' dedi.  Mert'e dönerek '' Babanın adı Ahmet'mi ? '' diye sordum. Mert ise şaşkın bir ifadeyle '' Evet,neden sordun '' dedi. Ben ise kıpkırmızı  yanaklarımla '' Benimde babamın adı Ahmet'ti '' dedim. Ne oldu ?!! öldümü diye sorduğunda hayır bizi başka bi kadın uğruna bıraktı. Kahrolasıca kadın babamı parasıyla etkiledi. diye cevapladım. Mert ise  üzüldüğünü belirtti. Sonra hoşçakal diyerek arkasını dönüp gitti anneside öyle. Bende artık odama çekildim. Günlüğümü aldım elime.. İlk defa o gün günlük yazmak istemedim. Mert bende farklı duygulara,tavırlara,yönlere sebep olmuştu.

Sabah UykumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin