Εκπαιδεύοντας την ατίθαση

part 1

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Την άλλη φορά δεν θα είμαι εκεί για να σε σώσω" ανακοίνωσε αυστηρά
 
"Σου αρέσω έτσι;" Τον ρώτησα εν ψυχρώ

 "Γιατί να μου αρέσεις;" Ρώτησε γελώντας. Περπάταγε γύρω μου με σταθερό βήμα ακόμα κι αυτό, μετρημένο σαν στρατιωτάκι. 

  "Τότε γιατί μου κάνεις τη ζωή δύσκολη;" Ρώτησα χωρίς καν να το σκεφτώ.
  "Άρα το παραδέχεσαι δυσκολεύεσαι" γέλασε για ακόμα μια φορά κι στηρίχτηκε στο γραφείο πίσω του.
  "Απαντά μου σε αυτό που σε ρώτησα" απαίτησα.
"Εδώ δεν περνάνε οι διαταγές σου, κι θα κάνω πως δεν έγινε τίποτα αν κι κανονικά θα έπρεπε να το αναφέρω"
  Δάγκωσα εσωτερικά το μάγουλο μου προσπαθώντας να ηρεμήσω τα νεύρα μου.

"Κι όχι δεν μου αρέσουν τα αδύναμα γατάκια που βγάζουν νύχια επειδή δεν τους γίνονται τα χατίρια. Μπορεί οποιοσδήποτε άλλος να εντυπωσιαστεί με τη φινέτσα σου, αλλά δεν μετράει μόνο αυτό, τι ν κάνεις το περιτύλιγμα όταν η σοκολάτα δεν υπάρχει"

Τα λόγια του με πόνεσαν όχι επειδή είχε δίκιο αλλά επειδή ήταν το μόνο που μπορούσε ν δει σε μένα...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

   "Δεσποίνης Μέι έχουμε προβλημα" ανακοίνωσε μια απ' τις βοηθούς της μητέρας μου.
  Η Μητέρα μου είναι απ' τις πιο γνωστές σχεδιάστριες μόδας στην Νέα Υόρκη με την έδρα της στην Ιταλία. Σήμερα είναι το λανσάρισμα της νέας της κολεξιόν κάτι το οποίο με αγχώνει απίστευτα πολύ επειδή έχω επιμεληθεί αρκετές αρμοδιότητες...
   Στο άκουσμα λοιπόν της λέξης πρόβλημα ένιωσα ένα Ρήγος να με περιτριγυρίζει.

"Ριξτο" απαίτησα. 

"Η Λουίζα λιποθύμησε, δεν εχουμε μοντέλο να αντικαταστήσουμε για το κλείσιμο της πασαρέλας, ξεκινάμε σε 5 λεπτά" ανακοίνωσε η βοηθός με πικρία τη στιγμή που η μαμά μου μπήκε να ελέγξει αν όλα είναι καλά.
  "Καταστράφηκα" αναφώνησε η μαμά μου η οποία πόνταρε πολλά στη Λουίζα.
  "Μαμά μην αγχώνεσαι θα το κάνω εγώ, είμαι η μόνη που ξέρει καλά τι πρέπει να γίνει" ανακοίνωσα κι εκείνη χλόμιασε. Ήξερε απο τον τόνο της φωνής μου ότι σοβαρολογούσα και ότι δεν θα έχανα τον χρόνο μου ψάχνοντας περαιτέρω λύσεις... 
 
"Μει αποκλείεται, αν το μάθει ο πατέρας σου δεν ξέρω ειλικρινά σε πιο σχολείο θα σε στείλει αυτή τη φορά" μόνιμος φόβος της μαμάς μου ο πατέρας μου. Αμήν τι άλλο!!

 
"Μαμά είμαι 20 ετών, σπουδάζω ήδη, κι δεν πρόκειται να μου κάνει τίποτα δεν το συζητώ δούλεψα πολύ σκληρά για αυτή τη κολεξιόν" ανακοίνωσα κι εκείνη κατενευσε..