Εκπαιδεύοντας την ατίθαση

part 7

Δούλευα όλο το βράδυ, κι ο Κρις το ήξερε. Είδα ότι έρχονταν κι με τσεκαραν πολλοί από την ομάδα του για να δουν πως ειμαι κι αν χρειάζομαι τίποτα. Σε εναν ξέφυγε πως ήταν εντολή του Κρις.
Λογικό σιγά μην δυσαρεστουσε τον πατέρα μου.
Το στομάχι μου σφίχτηκε καθώς θυμήθηκα τη χθεσινή μας συζήτηση. Τώρα γιατί είμαι έτσι σιγά μη μου αρέσει κιόλας.
  Όλοι είχαν σηκωθεί. Λογικά εντολή του πατέρα μου να μην με ξυπνήσουν. Πλύθηκαν γρήγορα κι έβαλα πρόχειρα μια φαρδιά φόρμα κι ένα αθλητικό μπουστακι. Φόρεσα τα άλλ σταρ μου κι κατευθύνθηκα στο γραφείο του πατέρα μου ώστε να μάθω τα σχετικά για την έξοδο.
  Το κέντρο ήταν αρκετά απομωνομενο. Δεν είχε τίποτα γύρω γύρω.
  Ο πατέρας μου σήκωσε το βλέμμα του μόλις μπήκα στο γραφείο.
  "Ξύπνησες; Κι ήθελα να μιλήσουμε" ανακοινώσε.
  "Όπως βλέπεις" είπα κι κάθισα ατσάλα στη πολυθρόνα μπροστά στο γράφειο..
  "Πληροφορήθηκα για την καριέρα σου κι έμεινα άναυδος. Αρχικά εντυπωσιάστηκα δεν περίμενα ότι ήσουν τόσο υπεύθυνη και ορεξατη για δουλειά και  δεύτερον απογοητευτηκα που μου το είχες κρύψει. Ξέρεις πολύ καλά ότι θα σε στήριζα! " Είπε κι ομολογώ ότι με εξέπληξε.
"Ναι καλά. Εδώ ανέβηκα σε μια πασαρέλα κι ήρθες έξαλλος σπίτι να μου τα ψάλλεις χωρίς καν να με ρωτήσεις τι έγινε κι γιατί έκανα την πασαρέλα" υπερασπίστηκα τον εαυτό μου.
"Τι έγινε;" Ήθελε να μάθει
"Τώρα δεν σου λέω" πεισματικά εγώ συνέχιζα.
"Μεισαριν"
"Θα μου πεις για την έξοδο; Που πάμε τι κάνουμε πως πάμε κι τι να βάλω;" Απαίτησα να μάθω εγώ αυτή τη φορά.
"Εμ τι θα σε ένοιαζε πως θα ντυθείς"
"Άκου μπαμπά Γιατί με έχει κουράσει το όλο θέμα, το πώς ντύνομαι είναι προσωπική μου επιλογή, σε όποιον αρέσω, άμα νομίζεις ότι το να προσέχω την εμφάνιση μου κι το να είμαι όπως ευχαριστεί εμένα με κάνει ρηχό ανθρωπο μάλλον εσύ βλέπεις τα πράγματα ρηχά! Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά! " Ο πατέρας μου δεν απάντησε αντιλήφθηκα οτι κάποιος ήδη είχε εισέλθει στο γραφείο. Ποιος άλλος ο Κρις. Λύνει και δένει εδώ.
"Θα μου απαντήσει κανείς τι είναι η έξοδος;" Ρώτησα στριφογυρίζοντας τα μάτια μου.
"Στην πόλη για καφέ κι φαγητό θα πάμε" ανακοίνωσε ο Κρις.
"Πάω να ετοιμάστω" είπα και εγώ. Έφυγα προσπερνοντας τον Κρις.

Έβλεπα τα κορίτσια να ετοιμάζονται ήδη. Διάλεξα μια στενή καρό φούστα κι ένα τοπ κι τα μαύρα ψηλοτάκουνα πέδιλα μου, προσπαθούσα να είμαι όσο το δυνατόν πιο απλή.
Βάφτηκα ελαφρά ίσα ίσα να τονίσω τα χαρακτηριστικά μου ένιωσα επιτέλους άνθρωπος.

"Δεσποίνης Lee ο πάτερας σας θέλει να πάτε μαζί του" ανακοίνωσε ένας που ήρθε στον κοιτώνα.
"Γιατί;" Είπα αυθόρμητα κι δεν απάντησε εντολές εκτελεί τι να κάνει.
"Παρτε με τηλέφωνο" απευθύνθηκα στην Τζια.
Βγήκα από τον κοιτώνα κι κατευθύνθηκα προς την έξοδο όπου με οδηγούσε ο "απεσταλμένος" του πατέρα μου. Το Βαν βρισκόταν ακριβώς μπροστά.. μπήκα κι κάθησα ακριβώς απέναντι από τον ...Κρις ποιος άλλος.
  "Για έναν καφέ πάμε" ανακοίνωσε κοιτάζοντας με. Λες κι αυτός που φόραγε πουκάμισο κι παντελόνι δεν ήταν καλά ντυμένος εγώ τον Πειραξα.
  Δεν μιλούσα κρατούσα τη τσάντα μου στην κοιλιά μου τρίβοντας τη καθώς ήμουν αμήχανη μέχρι που έβγαλα το κινητό μου κι άρχισα να το κοιτάω..
  Οου είχα κλειστά τα δεδομένα από χθες, άνοιξα τα δεδομένα κι το μεσσεντζερ άρχισε να χτυπάει σαν δαιμονισμένο που τρόμαξα κι μου έφυγε το κινητό από τα χέρια.