Ξύπνησα ,δεν ξέρω μετά από πόσες ώρες καθώς είχε ήδη νυχτώσει, με ορό στο χέρι μου.
Πρώτη ήττα για την Μεισαριν.
"Πώς ειναι;" Άκουσα την φωνή του εκνευριστικου
"Τώρα πηγαίνω να την ελέγξω" ακούστηκε μια άλλη αντρική φωνή.
Έκλεισα τα μάτια μου κι όταν τα βήματα ακούγονταν πολύ κοντά μου τα ξανά άνοιξα.
"Καλά ξυπνητουρια" είπε αυτός που δεν ηξερα. Σύμφωνα με την αμφίεση πρέπει να είναι ο γιατρός.
" Τι έγινε;" Ρώτησα καθώς δεν ήξερα ούτε τι μέρα ήταν ούτε ποια χρονιά.
"Ζορισες υπερβολικά τον εαυτό σου, μια υπερκόπωσουλα είναι με λίγη ξεκούραση θα είσαι μια χαρά!" Ανακοίνωσε ο γιατρός.
"Ήταν λογικό να λιποθυμήσεις από τη στιγμή που δεν έτρωγες κι δεν κοιμόσουν κι πολύ άντεξες σε αυτές τις απάνθρωπες προπονήσεις" εξήγησε ο γιατρός.
Ο Κρις καθόταν κι με κοίταζε ανέκφραστος με σταυρωμένα τα χέρια.
Ήττα ήττα ήττα ήττα γαμωτο.
Μεισαριν ξεκόλλα δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν άρα δεν έχασες..
Καλώς τον κι ας άργησε. Ο πατέρας μου μπήκε μέσα στο δωμάτιο.
"Τι έγινε γιατρέ" ρώτησε ο πατέρας μου.
"Όλα καλά μια υπερκόπωσουλα είναι θέλει λίγη ξεκούραση" επανέλαβε ο γιατρός.
"Μα καλά δεν ξέρεις να καταλαβαίνεις τα όρια σου πρέπει να πάθεις κάτι για να καταλάβεις από όρια;" Άρχισε το κυρηγμα πάλι όμως δεν του έδωσα σημασία.. έβγαλα τον όρο από τα χέρια μου κάτι που δεν χαροποιησε τομ γιατρό κι σηκώθηκα.
"Που πας;" Ρώτησε αποτομα ο πατέρας μου.
"Δεσποίνης Lee καλύτερα να κάτσετε εδώ για το βράδυ κι επιστρέφεται το πρωί" είπε ο γιατρός, σηκώθηκα από το κρεβάτι κι προσπάθησα να του απαντήσω όσο πιο ήρεμα μπορούσα δεν μου έφταιγε σε κάτι επειδή ο πατέρας Μ με εκνεύρισε.
"Νιώθω μια χαρά έχω δουλειές να κάνω όμως δεν έχω χρόνο για χάσιμο" του είπα ειλικρινά.
"Θα πω να σου φέρουν εδώ το λάπτοπ" η φωνή του Κρις. Μου έκανε εντύπωση που γνώριζε για το λάπτοπ μου.
"Όχι ευχαριστώ" ανακοίνωσα απότομα.
"Μεισαριν Ρόουζ lee, η θα συμμορφωθεις η θα κάτσεις περισσοτερο από όσο έχουμε συμφωνήσει εδώ πέρα" εξοργισμένος ο πατέρας μου όπως πάντα.
Αναστεναξα κι προσπέρασα τον πατέρα μου.
"Δεσποίνης Lee τουλάχιστον ελάτε το πρωί να σας τσεκαρω και να φάτε καλά" είπε ο γιατρός κι εγώ του κούνησα θετικά το κεφάλι μου.
YOU ARE READING
Εκπαιδεύοντας την ατίθαση
Teen Fiction"Την άλλη φορά δεν θα είμαι εκεί για να σε σώσω" ανακοίνωσε αυστηρά "σου αρέσω έτσι;" τον ρώτησα εν ψυχρώ "γιατί να μου αρέσεις; όχι δεν μου αρέσουν τα αδύναμα γατάκια που βγάζουν νύχια επειδή δεν τους γίνονται τα χατίρια. Μπορεί οποιοσδήποτε άλλ...
