part 4

115 14 0
                                    

Προφανώς και έβαλα ένα μαύρο κολάν κι ένα μαύρο αθλητικό μπούστο μπλουζάκι, στο κάτω κάτω συμφωνία με τον πάτερα μου ήταν αν φοράω αθλητικά ας φοραω ότι θέλω. Οι υπόλοιπες κι υπολοιποι είχαν συγκεκριμένη ενδυμασία.

  "Μεισαριν γρήγορα" είπε η Τζια και εγώ έδεσα τα κορδόνια μου στα αθλητικά μου.
"Έτοιμη" ανακοίνωσα.
"Να σου δώσω μια φόρμα;" Είπε η Τζια έντρομη.
"Να σαι καλά που με ενημερώσες επίτηδες το έβαλα πάμε!" Ανακοίνωσα κι η Τζια γέλασε.
"Ξέρω ότι ο αδερφός μου είναι σπαστικός αλλά δεν είναι κακός" είπε εκείνη κι εγώ γουρλωσα τα μάτια μου.
"Αδερφός σου?" Είπα έντρομη
"Ναι" παραδέχτηκε κι εγώ πήρα μια έκφραση αηδιας.
"Σε λυπάμαι" ανακοίνωσα..

  Φτάσαμε στον τεράστιο χώρο που γίνονται οι εκπαιδεύσεις. Δεν πτωηθηκα ούτε λίγο.
"Το γνωστο, τρέχετε πηδάτε τα εμπόδια σκαρφαλωνετε, κατεβαίνετε πηδώντας τρεχετε ξανά πηδάτε απ' την άλλη πλευρά κι τρέχετε τρεις γύρους, για αρχη" ανακοίνωσε ο εκνευριστικος.

Φορούσε κι γυαλιά ηλίου τρομάρα του.

"Δεσποίνης lee προσπάθησε να ακολουθήσεις κι ότι καταφέρεις καλή αρχή θα είναι" είπε ειρωνικά εκείνος όμως δεν του έδωσα σημασία.

"2-2 τρέχετε, με το που φτάνουν στο φράχτη ξεκινάνε οι επόμενοι" συνέχισε να δίνει οδηγίες.

"Δεσποίνης Lee σας επιτρέπω να διαλέξετε το ζευγάρι σας"
Εγώ γέλασα ειρωνικά.
"Την Τζια" ειπα χωρίς να το σκεφτώ κι όλες είχαν μια επιφυλακτική αντίδραση.
Της χαμογέλασα κι ήρθε δίπλα μου.
"Δεν νομίζω να είναι καλή ιδέα καλυτερα να πας με κάποιον πιο χαμηλών επιδόσεων θα μείνεις πίσω , η Τζια είναι η καλύτερη" μιλούσε σοβαρά

"Ακόμα καλύτερα, αν θες να φτάσεις ψηλά μάθε από τον καλύτερο"
Το ίδιο βέβαια κι εγώ.
"Μεισαριν είσαι για να εκπαιδευτείς εδώ μη δυσκολευεις τους άλλους" συνέχιζε να με υποτιμάει.
"Μου ειπες να διαλέξω, διάλεξα την Τζια" ανακοίνωσα.
"Ξεκινάμε; " Ρώτησα ανυπόμονη κάνοντας μερικές πρόχειρα διατάσεις στους μοιρους μου.

"Τζια να τρέχεις κανονικά μην χάνεις επίδοση για να σε προλάβει" διέταξε.
"Δεν είχα σκοπό" απάντησε η Τζια και εγώ της χαμογέλασα.

Ξεκινήσαμε να τρέχουμε, η Τζια τσιριζε κι με ενθάρρυνε. Ήξερα ότι ήμουν καλή δεν χρειάστηκα ποτέ επιβεβαίωση, δεν την είχα ποτέ από τον πατερα μου ας μην την έχω καθόλου.

Τερματίσαμε με πλήρη συγχρονισμό με τη Τζιά κι εκείνος με κοίταζε καχύποπτα.
Ποιος ξέρει τι πιστεύει για μένα..
Βασικά κι ποιος δεν ξέρει. Ότι πιστεύει κι ο πατέρας μου πιστεύει κι αυτός.

Εκπαιδεύοντας την ατίθασηWhere stories live. Discover now