The Law of Cause and Effect

Wakas

Wakas

When life gets too hard isa lang ang pinakaproblema ng mga karaniwang taong kagaya ko —— iyon ay pera. People always says money can't buy happiness but I think their wrong. Money can make someone filled with happiness. Some home only needs money for them to be happy but the thing is, hindi naman ito nagtatagal. Iyong kasiyahang dulot ng pera ay sadyang panandalian lamang.

The whole week with Micaela was a blast. Yet I think it's time to face our reality where we actually don't have enough money to sustain our needs.

"Don't you have cards or debit, Kenzie?" She asked him while sipping coffee this morning. Ilang araw na rin kami sa batangas. Nahihiya na rin talaga ako dahil ubos na ang ipon ko.

"Wala," simpleng sagot ko na lang habang abala sa pagluluto. Habang nakaupo naman si Micaela sa couch na pinabuhat niya sa akin kanina.

"Kenzie, hindi pa ba luto?"

"Konti na lang."

"Will it taste good kahit walang chicken?"

"I will try my best."  I then look at her and smile. Natawa siya bago pahidin ang pisngi ko siguro ay may dumi kaya naman umatras ako. "Ako na babe, madudumihan ka lang."

This is not what I dream off to give to someone I love. Hindi ako nag-girlfriend ng napakatagal na panahon dahil ayokong iparanas sa kahit na sinong babae ang bare minimum na hindi niya deserved. I believe woman are tend to be nurture and I want my woman to get what's best, so less than best was failure for me. But look at this, I couldn't even provide edible food for Micaela. This is worst.

Doon na ako nagsimulang mangamba. Nagsimulang mangamba na iiwan ako ng kauna-unahang babaeng minahal ko. Natakot ako sa katotohanang kayang-kaya niyang gawin iyon sa konting pagbabago lang ng isip niya. Hindi siya kagaya kong kayang isakrispisyo ang lahat para sa kaniya. Isa siyang babaeng kayang tumayo ng walang lalaki sa tabi niya. Bagay na mas lalo kong ikinahulog kay Micaela. Gayunpaman pinanghawakan ko ang pangako niya na hindi niya ako iiwan ano't-ano pa man ang mangyari.

"Fuck!" Nagsusumigaw ako't natatawa na din matapos ang takbuhan na ginawa namin. Mabilis ang naging pagkabig ni Micaela sa police car para tumakbo na ito palayo sa mga pulis na humahabol sa amin.

Nang tuluyan kaming makalayo ay kapwa kami nagtatawanan na parang mga baliw bagamat tagaktak ang pawis sa kaninang kabang bumalot sa amin.

"Cut off the line Kenzie para hindi nila tayo ma-tract." Dali-dali ang tango ko at naghanap ng gunting sa dashboard. Nang tuluyang matanggal ang communication ay siya na ang nagtapon sa labas ng lahat ng mga camera, patrol phones at kung ano-ano pang makapagpapahamak sa amin.

"That was one hella run and dash! Fucking fuck!" Napapasigaw na ako. Hindi ko akalaing mag-e-enjoy ako sa kalokohan namin. Mali pero talagang nag-enjoy ako, kami.

Habang mabilis ang takbo ng sasakyan ay sumisigaw kami sa dulo ng makakaya namin.

Dumiretso kami sa kung saan namin iniwan ang kotse ko, medyo malayo iyon at papunta na sa Nasugbo. Naroon ang ilang mga damit na gagamitin namin. Nag-commute kami nang pumunta sa El Casa Mayor kanina para iwas atensyon lalo at kalat sa balita ang plaka ng kotse ko.

"You Micaela, what the hell!" Pero tumatawa siya.

"You're having fun Kenzie! Accept it!"

Nagtawanan lang kami nang nagtawanan na parang mga baliw hanggang sa panggigigil ko na siya at bigla niya akong hinapit para halikan ng malalim sa labi.

God! I will do whatever this woman want.

"Gago! Nagda-drive ako Kenzie!" Tumawa lang ako habang nagwawala pa rin sa passenger seat.