Saving Justice | The Lawyer Series #1

Kabanata 7

Parang wala lang nangyare pag gising ko kinabukasan.Walang bago. Walang kulang. Lahat ay nasa tamang ayos.

After spending some time thinking of what had happened last night, I took a bath and get dress. Simpleng black daisy summer dress lang ang suot ko na tinernuhan ko ng black shirt sa loob. Itim na combat shoes naman ang napili kong sapatos at itim na maliit na backpack. After fixing myself  I went outside my room. Maaga pa kaya paniguradong tulog pa ang dalawa.

Nagluto naman ako ng simpleng agahan. Pinagtimpla ko na din ng kape si Dane at gatas si Aya. Agad ko naman ginising ang dalawa para makakain kami ng sabay sabay at makapagayos sila.

Pagkatapos non pumunta na kami sa school para sa foundation week. Aya have some business to do kasama si Mayor at I have nothing to do kaya naman sinamahan ko na lang si Dane papunta sa school director namin. Our school director needs to talk to him para sa consultation regarding sa  building naitatayo.

Dane is a well-known Civil Engineer. Despite being young he accomplished a lot compare to his batchmates. He's also known dahil sa aking talento at dedikasyon na tumulong sa mga karatig na probinsya.

"So, Dane kamusta kayo ni Cloe? Kailan ang kasal?" Sabay tawa ni Sir Marasigan. "Alam mo ba Eurydice, sikat na modelo yon si Cloe. Sabi ko nga dito kay Dane ay itali na ng hindi makawala eh." Tumawa ito habang nakatingin sa'kin.

Sir Marasigan has a habit of oversharing things. Because of that students can easily access what is happening and what is about to happen in our school. Even the biggest secrets.

Titig lamang ang nabigay ko kay sir. Hindi ako ngumiti o tumawa man lang sa mga pinagsasabi niya. Wala akong nakikitang humor sa mga salitang binitawan niya.

"Oh siya, Dane kausapin na kita." Pagiiba niya ng usapan. Binigyan ko naman sila ng Espasyo para magusap.
Noong napansin ko na puro nakaw tingin lang at pasimpleng ngiti si Dane ay umalis na ko.

Cloe pala ah.

I went inside a coffee stall at don nagpalipas ng oras. Winala ko na lamang ang sarili ko sa pagiisip ng mga posibilidad kung sino nga ba ang babaeng nakita ko kagabi kesa isipin kung ano o sino nga ba ako sa buhay ni Dane.

I'm so used to thinking about the possible outcomes that I've come up with solutions from all the problems I've encountered. Pero noong namatay si Mom and Dad, hindi man lang ako nakakita ng solusyon para tulungan sila. I just watched them from afar. Not doing anything. Afraid and worthless.
Siguro kung may ginawa lang ako o sumaway ako sa utos ni Dad, baka sakaling buhay pa sila ngayon. All I can do is push this guilt aside.

I hate myself.

I hate myself every minute of the day.

Bumuntong hininga ako at pilit kinakalma ang sarili. Hindi naman mahirap ang magisa and mahirap yung narealize mo na magisa ka na lang pala. Na yung mga taong gusto mong kausapin, hindi mo na makakausap. If only heaven has visiting hours baka tumambay na ako don.

Tumingin ako sa kawalan.

If there's a lesson this season has taught me, it is you can't rush your healing. Kasi pag minadali mo, you will find yourself opening your wounds again and again. Masakit na nga, hindi ka pa gumaling, time consuming pa.

Sumandal ako at pumikit. Tama na. Tama na Eury. Tama na kakaisip. Tama na.

Dumilat ako dahil sa mahinang katok sa bintana ng coffee shop. Tanging pagmumukha lang ni Dane ang nakita ko. Isang banayad na ngiti at kaway ang binigay niya.

"Lets go."

sabay hatak sa kamay ko.

"San naman tayo pupunta?"

"I'm taking care of you. I saw you frowning and clearly, you're not doing okay plus you've been through alot these past few days. So I'm taking you out."

"Pano mo naman nasabi? I look apathetic all the time."

"You can fool anyone, Eury. But not me."

Pagkatapos niya kong hatakin sa parking lot pinagbuksan naman niya ako ng pinto ng sasakyan at pinasakay sa likod.

"Bat ako nasa likod?"

"Mas okay na magmukha akong driver mo. My rule in the car is that the only person who is allowed to sit in the front seat is either my mother, my relative, my future girlfriend, and my future wife."

"Huh? anong binibulong mo diyan?"  bigkas ko. Sigurado ako sa mga unang salitang binitiwan niya pero sa dulo ay hindi. Naging mahina ito pero mukha naman siyang masaya.

"Nothing"

He smirks and winks at me.

Inirapan ko naman siya at nagmunimuni sa likod.

He took the initiative to play some music. At unti-unti na kong hinatak ng antok. Buti na lang may unan dito.

Nagising ako sa mahinang pagpisil ni Dane sa pisnge ko.

"Good morning. I'll be waiting outside the car. Take some time to fix yourself." He smiled and close the door.

Inayos ko lang ang buhok ko at nagretouch ng kaoonti pagkatapos non  ay lumabas na ko.

"Asan tayo?" Hindi ako familiar kung saan niya ko dinala pero wala masyadong tao dito at kakaonti lamang ang mga establishment. Tanaw din sa kinakatayuan naman ang beach.

"There's a bookstore near here. Buy any book you want. I'll pay for it."

My heart drops.

"Really?" It's the first time a man takes me out to buy a book.

"Stop looking at me like that. I want you to be happy so go on."

Nginitian ko naman siya at hinatak.

"Walang bawian yan ahhh! Baka matagalan ako so prepare your wallet."

Tumawa naman siya at nagpatangay sa panghahatak ko.

After hours of scanning throughout the bookshelves, I've found 3 great novels I've always wanted to read. The novels were written by Caroline Cooney. It's a series about a girl who found out that she's been kidnapped after finding her picture in a box of a milk carton with the sign of missing. I've read the first 3 novels pero since it's pretty old ay nahirapan akong hanapin ang mga karugtong nito. Luckily, the place where Dane brought me has the last 3 novels.

Sa isang coffee shop naman namin naisipan na kumain ng lunch at para sa afternoon coffee na din namin.

Dane just sat peacefully while watching me reading. Hindi niya ko minamadali sa pagbabasa. Tila ba kontento na siyang nakikita lang ako.

Maybe...this is the kind of peace I yearn for the longest time. Just being with someone I love. Book, Coffee, and just sitting with him in silence.

"Eury?"

"Hmm?"

"Let's go out on a date."