De buurtpolitie Is het meer dan alleen maar vrienden (voltooid)

72

~ 2 maanden later~ 

pov floor. 

pakketje voor floor lommelen zei de postbode. jaa voor mij. hier tekenen bedankt. alstublieft werkse. bedankt. ik kreeg het pakketje binnen waar we tineke mee gingen verassen. 

(groeps ap)

floor: jongens ik hed het pakketje wanner willen jullie het haar geven. 

robin: top umm vanmiddag. 

femke: sorry kan vanmiddag niet hed tineke belooft om voor jinte en sophia te zorgen in het ziekenhuis. 

floor: maar ga je dan met hun naar het ziekenhuis. 

femke: weet ik niet ik moet nog vragen wat ze willen. 

chef: we kunnen het om 13:00 doen want dan kan iedereen wel. 

koen: prima ik ben toch al in het ziekenhuis dus. 

tom: prima ik zal er zijn:

ik was enorm blij dat iedereen kon ik pakte al mijn spullen en re naar het ziekenhuis. hey hallotjes hier is de aller aller aller liefste na koen dan flooor riep ik toen ik de kamer van tineke inkwam. tineke schoot in de lag en ik bleef maar stom doen. lost in your mind. never let me go Am I losing my mind? Never let me go If this night is not forever At least we are together I know I'm not alone I know I'm not alone Anywhere, whenever Apart, but still together I know I'm not alone I know I'm not alone zong ik. tineke begon weer te lachen en kon niet stoppen. heyyyyy zei ik lachend. dat noem ik nou een leuk welkom zei tineke. ik weet het. maar hoe is het. net zoals de andere dagen. ach meis. even later was iedereen er en ik kreeg een tegen van de chef dat ik het moest geven. tineke dit heb je namens de collega's familie en vrienden zei ik terwijl ik het cadeautje aan haar gaaf. toen ze het eenmaal open had begon ze te huilen. de pruik die je zo graag wou. dat hoefde echt niet zei ze. jawel we wouden je nog iets geven. heel erg bedankt. ik gaf haar een knuffel en de rest deed dat ook. even later waren we nog aan het praten en langzamer had ging iedereen weer weg behalve ik femke en koen. ik wil jullie niet weg hebben hoor maar ik ben moe en ik wil even rust zei tineke. nee tuurlijk tot morgen. koen jij ook sorry. is goed tot morgen of tot vanavond. ze knikte en we liepen allemaal naar buiten toe waar koen ineen keer uit het niets begon te huilen. femke en ik gaven hem een dikke knuffel en praten er wat over. 

pov tineke 

ik was nog steeds helemaal versteld van het cadeautje die ik van het korps heb gehad. hallo ik kom even kijken hoe het met u is. gaat wel ik ben vooral misselijk. dat kan kloppen. dokter. ja wat is er. word ik beter. ik durf dat niet te zeggen omdat de keur nu nog steeds niet aan slaat dus ik durf dat niet te zeggen sorry. nee maak niet uit. fijne dag nog. u hetzelfde. ik begon weer een beetje te huilen. mevrouw gaat alles goed met u vroeg er een verpleegster. ik weet het gewoon niet meer. aangenaam nelleke van acker. bent u familie van femke van acker. ja femke is mijn zus en hoe weet u dat. tineke beatens. ben jij familie van koen. nee koen en ik zijn getrouwd. oh zo. ik hed nog wat met nelleke zitten praten en zij moest weer weg dus bleef ik weer allen achter maar lang duurde dat niet want ik was in slaap gevallen. 

hey tien dar ben ik weer riep femke toen ze binnen kwam. hey. ze gooide haar spullen neer en sprong op het bed. femke kijk uit straks sloop je wat. ja weet ik maar weet jij al meer. yep. en dat is. dat de keur nog niet aanslaat en dat het allen maar slechter gaat. oh dat is minder. yep maar. maar ik zie dat je je ons cadeautje gebruikt. yep. ik had die pruik op met nog een muts die ik van koen had gekregen. ik en femke zijn nog wat wezen praten tot dat femke weer terug moest naar kantoor. 

pov femke. 

ik zat in de auto en wachte even met rijden om alles te bezinken ik pakte mijn gsm en stuurde weer naar de andere hoe het met tineke gaat. 

femke: ben terug van het ziekenhuis. 

brigitte: en is er nieuws. 

femke: yap. 

floor: en wat is het. 

koen: ja kom op vertel. 

femke: dat de keur niet aanslaat dus dat het niet echt beter gaat. 

robin: nee echt. 

femke: ja dus ze denkt zelf dat ze niet lang meer heeft altans dat denkt de dokter. 

floor:  oh oke. 

~ 2 dagen later~ 

pov floor 

koen: jongens als jullie nog afscheid willen nemen van tineke moeten jullie nu meteen naar het ziekenhuis komen. 

floor: ben onderweg. 

femke: ik kom eraan. 

robin: tom en ik komen eraan. 

chef: jongens ik kom. 

mirjam: plzz zeg dat dit niet zo is.

koen: sorry mirjam maar this wel zo. 

eric: brigitte en ik komen er ook aan. 

even later was iedereen er en namen we helaas afscheid van haar. floor mag ik jou nog allen even spreken. ik keek de andere aan en brigitte knikte. iedereen liep de kamer uit zodat ik nog allen bij tineke was. dit klinkt heel stom maar je weet dat alone mijn lievelings liedje is he. ja dat weet ik. wil je die ee keer aflaten spellen boeit niet waneer. tuurlijk. love you zei ik en liep de kamer uit. we hadden 2 weken later na de begrafenis van tineke een klein hoekje van de refter  ingericht met spullen van tineke we stonden allemaal bij die tafel. jongens ik weet dat dit er niet echt bij past maar tineke die vroeg aan me of ik dit nog wou doen. ik pakte mijn gsm en zette het liedje alone van alan walker op. (zie filmpje boven in).